Alle inzendingen over dieren

Jouw dagen op het dak zitten zijn voorbij, ik kende jouw gemiauw, en jij herkende mij. Ik vroeg je of je nog even bleef, je knipoogde en hield je kopje scheef. Jij gaf me meer, dan ik jou ooit geven kon, maar jij was al blij, op het dak in de zon. Jouw naam roepen kan ik nu niet meer, je herinnering doet nog teveel zeer. Alleen…

waarom bidden wij niet als wij toch al bidden met Noorse boeren in de taiga om beteugeling van de warg - niet de wolf van Tolkien nooit in het echt gezien - laatste van het geslacht Gulo Gulo hier meest bekend als veelvraat* mannetjes marter tot veertig kilo beschermde soort in arctische staat ze rukken onweerstaanbaar op vroeger lekker…

Een vlindertje zit op het raam Zittend wacht hij met zijn vleugels gevouwen Niet wetend van de faam Niet wetend hoe hij zijn leven zal opbouwen Maar ondanks dat gaat hij de wereld tegemoet En pompt zijn vleugels vol met bloed Hij vliegt verzekerd over de heg Zoekend naar zijn levensweg Ik kijk met grote ogen naar zijn cocon Die hij als rupsje…

stuntvliegers in groten getale bespotters van ruimte en zwaartekracht in slagorde afgezet tegen het grauw van de wintermiddag-hemel zwenkten de donkere eenmotorigen synchroon van links naar rechts van rechts naar links en profil bij het snelle stijgen als messcherpe grijze schijven dan in bijna looping weer omlaag dit alles zonder dat…

wat wist hij nu van lijnteelt van terugfokken of outcross voor hem was dit hondsgezeik tegen eender welke stamboom mijn grootvader koos voor een jonge hond met een lange, rechte rug mannelijk moest hij op zijn vader lijken “een reu met moeders trekken is miserie zoeken”, vond hij het was de tijd toen de honden nog gingen ‘staan’ voor…

Als ik hier in mijn kooitje zit sla ik soms diep een zucht als ik de andere vogels zie daar spelen in de lucht. Ze met elkaar zie dollen ze uit hun bol zien gaan terwijl ik in mijn kooitje maar op mijn stok moet staan. Dan voel ik mij verdrietig om wat ik hier zo mis omdat voor mij geen ene dag een beetje anders is.…

voor Gijs Er komen dieren binnen, die blijven om wat eten en een warme plek ze hebben geen hobby's en hun leven is kort ze klagen nooit en sterven dicht tegen de aarde, die verzoent steeds omhelzen wil -…

Geen kat was als jij en ergens ben ik blij dat ik geen andere heb gekend, verwend als ik was met jou ... 'Miauw' verschijnt bijna automatisch op papier. Vooruit, terwijl ik wat moeilijk knipper tegen het licht als iemand die wat heeft, weten alleen wij twee: jij hebt slechts geleefd voor dit, jouw en mijn gedicht.…

klein rond oog keek naar mij van tussen de kruimels op mijn bord: deze hoef je echt niet zelf? nee hoor, ga je gang maar. het knipperde even en ik wist zeker: iemand kijkt mij uit dat oogje aan, een iemand met heel dunne beentjes en een dik veren lijfje dat tsjiep zegt maar wel degelijk: iemand. nooit vergeten: in al die lijfjes…

Als ik als oude schildpad de boel naar binnen trek dan denk ik ach hierbinnen zit ik niet zo gek. Ik denk dan dit is veilig in mijn toffe huis en als ik niemand zien wil geef ik gewoon niet thuis. Ze kunnen gaan staan kloppen boven op mijn schild maar je komt slechts naar buiten als je dat zelf wilt?…

De zomer is voorbij het was goed, zo goed maar we gaan, we gaan! Wacht op me in Bretagne, bij Gibraltar wacht op me ik vlieg met je mee. Onze rust is rusteloosheid ons ritme, ons geluk wij, de zigeuners van de lucht. Laat ons onderweg zijn tot we sterven aan de kust en zand en schuim ons toedekt. Maar kom! Ik verlang naar je stem…

Ik ben kat en heb een mens vind dat helemaal niet raar ik heb het prima voor elkaar ze bedient me echt op elke wens als ik miauw, komt ze naar buiten haar vleien sust mijn luid gegil wanneer ik zachte aaitjes wil hoef ik m’n ogen maar te sluiten zelfs mijn buik wordt gemasseerd wanneer ik op mijn rugje rol lachwekkend met mijn pootjes…

Als ik aan het spelen ben dan grom ik vaak daarbij dan worden mensen angstig en kijken dan naar mij. Ze worden dan nerveus en ook een beetje bang die denken dat ik zomaar in hun broekspijp hang. Maar het is slechts verrukking bij mijn hondenspel want ik ben een echte lieverd en ik bijt heus niet zo snel…

Als ik ‘s nachts hoor schreeuwen door een krolse kat dan luister ik maar even en dan ben ik het zat. Ik roep dan snel mijn kater en zeg hem ga nu gauw even lekker stoeien met die poezenvrouw. Die griet die zit te gillen omdat zij een kater wil ga even met haar spelen dan is die meid weer stil.…

