Alle inzendingen over vrijheid

kees zag bij nacht wel honderd fakkels gaan maar ’s morgens viel die zondag alles stil in stad en lande hing de nevel kil en holgehongerd hield hij schutters aan als glipper naar de schans te lamme gaan voor zes florijnen dat is wat ik wil de honger maakt dat ik zo vreeslijk tril misschien is de spanjool daar weg te slaan zijn ogen…

Mijn mening vond ik nooit belangrijk voor gebruik het was mijn zwijgzaamheid ook tegen elk advies Ik werd heel mysterieus voordat ik nieuw begon en leg nu spotters met gemak het zwijgen op…

mist is mijn angst in dit troebel tij gedreven ben ik maar nog niet vrij in dit donker water is geen plaats meer om te zijn en verander mijn gedachtenstroom in zoete wijn…

laat haar niet verschuilen achter glas waar de scherpte van herinnering in haar ogen te lezen was laat haar vrij de rug weer keren naar dat stukje lach dat je ooit in haar ogen las…

Ik las je in Aztekenassen wandelde over besneeuwde passen in het Andesberggebied jij was mijn griet in poncho je donkere lach vereeuwigd in de kinderen die je bracht jij was de tijd als zand in eeuwig golvende woestijnen de piramides lagen zuiver op de lijnen die ik in de verre ruimte zag daar vond ons nageslacht een dood die leven…

ik zag je trekken ronden van hard naar breekbaar zacht je mond heb ik gevonden in een kus zo lang verwacht armen die nooit mochten voelde ik plotseling om me heen zij die altijd warmte zochten waren nu niet meer alleen handen tastend in een nieuw gevoel geopend door verlangen je warme lichaam wist het doel het liefdesweb heeft ons gevangen…

ik zag je kleuren in koraal langs metershoge riffen groen ging over in topaal dat donkerde in kliffen ik dook en voelde kartels langs de rots je gaf niets bloot in stof vond ik je trots een school van meer dan duizend vissen die dansten op muziek alleen wij het publiek ik joeg ze achterna en dook de afgrond in voelde hoe je me…

Probeer een keer Om me te laten En niet om me heen Om niets te lopen blaten Probeer een keer Me te respecteren Een weg te vinden Mijn eigen dingen te leren Probeer een keer Niet meteen door te slaan Mij accepteren En me me eigen weg te laten gaan Probeer een keer Te kijken hoe ik dingen doe Ook al heb je geen zin…

Als een vogel, gevangen in wrede onderdrukking, snak ik naar de zon, de wind en de wolken, mijn vleugels zijn verlamd van niet-begrijpen, mijn geest gebiedt te vluchten: sla je vleugels uit en snik je doodskreet langs de vredig-blauwe lucht, opdat de zon haar voedt tot storm en de wind haar uitstort over de slapend in niet-willen-weten…

De maïsvelden zwijgen in de avondnevel. Het zand knerpt onder mijn tenen, ik voel het lauwe water langs mijn lichaam sijpelen. Naakt en onschuldig draai ik mijn voet door de stromingen, dans ik met de likkende vlammen, geef ik mijn heupen aan de djembees. Ochtenddauw kietelt zacht mijn benen, ontspannen adem ik de sferen in. Het…

jij doet je eigen dingen ik laat je vlinder-vrij en zing dan waarom sluiers om zonnestralen zijn waarom zou ik je snoeien je bloemt wild als de wind jouw regenboog die bloesemt mijn hart licht als een kind je lach om kleine dingen je korenkleurige haar je warmte voor de kinderen laat mij mijn mijmeren maar ben ik bars als een boeman…

In vertekend licht ligt ze als verloren kussen naar de overkant te staren te luisteren naar waterwillend wit wachten we de branding af er is nog tijd om taal te kiezen te spreken over leven morgen mag je dromen mag je zweven.…

er ligt stilte in een enkel woord leven als de wind door pollen stuift omringt door lelies zingt een trillende schemering nieuwe bloesem schrijft de maan omgekeerd je naam hoop ik te zien het hart als liefde door te gaan…

ik geef je alles ziel en toeverlaat je antwoordt liefde maar in je woorden voel ik soms je haat en ik pareer moet dansen op het touw dat jij gespannen hebt ik lijk wel gek val steeds geweldig op mijn bek want jij bent anders dan ik dacht verstaat mijn woorden in je eigen taal mijn luchtigjes acteren overkomt ons vaak banaal…

wolken en wat grijs tikje ondoorzichtig de zon wilde wel maar scheen toch heel voorzichtig een matte sfeer iets te benauwd alsof je adem dubbelvouwt en niet naar buiten lijkt te komen we zijn er allebei de bank is vrij jij kent de plaats wijs mij de bomen waaronder we de andere wereld dromen…

