Netgedichten

netgedicht (nr. 21.840):

ge-euthanasie-eer

"Wees niet bang, liefste, wees niet bang,
het leven duurt slechts levenslang.
In het lijden houdt Hij mij groot
en mijn kameraad is de dood,

die ik nooit een hand zal geven
uit mezelf; voor mijn leven
levert God geen wisselgeld in."
"Schatje, jij sterft als een heldin:

roem die ik laf wil ontlopen.
Volgens jou mag ik toch hopen,
in mijn ruimte vol ongelijk,
op een tijd in een ander Rijk.

Maar ik kan dat niet geloven.
Ik blijf hier, jíj gaat naar boven,
net zoals Hij dat zal willen
vanwege míjn handvol pillen.

Beleef het lijden, lief; echter,
ik blijf toch mijn eigen rechter."