Alle inzendingen over psychologie

De tanden erop stuk gebeten, Nagels tot op het randje Afgesleten En dan mijn handen, De vellen hangen erbij: Het leven heeft zijn Werk gedaan, en ik ben Tot het gaatje gegaan…

Aan al mijn leerlingen Heb niet zoveel op Met I-phone, I-pad En ander digitaal Gedoe waar jullie Je overdag zoal Mee bezig houden - Social media die Het tegenovergestelde Waarmaken van wat Ze in hun naam beloven - Alles wat ik van jullie Begrijpen kan is niet Anders dan dat ik Als mensenkind jullie Heb liefgehad…

t Is weer laat geworden Gisteravond, de hele nacht Door hebben we gepraat, Gepraat, zonder ophouden Gepraat in de stamkroeg Die ongemerkt onze Huiskamer werd - Totdat het morgenlicht Ons hierbij kwam storen, Ons vertelde dat het Mooi geweest was - En terwijl wij moeizaam De nieuwe werkelijkheid Van de maandag, Van de nieuwe…

ach oude stad, je ademt nog er ligt een zonnevlek rond waar de tranen van de dageraad het kwaad wegwassen elke straathoek lijkt te passen in een kleine schrijn vol eer vergeten soms, maar lief staat links en rechts een kleine vrouw het daglicht op te vangen in haar haren hangen trouw tienduizend wensen, uitgedragen leed van mensen en…

je kleedt je aan stift je lippen befietst straten legt de wereld vast ook hen die niets vermoeden of toch de kou kruipt dichter tot de batterij overlijdt de tocht huiswaarts aanvangt bij thuiskomst zie je hoe je mascara rondom je oog is uitgelopen en het rood op mijn tanden kleeft en mijn t-shirt binnenstebuiten aan heb zo'n dag…

Plamuurmes als wapen Strak in de hand geklemd, Afgesleten nagels waarmee Hij de laatste restjes Oude tijd verwijderde, Hij wilde er immers Niet meer aan herinnerd worden, Smeerde extra lijm over zichzelf En over de rugkant van het nieuwe Behang waarmee hij de muur Verfraaide - met deze Ultieme poging plakte hij de tijd En zichzelf…

Met zo veel liefde Verbouwd, zorgvuldig Opgekweekt op dat Kleine stukje grond Waar in eenvoud Met gelijkgestemden Het gewas alle kans Krijgt zijn bladeren Uit te slaan om voor De mens gezonde voeding Te zijn - met in de nabije Toekomst bemesting van Heel andere koek: Er wordt asregen verwacht Niet van een uitbarstende…

Boterham met snot Waterige koffie met kwijl Winden gelaten onder het eten En daarna een ferme boer Ik ben hier opgenomen, Want ik ben niet goed Bij mijn hoofd - Als ik al niet gek was Toen ik binnenkwam, Dan ben ik het Hier wel geworden…

de vrouw met harde stem verschool zich in een zwarte bril daarachter stond ze stil haar mens-zijn uit te dragen zomaar op een dag gingen haar ogen overstag ze werden zacht en spraken open, over hoe een lach tot dan toe over donkerbruine glazen viel haar bril werd oud door haar nieuwe sprak het goud van eerlijke erkenning de gewenning…

ik leg mijn puzzel in het zand daar stukjes kleiner lijken vallen oneffenheden minder op dan waar de zon de evenaar kust lijken dagen roerlozer dan hier ebt gekozen tijd langzaam weg tussen gebroken vingers er is niets dat de maan niet helen kan…

Verdwaald in de Donkere dwarrels Van dit brein, Kronkels die van Geen ophouden weten - Waarin ik koortsachtig op zoek Ben naar hem die in deze Eiwitkabels schijnt te huizen - Ik zal niet eerder stoppen Met zoeken dan wanneer ik Hem gevonden heb, Ik wil weten Wie hij is, Want ik weet niet Wie ik ben…

Ketting zonder hond, Vuur zonder vlammen Water zonder druppels, Aarde zonder grond Lucht zonder zuurstof Storm zonder wind - Kind zonder ouders, Ouders zonder kind…

Ik ben alleen maar ik in het heden van vandaag. Mijn gister ik die ken ik wel, maar ‘t wordt al vaag. Zo’n foto van de kleuterschool dat meisje met die vlechtjes ze lijkt me wat verlegen. Het schijnt dat ik dat ben. Herinneringen dan: alleen maar flarden, flitsen of simpel statisch beeld; geen geur of kleur eraan, geen enkele belevenis…

Voor Omke Boom van machtige statuur, Wortels die zo diep in de Bodem verankerd waren, Reus die leefde van alle moois Om zich heen hier op dit Prachtige land, ons mooie Westerkwartier - Neergehaald door een Vroege najaarsstorm die Zich onverwacht liet gelden, Maar zijn schoonheid blijft, Laat voorgoed zijn sporen achter…

