Alle inzendingen over liefde

Mijn liefje, het is zo te prijzen jij bent het zonnetje als mijn uren zo ijzen Mijn liefje, het is zo te roemen jij brengt de zomer als mijn tuin niet wil bloemen Mijn liefje, het is zo te achten…

de winter gaat, de liefde blijft de lente komt, de liefde rijpt spartelend, dartelend, vrijen zij vrij fonkelend, kronkelend, zij aan zij de liefde kust, wil overtuigend beminnen de lente slurpt gulzig warm zonlicht naar binnen zij wentelen zich verlangend in groenend gras laven hartstochtelijk aan weidse plas de lente bruist, de liefde…

zo af en toe voel ik in gaan en staan je vleugels van aanwezig zijn de kleine hint een zacht begeleiden het geluid dat niet is te vermijden in opmerkzaamheid er is nooit de discussie van eigenheid wij delen dit bestaan waar wij ook gaan zonder interventie kruip ik onder zachte vleugels als bescherming tegen angst en pijn…

je hebt even lente gedanst onhoorbare tonen raakten jouw voorjaarshormonen waar pril teer groende tussen zon en kou bloeiden juweeltjes kleuren in grauw danste jij op je eerste blote voeten om de warmte van zon te zoeken je gelukzalige lach tekende jou stralend lief tegen het opkomend wolkjesoffensief in het warme zonnereflecteren…

mag ik af en toe even alleen gewoon wandelen in jouw tuin vol herinnering de eerste zaadjes zien die we in wedstrijd hebben weggeblazen na hun pluizige bloei omkijken naar de wereld die we samen hebben zien groeien tot de dag van vandaag soms was ik alleen maar altijd zag ik jouw handen hoorde de kleur van je lach om mij heen…

Ketens van vijf keer handen geven hebben een net om mij geknoopt dat me verbindt met iedereen op aarde, zeggen ze, met de wereld die mij toeroept: Houd van mij! .....Daar kan ik echt niet aan beginnen .....naastenliefde prima, maar .....fysiek en financieel .....heb ik mijn grenzen .....en dan nog, wat is het antwoord .....als ik jou…

Ontboezeming van mijn twijfels als stoffelijk wezen leg ons in een glazen kist, waarin we samen waker werden geaardheid getoetst aan die van mij vervoering waarover je moest waken daardoor wordt herboren, ook met stilste dood aan ons zij die wordt opgeschort, laat me spelevaren in de duistere uren als vlinder van de nacht die de…

Ik mis het knuffelen niet maar ik mis het om met jou te knuffelen. Bankhangen kan ik ook wel alleen maar ik mis bankhangen met jou. Ik mis het praten niet maar ik mis het praten met jou. Wakker worden doe ik alleen ook wel maar het wakker worden naast jou dat mis ik. Ik mis het niet om iemand om mij heen te hebben maar ik mis jou om me heen. Ik…

Hij staat er nu alleen voor dat was niet te verwachten de glans van het leven is voor hem verdwenen hij is een dolende ridder moederziel alleen zo ineens hij kreeg geen kans zijn medeleven te uiten ook voor excuses was geen tijd meer hij weet nu dat je het moment moet benutten iedere aarzeling verbergt een gevaar in dit geval is er geen…

ik wist niet of jij lachte of zong maar zag dat je blijdschap ontsprong in geluid waarvan je mond klanken moduleerde van binnenuit vloeiend leken woorden te dansen op eigen muziek die in melodie de lach overnam met vrolijke refreinen zag je ogen dirigeren uit een stralende ik voelde hoe jij mij charmeerde in dat dialogisch…

zwart ondoorgrondelijk peilloos diep helder zo intens en hemels blauw behorend tot de val die ze voor me schiep mysterieuze zwoele warmte helder klare koele kou zwevend boven een eindeloze zee grijzer dan de meest grijze meeuw en ik zweef in gedachten met je mee groener dan de eindeloze weiden wie kan zoiets fraais vermijden in ieder…

De kachel aangedaan water voor thee opgezet stukje gember in plakjes drie voor jou en twee en een half voor mij Buiten waait de wind stuift het zand de Kalahari woestijn maakt zich hoorbaar en jouw stem zingt een ochtendlied…

Mijn hart Voelt als in geschoten Druppend Loopt mijn bloed eruit Mijn ziel erbij Het is Gewoon een misdaad Die jij bent begaan Dit alles komt door jou Waarom Kon je het niet gewoon laten gaan, Moest je mij Pijn doen Door met een ander te staan Ik wil wel wraak Maar ik kan het niet Mijn hart Doet pijn Heb jij dat ook Dat zou perfect…

kus me kus me proef m’n lippen en vraag me dan maar weer gaan we de I’s eindelijk voorzien van hun bijbehorende stippen of gaan we zoals de laatste keer ons warme proeflokaal alsnog besluiteloos verlaten misschien met weer een ervaring rijker en een vervolgverhaal kus me proef me sus me het uit elkaar gaan doet zo zeer…

gewichtloos tussen waken en slapen wist jouw lach nog net even de hemel te raken krulden je lippen in paradijselijke bogen die sensueel iets fijntjes beloofden oogwimpers trilden op de slag van je hart konen kleurden jouw jeugdige teint lichtroze zacht ik kende de vele dimensies die wij moesten gaan maar jij had dat…

dichtbij kent ook de verste verte daarbij is vasthouden zonder zin ik schets de afstand ook wel in zwijgen alhoewel er geen twijfel is over haar die ik bemin of minstens naar toe wil neigen kijken in gedachten is tasten in het duister het licht kaatst dan tegen een spiegel ook als ik duizendmaal luister en de echo's opsla in mijn brein…

