Alle inzendingen over Liefde Verdriet

laat ik me los in de fantasie waar tijd stilstaat hoe echter dan echt dan wie ook ben jij tillen samen nevels op drinken hetzelfde zoet zachte licht zien de ochtend blauw ervaren aarde als een honingzoet bed ons blijvend vasthouden een drijvende kracht dat me telkens terugbrengt naar jou…

dat ene moment toen twee harten samen beseften dat ze nooit alleen zijn geweest nooit alleen zullen zijn vanwege verbondenheid waaruit hun kracht schuilt stroomden verlichtende tranen als een stortvloed vol emoties uit hun ogen ze namen hen mee van dat ene stukje blauw naar veel meer hemel waar liefde leven en nog zoveel meer beheerst…

Telkens wanneer ik jou zie zitten of staan, volgt een zacht gevoel te weten: dat je me altijd ter zijde zult staan, net als ik bij jou!…

Ogen zo trouw, waauw Bron van licht en wonne Levenslust totaal.…

kunnen zei alles aan waar ze ook voor komen te staan hun liefde is een geheel zo is er niet meer veel.…

Keel dicht Ogen rood Hoofd vol Liefde dood Ik zal en kan nooit meer Jij was mijn laatste aardse lief Jouw relatie met mij is uit Die van mij met jou niet Krankzinnig Dat ik moet handelen volgens regels Jij hebt verdriet Niemand die het ziet Ik heb verdriet Maar handelen ernaar mag ik niet…

Heer, U hebt de schepping mooi gemaakt vanmorgen nog raakte ik ontroerd: werd ik er door geraakt.…

rijk aan gedrevenheid is de smetteloze wiens jacht op vunzigheid vereeuwigd in al zijn zonden hij dient in den nevel van de nachtelijke aard van beslommeringen zich enkel te bekommeren om de stille gang door de spelonken waar vrees en duivel heersen hij kent geen deemoed in de herkenning waar speer en drietand zich spijbelend hebben…

Als de afstand groter lijkt wordt de liefde dieper in het onaantastbare vangende met je blik weet je weer wat pure verliefdheid is Het cement tussen de stenen van liefde die een huis bouwen van uiteindelijk geluk maar het onvermijdelijke verdriet ook een kamer gunnen een zijkamertje!!…

zo veel verdriet in jou dit pakt niemand ons meer af.…

zien van al die lange jaren Diepe groeven van verdriet grillige lijnen van de liefde rimpels van verloren idealen alles heb je uit het leven gehaald je mag ze laten rusten of erover schrijven als je wilt…

ze doen je pijn ze denken dat ze alles zijn je gaat door een hel je gelooft in hun spel je hebt veel verdriet maar ze snappen jou niet jouw liefde is echt iets waar je voor vecht ze spelen met je hart en maken je zwart ze weten niet wat liefde is en jij zit opgescheept met gemis ze lijken lief dat wel..maar trap niet in hun spel…

Tranen, blijken van verdriet Rollen zachtjes uit de ogen Kruipen langzaam in de nek Verdwijnen op een onzichtbare plek Iets heeft ze daartoe bewogen Het echte intense verdriet Is niet te omschrijven Totaal ontredderd staan De wereld als het ware vergaan En voelen aan den lijve Huilen in je hart Er lichamelijk ziek van zijn Voor niemand…

Hier ben ik. Troosten kan ik je niet, Maar ik wil er zijn, Als je zucht, Als je huilt, als je schreewt. Woorden heb ik niet, maar ik ben bij je.…

je stond er al een hele tijd de rug tegen een wilgenstam in een poging met hem treurigheid te zijn tussen je vingers door glipte een warme voorjaarswind de takken in en bracht bloei in dat vermengd verdriet je stond er als een lentekind…

Alles zie ik in jouw ogen je pijn,wanhoop en verdriet ik wou dat ik je kon helpen maar spiegels praten niet... Glazen woorden op het puntje van m'n tong die aan jou toebehoren maar die ik steeds verdrong woorden als glas zo breekbaar gebroken in m'n mond voor eeuwig onuitspreekbaar omdat ik de moed niet vond…

Wanneer je verdrietig bent, Kijk dan in je hart En je zult zien dat je huilt om wat je vreugde schonk...…

