Alle inzendingen over actualiteit

je bewegen laat subtiel elegantie leven in het licht dansante dat gras en planten doet wiegen op een warme zomerse wind in voorzichtig raken lijken vonkjes te ontwaken die overspringend hun energie ontladen om de aantrekkingskracht intenser te maken er zijn natuurlijk meer paren die scharen om jouw lach te onderscheppen…

bruin scherpte je profiel tegen de diepblauwe lucht je genoot van de vlucht die jij de tijd hier zag maken voelde stenen hoorde de specie hun voeggeluid maken waar schoonheid door mensenhanden werd geschapen in grootse gebouwen waar kosten noch moeite werden gespaard en de ultieme balans van hemels presteren ruim werd gehaald…

samen zijn wij even weggeweest naar een feest zonder wereld alles hebben wij losgelaten geen agenda of afspraken richtingloos hebben wij zonder kaartje de trein gepakt hij stond voor ons op wacht vertrok meteen na de fluit reed snel het anoniem stationnetje uit nog tikken de wielen hun maatschappelijk verbonden cadans…

het lijkt gewetenloos wanneer mijn stappen zich zetten op de vlekkerige paden die zich hebben verzameld tot een nest vol eerbied doch wel met een sprankel anarchie eigenlijk geen wonder, want in deze trage mist doemen telkens in deze niemandsland kathedralen op, derhalve dat deze al herkauwend door het met rijp belegde gras zich voortbewegen…

nog zag ik je staan voor jou zou ik de hele wereld laten gaan omdat ik in jou alles vind en toch trouw kan blijven aan wat wij samen in alle perspectief als nieuwe toekomst tegemoet gaan in een andere goed beter best wereld in samenwerking met de enige echte aarde duurzaam en met respect zonder roofbouw te plegen…

de ezel steunt tsaar poetin excessief zijn oorlogswens voor bommen is berucht in Rotterdam slaakt menigeen een zucht zijn heulen met de vijand: explosief zijn misse club scoort laag op 15 maart men strijkt dan ezelsoren uit de kaart…

ik zag hoe jij voorzichtig de bladzijden gladstreek hoe woorden zich keurig voegden in zinnen en alinea’s zij de inhoud bepaalden van stukjes leven die ik nogmaals wilde lezen uit de laatste jaren van mijn jeugd waarin normen en waarden deugd gingen geven vol verbazing las ik hoe de tekst een eigen leven was gaan leiden…

ik heb haar stralen gemist in licht en warmte op huid en gezicht waar zomer altijd het uitbundige spel speelt van vrijheid en plezier verkoelt het winters wit ons bestaan door schuil te gaan in dik warme kledij vandaag is het helder de snerper heeft even afgedaan omdat hij adem tekort kwam in zijn met vocht bezwangerde…

we zijn opgeroepen om te komen kijken op alle wegen van oost tot west naar de restanten van het vergane aardse leven dat door ons zo vreselijk is verpest in afwijkingen en allerlei ziektes de confrontatie voor het laatste oordeel er zijn geen wegen terug want in de schepping was synchronisatie de hartenklop en zon…

Weer zie ik mij als kind van acht op straat Staan zeulen met twee dozen vol met kleren Om die in vrachtauto’s te deponeren, Die gingen daarna richting Ooltgensplaat. Wat men toen zei had niks van doen met dreigen; “Die Zeeuwen kunnen nu de kleren krijgen”.…

Zou onze brave burger meester Buma Voor God en vaderland hebben gediend Had hij JP als bondgenoot en vriend En doet die whizkid Wopke hen nu na? Ik geloof het niet, waar komt hun preek vandaan Ontspoorde jeugd die ouders niet verstaan Hen slechts met grote nitwitmond pareren Door juf of meester niet te corrigeren Volwassenheid is moeilijk…

praten tegen lange rijen stenen, aaneen gemetseld tot een starre muur, geen venster om het licht van vrijheid te omhelzen en geen deur om alle waarheden buiten te sluiten kille dwazen nokkelen met hun knokkels tegen de grijze voegen, de zwakste schakel in deze donkerrode doorgelegen vesting - niets is minder waar, de hechting is sterker…

jij stond als sisyphus de komende en gaande man te regelen met een door drukte verhit en getekend gekleurd gezicht jouw autoriteit in deze was zoals altijd onbetwist als iemand toch de moed had stoute schoenen aan te trekken kwam hij van een koude kermis thuis zij riep gewoon cerberus de hellehond als die zich liet zien…

jij kwam binnen als engeltje van de ooievaar was niets te zien maar je ogen keken en soms liet een schreeuw een lekker bekkie zien geen veren maar wat vlassig haar de kijkers prikten na een lange staar het engelachtig is verdwenen jij wilt alleen jezelf zijn liefst een stukje beter dan anderen uit de rij onderscheid…

Droge huiden naast elkaar. Gebrekkige talen in de monden. Proberen houden, maar eerder scheuren met de tanden van verdriet. U vervelt, gaat u afdwalen in mijn verschijnen? Of eerder gaan springen in mijn schaduw. Jammer dat ik de schaduw niet meer heb. Het is gaan huilen ver van mijn bezwaren. U herkent deze uitspraken hé? Snapt u mij?…