Al onze kloppende harten tesamen, voeden oceanen met wijsheid. Uit onze hoogstpersoonlijke bron, stroomt een onrustige rivier. Aan de oevers mediteren mensen. Waar water hemels spiegelt. Waar niemand oordeelt. Waar de vrede woont. Waar liefde stroomt. Draag water naar de zee. Neem liefde met je mee.…

't Zijn je lippen niet, mijn lief Geweken in een zoete welving, Nodigend en zonder dwang Samensmeltend met de mijne Wat jouw beeld en aangezicht Voorgoed in mij beklijven laat Zijn je lippen niet, mijn lief Als het intiemst van mijn geheimen Evenmin is het je hand, De mijne voelend in een streling Teder strijkend langs mijn wang…

Wij vouwden samen lakens op Jij zei: blijf daar, ze moeten strak Maar ik wou naar jou, de lakens delen In de plooien van de naderende nacht…

dit is een dag van teer geluk je merkt het aan het brosse licht de dageraad met pret gevulde ogen lach en lees en zeg me wie ik ben waarom ik vliegen wil en vragen om je hand en nooit meer honger ken luister naar het hooglied van late avondlanden van bijten in geboden vruchten onder de lijvige levensboom laat ons vlinderen tussen bloemen…

Ophouden met grijpen, wat niet kan worden gegrepen. Ophouden met zelf bezitten, wat van alle mensen samen is. Ophouden met begeren, zodat we in vrede sterven kunnen. De oorzaak van lijden begrijpen, is moedig overlijden, terwijl we nog in leven zijn.…

Liefde is de sleutel van het slot van het slot Liefde is de sleutel tot het mysterie aan het slot van een verhaal Liefde is de deur opengooien van een open verhaal Liefde is een open verhaal Liefde is ...…

Hoe hebben wij ik zeg jij lief zo lief, zaai je jaar in en uit elk moment zaden op paden als momenten om te ontkiemen. Verworden ze tot pracht en die kruinendracht de stevige gewortelde bomen die liefde tonen. Mag ik een van de seizoenen voor je zijn olijk en vrolijk voor je dansen en zingen over ons dagelijks unieke bestaan en alle doodgewone…

Vanochtend voelt je huid vochtig als dauwdruppels in de lentezon Vanmiddag ben je warm en loom als een kat in de zomerzon Vanavond smaak je zilt als de golven van de wilde zee Vannacht straal je fel als de volle maan in het stille water…

heb altijd gedacht dat lijmen leven was tot ik jou zag jij die nergens meer zelfs geen klein beetje wordt tussen gepast niet in de format die ik moet hanteren om iets van anderen te leren hij is volstrekt onvoldoende om recht te doen aan jouw talent en kwaliteit met jou ben ik een wereld rijker die in paradijselijke staat ons…

Vroeger dwaalde ik in vier windrichtingen: oost, west en al de rest totdat ik jou tegenkwam. Stotterend stond ik daar, daar jij mijn adem benam. Harmonie bracht je mij, van het noorden de standvastigheid, van het westen het bewustzijn, de diepzinnigheid van het oosten en de warmte van het zuiden. Een hart kan niet jokken: weggestoken…

hoe ze keek hoe niet waarom dat vroeg ik mij nooit af niet tijdens en niet daarna het was en het was hoe hoe ze keek melancholiek kan dat? kun je zo kijken? want het was hoe het was hoe ze keek…

Je keek hongerig en ik voedde jou blikte Je leek dorstig en bleek ik schonk je drank Je scheen begerig en ik ging met jou naar bed Geen enkel ogenblik kwam het in mij op dat je begerig was naar inzicht dat je dorstte naar genegenheid dat je hongerde naar begrip…

Het was of ik je al kende Zo kwam jij aan mij voorbij In één seconde van de tijd Waarin een sprookje werd geboren Want jij gaf iets ongewoons door En betoverde met woorden En veroverde mijn hart, zo mooi ik kende je maar pas Want jij was, zoals ik was Een sprookjesmaker eersteklas En je strooide kruimels liefde Als Klein Duimpje steeds…

Vriendschap is vrije gedachten wisselen. Is samen koffie drinken. Is stil worden. Ware vriendschap is. Is elkaar onvoorwaardelijk steunen. Is voorbij misverstane woorden gaan. Ware vriendschap is liefde. Is elkaar woordeloos begrijpen. Is elkaar woordeloos verstaan.…