Willen rennen naar buiten niet buiten verder soms wil ik nee altijd voor altijd los van de wereld…

het was je oogopslag die mij deed zweven ik vocht om niet te beven toen jij me eindelijk zag die meters kan ik niet vergeten de tijd draaide een halve slag je stapte onbevangen in de wereld van mijn lach woorden werden overbodig de omgeving niet meer nodig verbonden wisten we dat onze lichamen elkaar meteen verstonden samen zijn we…

In de waarheid ligt de vrijheid In de stilte van een eenzaam Weten, kennis is er lijdzaam En begrijpt zelfs elke valsheid En die kennis ziet ook domheid Anders, is nog mededeelzaam Boven alles heel bedachtzaam Als de absolute wijsheid Welke zin maakt haar geruisloos En waarom verliest ze kansloos? Waarheid lijkt een leeg bewustzijn…

Boven het dal van tranen wil ik de regenboog zijn de dauw op jouw wimpers bij het eerste ochtendlicht Op zwaar bevochten verdriet breng ik een straaltje licht ik wil hét antwoord zijn voor de lach op jouw gezicht Ik wil de spiegel van je ziel zijn wanneer jouw ogen stralen de lijntjes om jouw mond zijn de sproeten in je gezicht Ik…

je tast mijn huid heel langzaam af in willoos reageren voelt hoe het bezeerde hunkert naar contact je raakt en leidt de energie in banen om te helen streelt de plaatsen die ik het minst kan delen je krast de wonden open laat het vocht naar buiten lopen en verlicht de opgesloten pijn ik zal nooit meer gesloten zijn jij brak…

Ik weef mijn draden op gevoel en spin intens verlangen in diepere lagen naar eenwording. Onzichtbare trilling meandert als ontwaakt en ik verblijf in zijn intieme fluistering.…

Spits je oren, luister goed. Vertel de mensen waar je zoeken moet, Naar de vrede van ieder mens. Eigenlijk niet te vinden, het blijft een wens. Maar ooit hopen wij de wens te vervullen, De wens van velen, de wens in overvloed, Hier bij ons zo vanzelfsprekend, Maar vele mensen weten niet hoe het moet. We gaan ertegenaan. We roeien…

Als in een baan om de aarde Zweef ik samen met mijn gedachten Er is geen begin en geen eind Zal er ergens iemand op me wachten? Ik vlieg hoger raak de wolken aan Zacht en teder strelen zij mijn wangen Ik ben gewichtloos heb het naar mijn zin Vanavond de hemel met sterren behangen De tijd is veranderd in een grote ruimte De zon verwarmd…

Goudgele zon Koele bries Asfalt strekt zich uit Glanzend chroom Lak en leer Donderend geluid Zonder doel Alle tijd Eeuwig wordt tot even Zorgeloos Jij en ik Rollend door het leven…

ze branden in mijn lijf vingers zonder handen ze graaien en ze woelen bepalen wat ik schrijf tasten naar gedachten die ik liever nog laat wachten raken aan emoties die ik liever niet ontbloot zie halen alles overhoop wat reeds geordend is waarmee de dagen zijn gevuld in het stille leven van geduld jij hebt de hand in de chaos die…

Ik ben vrij en spreid mijn armen laat de nacht mijn wil verwarmen droom me blij en streel het woord heel de wereld wonder oord.…

zon brandt openingen in de tijd zie profeten het volk laten weten dat de schepping eindig is ze spiegelen een eeuwigheid die verder reikt dan ondermaans bestaan slechts doden pleiten hun gelijk geloven is de boodschap die geschreven staat in steen hopen op hiernamaals want waar moeten mensen anders heen bezit en macht nemen zij…

de zon achter de wolken maakt licht in de duisternis fluister mij je woorden en laat mijn lichaam zweven laat mij langzaam dood gaan verzacht de pijnen niet voel mijn lichaam sterven en laat mij aan je overgeven bewaar mijn lichaam maar begraaf mijn ziel laat mij herrijzen zoals jij laat alles wat mij lief was vrij kijk mij recht in…

Zo ontwaakte het kind in de morgen als een jonge vogel, ver boven de zwaartekracht van indrukken die zijn kleine gestalte omgroeiden. Met geestkrachtige slagen hervond hij het ooit bezongen geluk: in een eenzelvige stilte boven zeven continenten het wonderlijk scheppend geweld van rust. Vastberaden liep de man een nieuwe oase in, zijn…

ik zag je handen de vingers gespreid een eerste ontvangen tot open bereid ze dansten en speelden op maten lichte muziek ik raakte en streelde het nog verboden gebied ze hoorden ons spreken zochten angstig elkaar verkrampten tot vuisten in een woedend gebaar verstrengelden later in bezworen gevaar warmenden en troostten in berusten…