Ik heb vannacht een kleine vriend verloren: onze lieve Pietie is zomaar doodgegaan Het zal bij vogeltjes wel niet horen maar toch viel er vanmorgen eventjes een traan Zij was geen Pavarotti oh nee! ze was geen ster Ze zong haar eigen aria je hoorde haar van ver Ook aan een schoonheidswedstrijd hoefde ze niet mee te doen maar we wilden haar…

Een lieveheersbeestje loopt op mijn toetsenbord punt- komma- aanhalingstekens en slash, min-plus- backpijl- insert- home, dan page up, draait er een rondje, vliegt naar mijn schrijfpapier en zet zich, vleugeltjes-toe, op mijn hand terug naar de toetsen, maar nu andersom en via enter de rand langs naar links om in de toetsgeulen zich te verschuilen…

"Weer geen eten??", dacht de kat. Dan vertrek ik, ik ben het zat. Morgen kom ik niet meer thuis. Hier zit toch geen enk'le muis. Wel een veel te grote rat.…

Ik weet jij gaat de weg alleen, dan is het tijd om duidelijk te spreken: de dokter die er is voor kleine dieren brengt je de rust die voor eeuwig is beloofd - ik open de gordijnen, laat bonte vogels vliegen voor het raam en wanneer ik straks moet graven in de aarde, draag ik een eenvoudig hemd uit eerbied voor je leven.…

Ik denk soms we bestaan in vriendschap. hoewel, ik heb je nooit gevraagd hoe je het vindt op aarde. ik zoek naar tekens van genegenheid en denk aan straks, wanneer de uren komen van het afscheid. want je vertrekt dat was de afspraak en als je gaat dan reis je op instinct, dus trots het donker tegemoet met opgeheven staart…

de trekvogel heeft er geen zin meer in die ellenlange vluchten elke keer een hoeraatje voor het klimaatje in Nederland wordt het warmer weer weg met die bevroren sloten die kou is toch nergens voor nodig we blijven in het groene kikkerland het zuiden wordt geheel overbodig de hele winter voldoende voedsel hupsakee, dat getrek gaat overboord…

In de diepe rust van de kale hei Mistige bossen aan de verre rand Staat een damhert vredig te grazen Verschrikt daarbij een goudfazant klapwiekend hoog in de lucht snel en koerend naast elkaar twaalf duiven op hun voedselvlucht en ver daarboven een spiedende adelaar Verderop een groepje hazen Of nee toch niet..., het zijn konijnen Die zijn…

geloof het of geloof het niet man bijt hond was gisteravond man poetst kanariepiet rood hoofdharig manspersoon poetst de kanaries schoon met zijn tandenborstel drukt de vleugels aan om ze nat te drogen in scheurvel voor de wc op de radiator van de cv want straks is de grote show van de kleurkanarie club de vogeltjes lagen er verpieterd…

(naar het Spaans van Yriarte) Ik weet een kleine fabel, Die ik u zeggen zal: Ik heb haar eens gelezen, Gelezen bij geval. Eens ging door een der beemden Van ’t zangerig Leeuwendal Een Ezel zich vermeien, Vermeien bij geval. De langoor vond een pijpzak, Die, bij een schapenstal, Een herder had vergeten, Vergeten bij geval. Daar…

Reeds voor negenen komen ze aangereden in hun chique sleeën die ze nonchalant parkeren op het erf van de boerderij bezit van een der heren. De pachter aanhoort aandachtig hun wensen. Dan trekken ze met hun zware laarzen de lege weitassen en de leren jassen losjes pratend de bossen en weiden in. De zenuwachtige honden nog rillerig op…

wat zie ik hier zittend op de Hoekse pier voor vlezig stompje lekker klein teentje hangt hap snap over uw badslipper roze paars blauw van de waterkou kijk ik als steenloper van de snipachtigen zoek in basaltglooiingen kreefjes kokkelrestjes andere losse visjes vleesjes begrijpt u wel ik zat te twijfelen d'r zit niks waarom dan me…

op de bank ongenaakbaar geen boodschap neuk de wereld Ik slaap zometeen een dekbed met poezenkind ze zoekt de warmte van mijn kruis en daar lig ik poezenkind zoekt en zij weet ik ben thuis…

op de zwarte rolkeien in de spetterzone van het strand slijmvissen, onverstoorbaar schrapen zij de algen tussen de brekende golven huppelen zij in spiralen door het water van de ene naar de andere rolkei een soort, die tot de naakte slijmvissen behoort en jij vraagt me of er ook een aangeklede familie bestaat…

Daar in rottende bladeren ontwaakt de slang die zich, staart in de bek, vermaakt, die zo traag ademhaalt, dat hij geen kind schrik aanjaagt; de dood in zijn slaap aanraakt en toch niets aan leven verliest. Hij vindt zichzelf in stof dat hem aan aarde bindt. Daar in rottende bladeren ontwaakt de ringslang - die lange zinnen verbindt, dat rappe…

zwart witte vlek loopt afgetekend tegen hemelsblauw met blanke wolken grote ogen blikken onbewogen in mijn lens onwetend onverstoorbaar etend het mes doorklieft de malse lap…

Zij was een heel jong poesje heel dartel en heel speels zij kwam graag koppies geven en miauwde dan luidkeels. zij hield heel veel van mensen dit kleine kattenbeest het was een Doortje Dartel haar leven was een feest. Ik moest dan ook hard huilen toen zij te neder lag omdat ze onder het spelen die auto toen niet zag.…