Alle inzendingen over filosofie

Hoe vervelend het ook is, vooruitzicht niet " aards" meer te zijn, te vertrekken naar de volgende wereld, is 1 ding zeker want hoe dan ook, word ik een engel, jawel ik ook. Ze kijken daarboven niet wat voor mens je bent geweest, ze accepteren je, zoals je bent, en al trekt het me niet echt, te weten dat ik dan eindelijk vleugels heb, lijkt…

Zomaar een opmerking puur vanuit het niets zomaar een gegeven over een simpel iets. Het leegmaken van een laatje brengt sleutels met zich mee niet eentje aan een draadje zelfs meer dan twee. Dan komen de vragen waar zijn die dingen van zonder elkaar op te jagen weet jij waar ze van zijn, dan? Geen idee waar ze van waren maar toch…

Een laantje zonder einde. Een laantje zonder begin. Een laantje van het weten, voordat ik mij bezin. Een laantje naar de einder. Een laantje, het einde niet in zicht. Een laantje wegbereider van de duisternis tot het ochtendlicht. Een laantje dat immer opwekt voort te gaan. Een laantje dat niet doelloos kronkelt zonder levenszin. Een…

Al zijn we sneller dan de tijd en wind en komen we morgen dichterbij mars gedreven tegen de stroming in van licht heeft een mens meerdere harten? het maakt niet hoeveel we schreien, met de data en vernuft, een laagje vernis tranen verzachten niet de dorstige tijd grootste gilde uit een levende geschiedenis geverfd door en uit de welling…

de zinnen komen lichtvoetig voorbij de stilte hangt aan weerhaakjes de stilte waarin we ooit ontstonden ontsnapte als de geest uit de fles als waterverf vervloeiden de opgeraapte verhalen van toen nu en ooit vlekkeloos met elkaar de broze hechting aan doorzichtige vleugels verstrikt in zijden draden van toeval en noodlot…

Morgen is misschien de beste tijd gisteren en vandaag te vroeg met dromen vergroeid te raken op zachte kussens in de geurigste contouren weg te duiken, gedachtenvleugels , achter gespiegelde horizonnen van twijfels zichzelf te moeten onderscheiden, pijn in de wiekslag van hoop te verdwijnen, groen in een malse ademteug laten ontluiken…

Ik weet het zijn moeilijke tijden. Je zoekt naar wat vrijheid, maar het is er niet. Dus zoek je naar wat innerlijke inspiratie, maar je innerlijk hoort je niet. Geef niet op in de liefde. Het kan vaak werken voor lang. Want iedereen is vaak eenzaam en iedereen is vaak bang. Geef niet op te dromen. Ze helpen je door een moeilijke tijd.…

In een woestijn van zon, dicht langs de zee staan de platanen in een brede allee; dorstige herten, plotseling betoverd en in hun ren naar ’t water star gebleven, het groene lichaam wit gevlekt, hoornen geloverd, het wit gewei breed opgeheven. Langs lopend, te gezond, te naakt en door een lichte wijn in een soort droom bewegend, besef ik plotseling…

Ik loop over straat Ik zie je daar staan Jij ziet me niet Wat een verdriet Ik loop toch weer door Daar staan mijn vrienden Het is weer gezellig Ik ben weer mezelf Dan ga ik naar jou toe Ik kruip uit mijn schulp Als ik nou zeggen wat ik wilde zeggen Jou kon laten voelen wat je wil voelen Dan is de wereld van mij En maakt niks anders me…

Jij hebt de dingen niet nodig om te kunnen zien De dingen hebben jou nodig om gezien te kunnen worden --------------------------------------------- uit: "Een leeuwerik boven het weiland', 1980…

iemand overzag een schaduw in plotseling besef, helder zo duidelijk dat woorden onnodig waren, alles werd denkbaar overbodig, zonder overtuiging alleen tastbaar door blindheid verbaasd door non-woorden maar niet genoeg om te blijven binnen de kring van elk zwijgen, dit moet de stilte zijn, zo dacht iemand snijlijnen van verveling…

In ons handelen mogen we uitdrukking geven aan veelvormigheid en vrijheid beslissingen nemen op grond van gelijkheid niet krachtens dwang of geweld daarom is handelen een werk van de hoogste menselijke activiteit niet te verwarren met arbeid waar we ons zelf en anderen letterlijk slaven van maken van wat wij werk noemen zij…

Ik groet het morgenlicht maar of het zich laat groeten de voeten der voorbijgangers laten zich beter groeten wij moeten zeggen zij ondanks het morgenlicht ik knik ze toe houd moed zeg ik het licht maakt je toch blij ze knikken terug maar ze geloven niet ze gaan voorbij. Het morgenlicht houdt zich nu bezig met de dingen de pasgewassen trams de…

ik ben alleen heb de wereld buiten gesloten warm sla ik de stilte om me heen nog jagen vragen op een antwoord maar de puzzel van vandaag wordt traag ik hoor mijn hart voel het bloed in bewegen eindelijk kom ik in ontspannen zijn mezelf weer tegen…

