Haven denk ik, water, zee
De aarde waarin ik
Geboren en getogen ben
Is me te heet onder
De voeten geworden -
Aardkorst door droogte
Verscheurd, gespleten
In tienduizenden ongelijke
Brokken waar alle leven
Uit verdwenen lijkt -
Dan kronkelt uit die ene
Spleet het fata morgana
Dat mij een haven verbeeldt:
Haven, denk ik, water, zee,
De meeuwen komen me al zingend
Halen, op naar het nieuwe leven,
Met hen ga ik, wil ik, mee
... Paasmorgen 2015, inspiratie: voordracht Anna Enquist in Culemborg, vandaag 1 week geleden. ...
Schrijver: Bert Weggemans, 5 april 2015Geplaatst in de categorie: psychologie