Netgedichten

netgedicht (nr. 79.180):

mist in de polder

het lijkt gewetenloos
wanneer mijn stappen
zich zetten op de vlekkerige
paden die zich hebben
verzameld tot een nest
vol eerbied doch wel
met een sprankel anarchie

eigenlijk geen wonder, want
in deze trage mist doemen
telkens in deze niemandsland
kathedralen op, derhalve
dat deze al herkauwend
door het met rijp belegde gras
zich voortbewegen zoals de
paus zich gedraagt in de ochtendmis

opgelegde wetten tellen hier niet
hier is de hiërarchie van het aanpassen
aan de orde, evenals het respect waar
de glorie van macht en kracht
geen gestalte krijgen in de oorsprong
van de diep geïnhaleerde nevel

het leven is hier om trots te sterven