Uit de wimpers van de strijd gevallen woorden duizenden stemmen van een andere oever wachten op hun uitbotten als gespannen veren, kenmerken van roestige schakels van deze tijd, afkomst en toekomst zijn niet voorbereid, verwachtingen glijden onder het boegbeeld door, contouren van een megalomane symboliek, schuurt de kiel van menig scheepje…

ik zag in de spiegel van je ogen het gladde verdwijnen en golfjes verschijnen nog kreeg ik de wind niet pal van voren maar in het wakkerend geweld werd storm geboren wij deden water in de krachtige wijn hebben de golven bezworen geen zee gaat ons te hoog maar ruzie kan ons niet meer bekoren…

het was in een vlinderloze tijd dat een onafzienbare woordenvloed zich vastklonk aan de werkelijkheid en onze wereld vastliep tussen twee traagstromende haperende wateren het was in de tijd dat we te elfder ure de kracht van de zachtheid van de verbeelding vonden het was in deze tijd dat vlinders tussen palmvarens fladderden…

Vandaag was het ' misme' dag een dag die je best missen mag een beetje pessimisme een beetje optimisme vandaag was het misme dag dat het maar snel morgen is zonder mis- me maar niet dag.…

is ook je beperkingen kennen die aanvaarden omdat je niet de oorzaak bent van jezelf lichamelijk en geestelijk ben je afhankelijk van anderen doe wat lichaam en ziel ten goede komt heb beide lief hecht belang aan positieve inspirerende contacten die het beste van jou naar boven brengen…

het springt van de schommel af het kind een fractie van een tel in het luchtledige ze veegt de dagen bij elkaar de vrouw met de bezem over de uitgesleten straat de man schrikt van de donkere schaduw van de glorie zonder los te laten hoe kom je in beweging zonder te weten waarheen je gaat of je aan zult komen?…

Wat helpt is een wonder, een zintuig is ook een gunst wat helpt is een tatoeage: 'liefde is de som van gemis' wat helpt is de zin van een peer die openscheurt in de pluk wat helpt is een dwars kind, het verandert, het begint wat helpt is de gift van een vriend, hij likt zijn schitterende hand wat helpt is een buigende koning,…

Winden in de beken zingen mee het zijn de wateren die wegen het murmelen van rietkragen, het broeit in alle vragen, waarin de bronnen heimelijk zijn verzwegen met luide stem de rust vertragen, in het stroomgebied waarin we dreven, hun oorsprong we niet kennen uit een onbekende bron te drinken, ook bij nacht of ontij, elke minneteug…

De wind speelt een spel een spel van " wie het wint" De wind speelt met gevoel en als je net buiten was: Weet je wat ik bedoel! De wind, waait met pure kracht ik waaide temet om toch is de wind mijn grote vriend want weet je wat ie kon? Mijn muizenissen laten verdwijnen!…

Als in de avond de zonnen ondergaan verbleken schaduwen op de voorbestemde weg in mijn tijd en ervaring zijn ze langer rekken zich uit in het voortbestaan het lichaam verliest aan kracht, de lichten wordt milder, transparant in de rimpeling van water door de warmte van de huid ingebed , de tijd houdt me in z’n greep en wijst mij…

ik reisde dagen om met jou te praten je wilde niets zeggen je dwaalde met me langs de oever van de meanderende rivier toen het duister daalde hoefde ik niet meer om woorden te vragen…

wie nieuwe dagen wil scheppen zet de zakken met oude ideeën op straat gezichten die je niet kunt zien zijn altijd vol van mogelijkheden wie voortdurend in en uitzoomt zoekt naar het mooiste perspectief harten die in slowmotion kloppen vinden een mooi moment om op te houden…

Geschreven stilte op de huid leidt tot het lot van ongebondenheid zonder dat de ganzenveren breken geslepen in hun vrije vlucht van toegankelijkheid op de grens van de werkelijkheid en het lijdzaam schrijven genas verbonden in gehechte levensplooien sluimerde een onechtheid van het denken met de gesluierde waarheid voor ogen die…

De zee jacht òp een heir van vlugge kuiven, Waar zilte zoomen van smaragd in schijnen; Zij rimplen, rijzen, wentlen en verdwijnen, In wisslend spel van schittren en verstuiven - En in de branding van dat stage schuiven, Laat golf na golf haar donkre diepte deinen, - Tot indigo en brons in grijs verdwijnen, Om zilvren kuiven weer omhoog…

Ooit begint beweging, ongeduld denkt wanneer verander ik? De stappen die wij zetten, zien we soms niet. totdat we aankomen, waar wij naar zochten. Is het verandering? Is het toekomst? Is het acceptatie? Is het te zijn, durven zijn, ons zelf?…

ik droom je maar je bent zo stil trek aan de draadjes van de werkelijkheid maar die doen niet wat ik graag wil natuurlijk spreken ogen en lacht je mond hoor ik hoe je stem in een warme echo bij mij binnen komt ik reik naar jou maar voel je niet de haartjes op je huid spelen met de wind waar mijn zachte strelen geen enkele reactie…