Alle inzendingen over overig

Ze glippen binnen door een kier tussen schaamte en fatsoen hun lichaam gaat liggen op de wegwerphoezen en ruikt de verwachting niet het ontsmettingsmiddel op mijn handen, niet het rubber om hun kloppende verlangen naar mijn nabijheid, hun fantasie maakt mij begeerlijk de vrouw van hun dromen aan den lijve gedacht Buiten wacht de…

mensen denken mensen weten mensen denken te weten mensen overschatten mensen beschaven mensen overschatten hun beschaven waarschijnlijk iets te volhardend in typisch mensenfouten en - streken en als er weer een beschaving is geweken gaat hij weer opnieuw denken en weten z’n beschaven overschatten een herhaling van dezelfde menselijke…

het laken dreef als een ijsschots over mijn bed zo helder zag ik hoe het nog even was en hoe het worden zou boven droomden kinderen het kleine grote leven stille tranen vinden alleen de weg…

Onhandig stamelt ze excuses, verlegen – met zijn gedachten.…

Soms kijk jij op, luisterend of er iemand is, dan val ik niet in jouw armen, zo intiem zijn wij niet met elkaar hoeveel ik ook van jou hou Ik kom zo dichtbij als mogelijk is ik wit mijn schaduwen, was me in de geuren van jouw huis en sluip rond als een spook zonder laken Soms kraakt er iets dan kijk jij even op zonder te zien waar ik…

veren van een vogel veren in m’n bed veren om mee te varen over het Veersche gat veren om een pijl te sturen de veren van een blad een veer om mee te schrijven er zijn veren zat steeds hoger wil je veren veren veren hemelhoog met de nodige veren in je kont gestoken veer je zomaar tot aan de regenboog…

ze hebben een veel te groot huis voor zichzelf maar eigenlijk meer voor – een ander de allernieuwste keuken om te pronken niet echt nodig ze eten buitenshuis maar mooi toch voor – die ander In een onder architectuur aangelegde tuin tuinieren ze nooit maar hebben het goed en laten dit zien aan – een ander de grootste caravan een driekwart…

We zwermen de grens over waar de drempel een muur was de wachters zijn grootziend de boeren ploegen voort We banen ons een weg uit de kou door de rozen rechts, de lelies links rood en wit dwarrelen de blaadjes achter ons We zijn met velen morgen met meer er rolt een donder door de wolken de kinderen worden onrustig de ouders halen…

Een gast: voorzichtig gaat ze zitten op een stoel – die ze nog niet kent.…

het nieuwbouwhuis modern en fijn zal in de smaak vallen maar voorlopig zullen haar jonge muren nog geen verhalen uitstralen of vertellen die eeuwenoude kasteelruïne zal met haar restanten in sprekende beeldtaal schillen fantasie bij menigeen afpellen bij het zien van dat iele boompje met haar jonge twijgen zal je blik vaak snel naar…

We staan dicht bij elkaar zonder elkaar aan te raken dat doen we ondergronds in het luchtige wormenbed ver van de kwetterende eksters op onze armen, de pijlen van de piepende parkieten met het nieuws van de dag en de schreeuwende meeuwen We doen het in het donker likken aan elkaars sappen en verstrengelen ons Mieren dulden we niet…

In mijn hoofd zit jij daar nog, om ons waait de wind – van jouw verhalen.…

Vroeger in de doucheruimte van het zwembad Stelde Gerard eens zijn scrotum ten toon Alsook zo'n kanjer van een Habakuk Welke wij met argusogen bekeken Hoewel zich ook bij Erik reeds voortijdig Wat haar begon af te tekenen Waren wij verder nog maar lulletjes rozewater En voelden ons onzijdig en onzeker Gerard was het die bij juffrouw Geesink…

's Avonds rekt het licht zich langzaam uit, even nog – raakt het alles aan.…

Hij is niet gewoon, dakloos, en hij doet alsof – hij is zoals ik.…

Er is een horizon vol zwaartekracht gestorven in geruchten uit een droomland alsof er een boot met een vergeten ziel door het warme zand van de woestijn vaart alle emoties zijn weer als die van een kind een geest danst rond kwetsbare schoonheid maten komen zij aan zij, eenzame wolven verliefde libellen zweven in die ratio tussen weifelende…

's Avonds zijn we er: grauwruwe muren, rillend – kleden we ons aan.…

De blaadjes buigen hun zilver naar het zonlicht: de boom vol manen.…

In mij, mijn Tempel van Vreugde klinken helder schalen levenspijn.…

Mijn lichaam valt stil, alleen mijn hoofd holt nog door – en denkt vrij te zijn.…

om ze te verleiden zei hij tegen sommige ‘bepaalde’ wijven ik hou zo van vis die dan soms weer tegen hem zeiden wil je mij soms proeven dat mocht hij wel lijden gatver… ik proef makrelen de enige soort vissen die voor mij echt niet hoeven zeg zoiets nooit tegen een viswijf de hel breekt los en het is mis ze gaat je dan met vishaken…

inhoud van een kast blijft altijd strikt geheim, tot... deze opendraait en het inhoudelijke, verbazing laat uitkramen!…

Na het loslaten adem ik weer, mijn borst vol – met verwachtingen.…

daar sta ik en geef mijn pa het gebroken klompje onschuldig gehuld in een drollenvanger ooit van grote broer nog te ruim voor mijn kinderkontje een ijzerdraadje er omheen en mijn klompje is er opeens een heel bijzondere een daar fiets ik zusje achterop naar de 5 mei optocht in het dorpje verderop een hoogtepunt in ons eenvoudige bestaan…

in wegvloeiend licht is de droom een stil en roerloos reizen van tere stof geweven omringt hij de aankomst en het vertrek een jaarring tekent de voorbije wereld schetst de toekomstige tijd we dromen ons vast in trage kleine vergankelijkheid een vluchtige reis met enkel de bestemming van de gewisse dood…

ik heb je nooit gehad misschien had je kunnen wezen – zijn misschien zou ik de mij beangstigende spijt inderdaad hebben gekregen of zou het toch wel fijn geweest zijn we zullen het nooit weten het zijn van die vragen die als ballonnen even hangen en voorbij zweven nee je wordt en bent geen verloren zoon soms ben en word je verzonnen…

Mijn tong lapt mijn bord leeg, opa vindt het niet goed – want ik meen het niet.…

Voortijdige dood sluipt blind rond in schaapskleren – we kijken hem weg.…

Kijkend door het kijk- gat in de schutting groei ik – heel de wereld in.…

ze waren er niet op uit om de orde zomaar te verstoren dikwijls werd hen de deur gewezen terug het bos ingejaagd men bleef ze voelen en ruiken zelfs op grote afstand op een dag stonden ze daar onontkoombaar dikhuidig in de huizen ik houd van olifanten die onverhoeds in kamers verschijnen om behoedzaam plaats te nemen…