Koffer in de hand Met daarin alles Wat hij nog bezat, Druilerige dinsdag in November, het regent Eenzaamheid en verdriet, Kale bomen langs de gracht Steken als magere antennes Omhoog zonder ooit met welk leven Dan ook contact te maken, Al helemaal niet Met die man hieronder Die zich de laatste mens Op de wereld waant -…

Gedachten die zo graag Op reis gaan, naar verre, Onbestemde oorden, waar Het allemaal anders is, Weg van de sleur Van alle dag - Maar zodra het eerste denken De voordeur achter zich Heeft dichtgeslagen, een frisse Wind in 't gezicht hem raakt, De mens blijft toch een gewoontedier, Begint al het terugverlangen Naar 't bekende…

Wie arbeidt werkt aan zich en wie de kunst Ziet als zijn arbeid werkt zich op tot God. Zijn leven wordt een eng en streng gebod; Een strevend geven zonder éne gunst. In zijn gedachten, in zijn daden, streeft Hij steeds gedreven door dezelfde trouw, Gelijk in liefde streeft de reine vrouw, In vol geloof aan hem wie zij zich geeft. In hem…

Is het spoor bijster In de doolhof van zijn Brein - Alleen de schedel Nog weet grenzen Te bewaken, Uiterste grens waarachter Leegte gaapt en waarin ooit Voorgoed vervangen Wordt door nooit…

Het afgegraven veen, Water dat ontegenzeggelijk Welde uit de bodem Waar binnenkort mensen Zouden wonen op steenworp Afstand van de stad Die gebukt ging onder Een haast ondraaglijke last - Onmetelijke ruimte met Buiten, Binnen, Hout en Haven Waarin mensenkinderen werden Gestald als kiezels op het Deense strand, als peultjes In…

Als de luikjes Die jaren lang Hermetisch afgesloten Zijn geweest langzamerhand Weer open gaan Spreekt voor het eerst Het gevoel weer aan Dat al die tijd was Opgesloten in de mens Die eraan gewend was Om levend dood te zijn…

tien over zes zijn lijf is moe en murw, zijn ogen tranen in een wake zonder weten zijn afgemeten pas verschijnt verraadt dat zoekend slepen van een toegeknepen dag en zo ontstaat de eerste wrok voorbij de avondklok de bank hangt nog gemelijk in een hoek, zijn boek boeit korter dan een snel respijt om woorden te beheersen moet…

Als jij overdag Geen oog hebt Voor mij, Niet naar mij Luist'ren wil, Dan ben ik Veroordeeld tot De nacht om je Aandacht te trekken, Om je te Laten merken Dat ik er ben…

Heb mijn leven geleefd Zoals het op mij is Overgekomen, meestentijds Met mijn ik, vaak genoeg Ook zonder, waarbij ik Voor mijzelf een grote Onbekende was, die misschien Wel in mij leefde, of daar buiten, Dat maakte ook niet uit - In de verhalen de ik of misschien Ook wel hij geschreven heeft, ik weet Het gewoon niet, in mijn leven…

Hoe kan liefde nu Verboden zijn, als Ze uit de aard van de mens Vrijelijk gegeven wordt - Nonnen zijn zwanger van liefde Maar kennen de zwangerschap niet, Weten niet hoe een man Te maken in de buik…

hij had het haar beloofd toen ze in bed lag het kind dat kleiner was haar vleugels kwijt ze glimlachte, hij vergat zijn eigen honger loop maar een eindje om, zei hij tegen zijn dochtertje op het eind van de Elisengarten zijn hand aaide nog even haar donkere haren nietsvermoedend verdween ze verderop in het licht dat met de rijen…

blozende rozen ontluiken alleen aan degene die de geheimen van buiten kent en niet delen zal op doortocht toch geuren zij er niet minder om…

Wind die meedogenloos Heeft huis gehouden, Luiken los geschuurd, Hengsels hangen er maar bij; Kletterende hagel, Razende stormen teisterden Het houtwerk - Verf die allang haar eigen Kleur verloren is, Ze is door en door verschoten, En toch is wat nog rest Van ongekende schoonheid - Het leven is er zichtbaar Doorheen getrokken…

Een meeuw zonder prooi Wil ik zijn, zwevend, levend Van schoonheid alleen, In de gratie van het moment, Gewichtloos gedragen Door de wind, om even, Heel even maar, weer Het kind te kunnen zijn Dat nog niet ten prooi viel Aan de trage tanden van de tijd, Aan die onvermijdelijke volwassenheid…

ik haper schiet bijna uit de bocht bij het zoeken naar uitgelaten druppelt de kleurloze dag aan mij voorbij morgen haak ik de zon aan elkaar wellicht hopend op beter…

Ieder mens is bang voor grenzen, kent de angst om er overheen te gaan, en daar dan voor te moeten boeten. Daarnaast is hij beducht voor de vileine, venijnige reacties van hen aan wie hij ze voor 't eerst in zijn leven heeft durven stellen. (Met dank aan Marjon van der Vegt.)…