Alle inzendingen over bedankt

Een donkere nacht bomen en straten zijn leeg diep is de stilte Wanneer onverwacht en plots kleuren van stilte het lichaam binnendringen waar ze langs het adernetwerk onderweg zijn naar mijn hart Ik probeer hen te begrijpen en verstaan laat staan oplossen in het luchtledige. Dat is helemaal niets mis mee daar ze geen enkel vorm van geluid…

Met dank aan Wil Melkert voor de inspiratie van zijn netgedicht 'Een mentale vlam'. __________________________________ Mijn ik was in de ban van haer fysiek de zachtheid van haer macht en haer bekoring zij wilde mij beheersen zonder storing maer 't grote misverstand maekte mij ziek Haer scheve schaets leek een imperatief zij…

Ver na de allerlaatste kleine uurtjes Heerst doodse stilte in engelenbak Gespeend van hemelrijk en merelzang Nog voor het vroegste krieken van de dag Nog voor de allereerste zonnestralen Reik ik hals uit naar goud der dageraad En doe ik kond in 't uur der morgenstond Van 't rijk der chaos die mij zal belagen En mijn gemoed zal kwellen…

Uw blijk van waardering voor de eeuwige terugkeer van de schittering in mijn oogopslag voor alles wat leeft en bloeit doet mijn hart juichen gelijk een dolgedraaide springbalsemien! Edoch, ik raad u evenwel ervoor te waken dat uw hooggestemd gemoed niet een loopje neemt met uw hart het slot van uw poëem slaat op hol in 't zenit…

Onder dankzegging aan Rala, voor de mij geschonken inspiratie voor de oprisping uit mijn, om privacy overwegingen 24/7 door particuliere lijfwachten bewaakte, geheugen. ______________________________ RETOURTJE EMMELOORD Twee lichtjaren geleden voor de komst van flevoland een schoolreisje per autobus naar 't verre n. o. p. noordoostpolder…

Een kleine rozekleurige vingerwijzing naar Guillaumes 'Minnekoosluwten', alhier te vinden in de rubriek schatplichtige Netgedichten, is voorwaar op z'n plaats. ___________________________________ ROZEVINGERIG In de rozevingerige gloed der dageraad - Eoos - lag met geloken ogen loos een meisje naast de havenloods nog jong en wulps…

Als ik te diep in 't glaesje kijk denk ik 'come rain, come shine!' zet al m'n zorgen aan de dijk wil 't liefste bij je zijn neem nog een slok, een diepe teug "kom Belle," zeg ik "en verheug je maar op weer of hondeweer op biggen bij hun moederzeug al is het tegen heug en meug niet zeuren Belle, maar verheug!" De avond is geen…

Een sirene samen reizen op het water je lieflijk gezang Hoe mooi het is dat getinte wolken voorbijkomen en weerspiegelen in het gerimpeld water waar kalmerende ontspannende golven me meevoeren naar een bestemming van waar einde nog niet is geschreven of gesproken. Bovendien word ik begeleid door nooit eerder gehoorde geluiden van waar…

In het voorbijgaan las ik in een flits 'Eventueel' in stede van 'Existentieel' tezamen Eventueel dat zegt als Now and Then nu eens dan weer wat meer en heel wat anders dan real live existentieel! Het zegt meer over artistieke crea associaties in mijn rechter frontale neocortex hemisfeer…

Om die tijd voel ik diegenen die heengingen Mijn zoon en mijn ouders, de geliefde in Brabant Jou in Groet, je loop, je gebaren je gezicht, witte haren 'k Had een gedicht, de dag nadat ik je, zo wit, opgebaard had gezien Het ging over de slapende en dromende dijk geschreven in het huisje, waar ik toen sliep achter een slapende of…

Na de storm een weg bekleed met blaadjes baden in de herfst Eerste beelden van wind komen voorbij Dat hij met lang aanhoudende stoten ook nog eens regelmatig terugkeert als een strijd die in ongekende hevigheid woedt en publiekelijk wordt uitgevochten, einde is nog niet helemaal in zicht. Men heeft hier te maken met verschillende vormen…

Waerover gaet dit quasi mystieke surrealistische droompastiche, zo vraeg ik u in gemoede af Een raedselrafel waar de vogelen des velds hoegenaemd geen droge desem van lusten Ik zie, althans tracht met mijn derde oog te zien wat mij anders zou zijn ontgaen: een duister atelier waar veren botten en huid aan een pijnlijk nauwgezette…

Een jonge vlinder zweeft heen en weer in mijn buik ik nies, ze vliegt weg Hoe enige tijd een kostbaar weefsel werd bedacht om uiteindelijk het levenslicht te zien Geweven op een plekje met de fijnste draden van geborgenheid liefde warmte die nodig zijn voor een veilig thuis en om zichzelf te kunnen zijn. De wijze waarop het verbergt en…

Polsbrede brevieren, confrater Melchior, kermen als lood om oud ijzer van de nagel aan de doodskist der hemelse plezieren alwaar bevallige engelen gevallen vrouwen bewaren in glas-en-lood edoch geen hunner zal het berouwen want aanstonds, o broeder Melchior zal de pauselijke nuntius onze gezegende gemeente kond doen van het…

In mijn handen hield ik nog duizenden dromen, ze spatten als waterdruppels uiteen op de grond. Toen jij van mij werd afgenomen, en ik dacht dat ik er nu alleen voor stond. Maar vrienden, familie en kinderen, namen me gezamenlijk bij de hand. Om op deze wijze te verhinderen, dat niet alle waterdruppels opdroogden, in het zuigende zand.…