Wij zijn geen dominees maar handelsgeest Wij vragen niet hoe 't vroeger is geweest Op zondag trekt men er en masse op uit De Scheveningse bosjes in Den Haag De lommer van het bos, Haarlemmer hout En Planken Wambuis - 't is er berekoud Of 't ook in Rotjeknor is, is de vraag Want enkel 's nachts maakt men haardblokken buit In de…

nog heeft de wereld zijn schatten niet verloren nog steeds worden er kinderen geboren gebeuren kleine wondertjes waar je over struikelt zonder ze te zien omdat het zo gewoon is stukjes hemel tegen te komen in eigen dromen toch zijn vele jaren vergleden hebben ernstig onder desinteresse geleden omdat wij ze niet hebben geprofileerd…

Wat ik je altijd zeggen wou, of liever: Eerst nog dit: waar ‘t werkelijk over gaat Daar schieten woorden meer en meer tekort En ‘t maakt niet uit of ik nu zwijg of praat. Wat ik je zeggen wou, ik weet het wel, Gedachten zijn soms moeilijk te verstaan En meestal gaat het om die andere dingen Waar geen gewone woorden voor bestaan. Wat ik je…

donker dwaalden schaduwbomen op de van licht vergeven kale plaats hier bleef de wind achterwege er was voor jonge aanplant geen schaduwkant zomerse hitte droogden jonge loten uit kaal barstte in de grond de zwarte kluit waar nachts de plek leek uitgestorven loerden ogen uit de rand van het bos naar prooi mooi zichtbaar…

wat als je adem reikt tot aan het slotakkoord je hart haar kloppen zoekt in de doolhof waar angst geen uitweg kent de moesson zich laat gelden op delen van het lichaam die je bijeen houden, verstikking in beleving en geen stem die je tot een zuchtje wind kan temmen minuten raken uren waar kwartieren vluchtig in seconden verdwijnen,…

de maatschappij is losgeslagen alleen de sterkste benen kunnen nu nog de weelde dragen van macht in rechtvaardigheid egotripperij was te kwetsbaar gebleken alleen in groepen waarbij ieder hetzelfde eet en ook de info over samenleven weet dat geeft een kans om te overleven omdat het functioneren in een groep andere en meer mogelijkheden…

Dry January viel me weer niet mee De hele maand was ik in abstinentie Het voelde als een jaar in penitentie Ik zat zelfs met mijn vrouw soms aan de thee Maar nu laat ik het bier weer vrolijk schuimen Die droge sherry was niet om te pruimen…

ik voelde dat jij binnenkwam met je zachte energie- interferentie alsof alles praatte en zachtjes ontwaakte in gesprek jij had de warmte was aanspreekpunt niet hiërarchisch maar een heerlijk deelpunt van samenzijn dat communicatief open bloeide de energieën nam jij mee onder toevoeging van innovatie en verrassing wat…

de 1ste nacht van de 2de maand het woeste water verdrinkt het land; hoofdzakelijk - maar niet alleen - in Zeeland heeft de zee haar wilde weg gebaand . Mensen, dieren, huizen, boerderijen, kerken Mateloos leed en vernielde werken Met mens en macht de boel hersteld Verhalen eindeloos doorverteld Een les die niet door ieder is geleerd Als…

samen hebben wij als wachters de schaduwen geflankeerd van de nu al zwarte zon omdat haar universumplaats sinds de schepping nooit is vergeven is zij geen donker gat gebleven zij werpt nu haar schaduwen in een apocalyptisch alles verwoestend scenario dat uit de verte in aantocht is nog voedt de lucht ons met restanten zuurstof…

de foto’s zijn nog gaaf niet beduimeld of bekrast met onattente kruimels ze schuiven langs elkaar zonder al teveel misbaar door groot gezelschap nog is er vraag maar het zoeken gaat zo traag en dan blijft toch de herinnering ja die van toen als nu van vandaag zonder centje pijn want die status quo vindt iedereen wel fijn…

Je zat al in de wandelwagen Naar een bewegend scherm te turen Dat je dit later moest bezuren Zag niemand van de fabrikanten Je zag het bij de sigaretten De burgers kwamen met hun kwalen Gelijk en smartengelden halen Ook ogen kun je niet resetten Brildragers van de Lage Landen Verenig u in beeldenstormen Roei uit de…

wolkjes tekenden oplossend mooi weer wij met de rugzakken op weg naar het blauw- groene meer dat verkoeling beloofde van de hitte boven op weg naar santiago de compostella zonder haast en stress de rest plezier levensjaren in diepte en hoogte geluk liefde en pijn weer ervaren op de balans rekening leven onze stappen bleven…

De Holocaust ontkennen zij met kracht Die zes miljoen zijn volgens hen verzonnen Hun overtuigen lijkt soms onbegonnen Nazisme heeft nog steeds te veel zuigingskracht Wat moet er in vredesnaam gebeuren Eer zij stoppen met leugens te leuren…

jij had alles als evenement om mensen van ons te maken wist ons in het diepst van onze ziel te raken we gingen voor jou de kleuren achterna die ons de mooiste wegen zouden geven met verbindingen om ons tot groep met talenten te bestempelen ook wij werden meteen door het dansante gegrepen op teksten die al door de media als vaste…