Alle inzendingen over van der g

Een inwoner van Pampus stond te razen: Dit mag de wet niet langer meer gedogen De mensen die voor Pampus liggen mogen Zijn wíj en niet de uitgetelde dwazen! Is Lesbos is dit rechtsproces verfijnd En de bijval drie keer groter, naar het schijnt…

binnen ‘t strandpaviljoen bevechten de renners elkaar omwille van de eeuwige roem onze ogen blijven strak gericht op de strijd om het fel begeerde groen en geel buiten vloeien golven af en aan klinkt het ruisen van de eeuwigheid een kind rent langs de zilte waterlijn misschien zich meer bewust van wat vervliegt en blijft zoals…

dat op het slingerend pad door het avondland nog laat ontwaakt waar een buizerd op eenzame hoogte door mijn blikveld wiekt en een knoestige eik met zacht geruis me koelte biedt waar ik met buizerd en eik in het geslonken land en licht verzink nog lang in de schemering alom aanwezig blijf .…

't Was jaren werken voor de speurdersgroep Die Radovan Karadzic heeft ontwaard Met nieuwe naam, professie en met baard Dat is toch deze zomer wel dé scoop De komkommerversie: filmen wat we weten En een auto waar-ie niet in heeft gezeten…

Dan, vroeger of later volgt voorgoed een oordeelsdag bescherming aangetast, koud, allenig en verlaten begeerd door een heel ander slag ontdaan door opgebouwde schuld verleden dreigt je in te halen, met een eindeloos geduld afgepeld, de mens onthuld…

Op de grens tussen hemel en zee, deinen op de zeespiegel ontelbare mijmeringen. Zachte zonnestralen verlichten mijn dierbaarste herinneringen. Het zilte zand zuigt mij los, uit de greep van het alledaagse, de wind speelt, streelt mijn gezicht. Ze maakt iets los en voert het mee voorbij het einde van mijn zicht. Wat is daar toch, achter…

Het liefst wil ik voor jou wat zonder wensen niet lukt. Als je de gang wel ziet maar je benen niet willen, als je mond wel vormt maar niet kan gillen. Als lopen, vliegen, dansen, hopen, voor jou niet meer is weggelegd. Als vriendschap, liefde, warmte, thuis, aan jou niet meer is toegezegd. Het liefst wil ik voor jou wat zonder…

wij waren er kind aan huis toen Anton Pieck in ons dorp ooit een sprookjeswereld schiep waar schoentjes dansen konden reusachtige paddenstoelen ons met speelse deuntjes verbaasden die pure verwondering voel ik nog steeds als ik ‘t kasteel van Doornroosje betreed waar ik m’n kindertijd verslond het jochie van toen pardoes weer…

Wie met bezwaard gemoed de lucht in wil Moet voortaan dieper in de buidel tasten Wie zwaar is krijgt nu afgewogen lasten Want anders staat de industrie straks stil Het vliegvervoer heeft vreemde nieuwe wensen De luchtvaart is voor Kleine Lichte Mensen…

het land nog dromend het vroege uur onaangeroerd de zon als een purperen bal zacht rijpend boven goudgele akkers vol geur van hooi en rulle aarde en wij, wij kijken ademloos toe laten de stilte liever onbetreden het dunne licht onaangetast alsof we hier overbodig zijn uur en land zichzelf genoeg…

Nu moet de snackbar weer verdwijnen Bij scholen, uit arme wijken In ruil voor de warme lijken Van ratten (da's goed voor het lijnen) De nieuwe gids van Michelin: 'Een patatje rat gaat er wel ìn'…

"Wees niet bang, liefste, wees niet bang, het leven duurt slechts levenslang. In het lijden houdt Hij mij groot en mijn kameraad is de dood, die ik nooit een hand zal geven uit mezelf; voor mijn leven levert God geen wisselgeld in." "Schatje, jij sterft als een heldin: roem die ik laf wil ontlopen. Volgens jou mag ik toch hopen, in…

't Is iets wat Duyvendak ook overkwam Sprak Bonfire: een paard in het gezicht Mijn opvolger, die Ank heeft afgericht - Ik ben niet eens geschikt meer voor de tram In plaats van fotoshoot en worteltaart Een bruine plak van onder eigen staart…

Omdat zijn naam iets anders wordt geschreven En ik dus geen familie ben van Joop Is er voor mij ondanks dat al weer hoop En komt mijn carrière straks tot leven Want oud is in en echt niet suf of stom dus: Zomergastenlijstje, here I come!…

hoe haar jonge handen over de toetsen golven ons huis zich met haar bruisende klanken vult hoe zij meandert langs knoestige wilgen en wuivend riet hoe zij geniet zo intens met de stroom vervloeit versmelt (voor Anne)…