Einde van zomer vlinder vliegt van bloem naar bloem verlangen nabij Wanneer tijd is gekomen dat het prachtige hemelsblauw vermindert waar de zon gezelschap krijgt van steeds meer verbeeldingsrijke wolken gelijktijdig zorgt een opkomende wind voor aandacht en verstrooiing. Nog even heerlijk genieten van groene ritselende bladeren die zich…

Een goedemorgen kleine droomprinses, Wordt u ook wakker 's ochtends kwart voor acht Geen wekkerradio, maar onverwacht Te laet voor vogelzang om kwart voor zes? 't Is reuze spijtig, tragisch bovendien U mist de klank der kleine karekiet Die zingt, net als Jacques Brel, vergeet mij niet U had die uitslover eens moeten zien! Hij metamorfoseert…

Daar in de verte het eiland van mijn dromen bestemming bereikt Tijdens een avond bij wegdromerij adem ik menig geur van hartstocht en passie Spoel aan op golvende kustlijn met lange zandstranden Op hetzelfde moment laat zon zich van haar aantrekkelijkste kant zien. Wonderlijk eiland waar natuur rustig haar gang gaat, hangende palmbomen…

. OOG . Toen Morpheus al lang en breed achter me lag Zo ook hedenmorgen, bij 't krieken der dag En ik Mata Hari in de ogen zag Wist ik dat het haar is, het Oog van de Dag Ook maak ik van haar guldenmond graag gewag De oogappel die 'k nog het allermeest mag . EITJE . Voor dichters van het ochtendsnelsonnet Spring ik voor dag en…

Met dank aan Jan de Woordenaar voor 't actualiseren Van een van onze meest beroemde vaderlandse heren... ___________________________________ Er is naar jou een heleboel vernoemd Jij was Eras, maar jij zei 'Ik zal zijn' Dat is 'Ero' in Middeleeuws Latijn De Lof der Zotheid maakte je beroemd De milde ironie van een erasme Brug…

Fladderend tussen guldenroede en klaver de kus van vlinder Omgeven door duizend-en-een kleine lichtjes is zon al heel vroeg wakker zodat ze opnieuw zal stralen en schitteren over stad en land tegelijk neemt ze mijn inkt in beslag en inspireert mij tot schrijven van menig woord. Vergezeld door blauwe hemel met hier en daar verspreid liggende…

Eigenlijk ging het dieper daar op de boulevard Want toen ik zo zat op zand dat koel en nat, boven 't muurtje d' oude kerkklok zag dacht ik aan de foto's waar ook mijn moeder, jong, zo bij datzelfde muurtje zat met broer en zussen, moeder, tantes, dat strand dat nog hetzelfde was, 'k de einden wand'lend langs kust bedacht, mijn…

Ergens daarboven kijkkast vol kunst en leven verlangen nabij Hoe vroeg in de morgen mijn aandacht wordt gevestigd op zwevende wolken in allerlei tinten en in verscheidenheid verenigd een opklarende hemel voorstellen en vormgeven op hetzelfde moment laat een zon zich van haar beste kant zien. Bovendien adem ik verschillende zachte luchtlagen…

In dank aanvaard ik weer een invitatie En werp mij op als bard, poëet en zanger Van 't korte rijmdicht, ja soms ook wat langer Al vallen die onnodig uit de gratie Ik spreek de hoop uit, niet als ijdel streven Dat men zich waagt aan allerlei strapatzen Níet schamen hoeft voor potsierlijke fratsen 'k Weet niet of dat hem wordt, maar hoop…

Lieftallige zuster van schuim en van as Ik zeg met een golf en een snik in mijn hart Wij zijn niet van 't zelfde laken een pak In mijn bloknotehut ben ik en luister De vele geluiden die ik hier hoor dringen niet tot mij door, kunnen mij ook niet deren Gedachten die ik denk en vanzelf arriveren Verwijlen een wijle, keren weer…

Er is geen zin Meer in dit Dichten Ik ben gelukkig Nu Er is geen pijn Om nog te uiten Het gaat dicht De poorten sluiten Het gaat je goed Veel goeds veel moed…

Mijn lief, waar was je al die tijd palaver van welsprekendheid je Maagdenburger halvebollenvriend heeft nimmer spijt van jouw historisch allegorisch reizen in Vergangenheit palaver van welsprekendheid en parelende eruditie wat jij met hem beginnen wou was echt een wereldexpeditie je liet hem vallen in de kou met…

* dertig netgedichttitels van de afgelopen drie weken in één verband * Na 45 daagde een slapend besef dat the weeping elephant van voor de oorlog in verzet zou komen onder het motto partir c’est mourir un peu In eduland werden woorden van vroeger als virus fluvius en tour du mal niet meer onderwezen In het duister van…

Ik dacht over de naam van ridderspoor terwijl ik naar buiten keek, het regende en 'k een mager katje oversteken zag, het dan vlug beschutting onder auto zocht. Terwijl 't in mijn hoofd speelde, dat ik als ridder, goed voor een spoor zorgen moet. Of waren jullie het juist die me ridderlijk op 't goeie spoor brengen, met deze plant, die…

Een zoele zomerzotheid zo zilterig zo zinderig zo zwiepend zot en zwinderig zo zalig zeeïg weeïg zoet zo waaierig verzwinderig Zou de zoute zeehuig zachte zeenimflijven laten zwieren tussen mui en slufter in door zonnebranding surfend hen als poseidon in de huizen hoge weerwolfgolven zwelgen…