Ik zie hoe hij breekt Onder het verdriet dat ze hem gaf Hoe iedereen hem een hart onder de riem steekt Zelfs goeds van buiten af... Ik probeer de situatie voor hem te schetsen Want die ken ik zelf maar al te goed Maar ik kan uren tegen hem kletsen Het lijkt of het niets uitmaakt en niets doet.…

Geef je verdriet maar een plaats, een plekje waar het kan blijven, door in een rustig moment al wat je smart te beschrijven. Lees en herlees ze dan maar, die onverwerkte gedachten en geef de jaren de tijd jouw diepe wond te verzachten. Geef je verdriet maar een plaats.…

Ik wil haar zo graag zeggen even uit gaan leggen ook ik had dat verdriet maar dat van haar en mij is toch hetzelfde niet. Zoute tranen hebben we samen geschreid. Mijn lieve dappere meid, houdt moed. Eens komt alles weer goed.…

Soms opeens komt het op Voel het borrelen diep van binnen Alsof de sluizen open gaan Een badkuip zonder stop Heb zoveel intens verdriet in mij Het zit alleen zo diep van binnen Onder een laagje vrolijkheid Och, kon ik er maar bij Waar komt toch dit verdriet vandaan? Waar zou de oorspong liggen? Heb ik maar zo weinig verwerkt?…

Verdriet omdat ik je zo mis het lijkt of de band tussen ons verdwenen is Verdriet over de afstand die tussen ons is ontstaan wat heb ik je toch allemaal aangedaan Verdriet want ondanks dat ik heel veel van je hou ben ik misschien toch niet de ware voor jou Verdriet diep van binnen dat is een feit want het is mijn schuld dat jij nu lijd Verdriet…

Verdriet ? Ik niet doorgaan niet stilstaan Nooit achterom kijken altijd vooruit dan zal blijken ook dromen komen uit ! Verdriet ? Ik niet doorgaan niet stilstaan Dan barst de bom zonder reden kijk ik toch achterom naar het verleden Verdriet ? Ik niet doorgaan niet stilstaan !…

Verlaten staat ze er bij mijn eens zo mooie acacia elke dag genoot ik van je je trotse takken fier omhoog je blaadjes dicht opeen tien jaar werd het mei elke keer was je er weer je mooie bolletje werd geknipt dankbaar ontsproot je maar nu.... het is herfst nooit eerder was je zo treurig nog nooit zo vroeg geen blaadjes meer treur je om ons…

Met veel moeite lukte het je, Met beide armen mijn verdriet te omvatten. Het is zo groot dat je er niet overheen kan kijken. Ik vraag me af, welk nut mijn verdriet nog heeft. Zou ik dan nu de waarheid geweld aan doen, En het verleden toch smetteloos vergeten?…

ik heb verdriet en niemand die dat ziet ach, door lach en traan moet ik dit doorstaan. vrienden gehad en vrienden die gaan oh help ik kan dit niet meer aan mijn verdriet zo groot is er niemand die naar mij toeloopt.…

Het verdriet is niet vergeten Het doet nog altijd pijn Maar alleen door vrienden Kan dat ooit verdwenen zijn Vrienden maken me sterker Sterker dan voorheen Hoe kon ik ooit zo dom zijn Dit kan ik nooit alleen..…

Buiten schijnt de zon, spelende kinderen op straat, buren die een babbeltje slaan, de boer die al fluitend zijn werk doet, maar hier binnen is alles zo somber en stil, hangt de geur nog van je bedrog, de leugen nog steeds niet weggedreven, is er slechts doffe pijn.…

Onstuimige gevoelens van liefde in de min Ik voel me zo neerslachtig heeft dit alles nog wel zin Machteloos en intens……voel ik diepe pijn Gedachten glijden ongeremd en zwaar moedig door mijn brein Teleurstelling en verbijstering hebben me gevonden Als een dier dat langzaam sterft…..…

De zee (b)ruist van vreugde de branding lacht haar tanden bloot golven tikken speels haar billen Ze huilt golfjes in de lucht een traan tikt het zand mama haar hand ze is af De wind roert haar in de soep alsof ze haar wil afkoelen de blaaskaak…