Verdonk vraagt spullen van haar achterban Wat paperclips (dan houdt het bij elkaar) Een afvalmand (die komt wel vol, nietwaar) Een gummetje, een stoel, een koffiekan En heb je een partijprogram? Of twee? Ach, weet je wat, stuur die dan ook maar mee…

Toen op een dag een vreemdeling heel frank en vrij flaneerde in de kleine stad der mooie mensen, met haar intriges, spiegels en haar gaanderij, haar tempels om de duivel Tijd in te verwensen, keek, druk met mooi-zijn, niemand naar dat wezen om (men liet om het bestaan der stad te doen voortduren, voor de vergane schoonheid, die vertrekken kon…

Er was een huis waar weinig kon gebeuren omdat aan bijna alles was gedacht en iedereen een plaats had. Elke nacht vergrendelden we ritueel de deuren. Er kwamen brieven die ik moest verscheuren: geen interesse voor de buitenwacht. Wat nodig was werd achter langs gebracht. Er waren geen contacten met de buren. Exact het midden was de boekenkast…

de oude plataan in onze buurt die hier al jarenlang het beeld verrijkt, verliest reeds zijn blad alsof hij de roep van de herfst als eerste verstaat, nagenoeg doorzichtig wordt, gaandeweg afweziger lijkt tussen kaal verweerde takken en twijgen louter zijn leegte achterlaat…

Kwam ik thuis - vermoeide ledematen - Bleek moeder aarde helemaal intact Ze was niet door een proefneming verzwakt De nachtelijke hemel droeg geen gaten Ik was not amused: de oerknal hield zich koest Zodat er snel een vers geschreven moest…

Van Venray richting Deurne rijdend, waar een grenslijn Noord-Brabant scheidt van Limburg, ligt links van de weg een bosje onder een door bendes van forenzen, wegreuzen en -piraten doorgezet beleg. Er prijkt daar een verkeersbord, blauw met witte P. Romantici, natuurliefhebbers en rustvorsers parkeren, voor een schijntje aan entree, gedwee hun…

Anna Enquist wil nog wat beklijven Al dacht Opzij dat zij ermee ging stoppen 'Ze praatte niet in one-liners en koppen Dus heeft ze vast geen zin meer om te schrijven' Wél doet zij volgens de geruchtenstroom Symphonica in Rosso (Gelredome!)…

gisteren heeft een beminnelijk mens de wereld veel te vroeg verlaten vandaag veeg ik de eerste bladeren wat trager bij elkaar in ‘t besef dat het leven breekbaar is haar geheimen diep versluierd houdt aan alle seizoenen onderhevig blijft waarin vogels naar verre oorden trekken, het kleurend blad verwaait stilaan verweert waarom…

De site die deze dagen vaak een klacht hoort Heeft vast ook Tofik Dibi wel vermeld (Stelt hij zich aan je voor, de groene held Vertelt hij dan z’n naam of toch z’n wachtwoord?) Bob Ross liet ons de einduitslag al zien Hij schilderde vooral graag met Sap Green…

Rechts staan en links bewegen op de trap Wordt hier als laatste land ook ingevoerd We zijn dan strak in voorschriften gesnoerd Het roltrapprotocol ging nog hap-snap Wie haast had kwam haast niet omhooggestoven De spreuk die gold: ik worstel en kom boven…

Jij zag mijn eerste stapjes Je zag me wankelen Wat ik nu soms nog doe. Jij gaf me het zetje in m'n rug dat ik verdiende Ik wil je bedanken Voor de vaderliefde die jij mij gaf…

De wereld lijkt zo rustig en lief Maar als je kijkt wat er op deze rustige en lieve wereld gebeurt kom ik niet verder dan moord en agressie. Kinderen ontvoerd Gezinnen ontwricht en branden gesticht Dit is te gek om alleen al over te denken Dat leerlingen de klas binnenlopen met wapens Dit is te gek om over te denken. Kan dit nog gekker…

ik kijk naar zwart-witte beelden uit ‘n kleurrijk bestaan mens en wereld leken toen nog onthaast het leven zorgelozer doorheen de tijd zo onherroepelijk vervlogen onderhuids nog zacht te beluisteren in schrale heimwee nog vaag te verstaan (n.a.v. een film van Bert Haanstra)…

Er zijn weer nieuwe Eurovisieplannen De Toppers gaan in Moskou triomferen Da's leuk voor ons, want wij kennen de heren; Europa ziet drie mal geklede mannen Wanneer het clownerie is dat straks wint: Stuur Bassie met z'n nieuwe vrouw en kind!…

Ik heb je eindelijk laten gaan Het was tijd me te verlaten Zo gezegd is het gedaan Schoorvoetend zocht je naar de poort een echo door de straten De winterwind duwde je voort geen mens heeft nog van je gehoord Ik heb het zo gelaten De stilte gonst een vage spijt Ik bijt mijn lip Wat ben ik kwijt.. maar roep: Het is hier lentefris!…