Alle inzendingen over psychologie

Wanneer ik aan je denk voel ik me alleen want je loopt weg van de werkelijkheid en de droom is slechts een schim wanneer ik niet aan je denk voel ik me eenzaam want je bent er niet in mijn droom en de werkelijkheid is slechts een film in gedachteland aan de oevers van mijn denken schep jij letters uit mijn woordenzee bedek…

Aan flarden geschoten humaniteit, Mens die zijn naam dreigt Te verliezen aan zijn eigen onmacht, Niet in staat zich te verweren Tegen het kwaad dat alles in Zijn vaart meeneemt, hartstochtelijk Op weg naar de hel - Met in het achterhoofd nog Een paar laatste flarden hemel, Waarnaar hij wanhopig op zoek is Om te redden wat er te redden…

alleen in deze wereld kan donk're waanzin wonen 't is de wens van een mens de ander te honen kan donk're waanzin wonen door wat hij verder kleedt de ander te honen met pijlen scherp gesmeed door wat hij verder kleedt: de mond en eigen lippen -met pijlen scherp gesmeed- loopt hij dan nooit tegen klippen de mond en eigen lippen dansen…

Woorden die soms alleen In eiwitkabels aanwezig zijn, Anderhalf kilo doorsnee gewicht, Druk met elkaar converserend Zodat er wel veel naar voren, Maar nog niet zo zeer Naar buiten komt - Gedachtenkronkels komen Talloos voorbij, probeer ze Een stem te geven, laat ze Voorzichtig naar buiten neigen, Maar in mijn verzen valt op…

Verliefdheid, als de heetste lava is gestold op de flanken van de horizon in ochtendsporen weggerold in het wikken en het wegen. Onder de krakende karrenwielen van dromen, moest veel worden overwogen, Gedachten als voorbeeld dat geluk mild en duurzaam is en zichzelf moet verdienen maar wegvloeit in de wind van een klimaat wat omslaat…

Zij hebben er voor Doorgeleerd, diploma's Behaald op het allerhoogste Plan - zij weten als geen ander Hoe een stad groeien moet, Zich op moet werken in de Vaart der volkeren - Big cities, en vooral: Smart cities - een voorbeeld Voor alles en allen, Maar waar blijft de mens Die erin wonen moet, zijn Plek moet kunnen vinden…

Voorzichtig tree voor tree vooruit Soms even zitten Voel het maar voordat je verder gaat en de veilige haven verlaat Je hebt een zee van tijd…

Vraag me af of ik Het allemaal nog volgen Kan - onwezenlijke, Onwerkelijke werkelijkheid, Mijn diepste gevoel zegt Dat ik het me allemaal Heb ingebeeld - mijn verstand Zegt dat het waar is, zichtbare Werkelijkheid die niets verheelt…

Wat jou op een bamboespies Werd aangereikt, spons Gedrenkt in gal en azijn, Om je uitgedroogde lippen Te deppen, verschraald door De blakerende zon, door Het schuldeloos opgehangen zijn, Stroomt hier in ongekende mate Door de loopgraven van een aan Flarden geschoten menselijkheid, Waar kinderen hun onschuld verliezen, Onomkeerbaar…

Sjaal die alle haren bedekt, Haar schoonheid onzichtbaar Maakt, slechts ogen die Innerlijke schoonheid verraden - Zo bedek jij alle wandaden Door jou bedacht en uitgevoerd Onder een mantel van zacht Omfloerste ogen, keurige lok, En aan je hand kinderhanden Die van de prins geen kwaad bewust Zich aan jou toevertrouwen - De hond…

Heeft het leven je Nu gegrepen, of op Het laatste moment verlaten - Roerloos staat het levend Standbeeld zich te koesteren In de ochtendzon die deze Morgen hemelse kleuren Verschaft aan alles dat Zich onder haar bevindt - Ogen die niet bewegen Maar alles zo scherp in de Gaten houden - het leven Trekt eindeloos aan je voorbij…

ik draag de zon in mij ik had haar snel bewaard toen gisteren de middag zoveel bonte kleuren trok en stil geluk in simpele bewegingen door boom en blad de oude wrok van koude winters weggeblazen had rood en goud rood en goud nergens nog een twijg, die overstijgend boud het voortouw nam om klakkeloos zijn zin te krijgen nee, ik zoek…

nee, hij heeft geen berusting terneergeslagen buigt hij neer naar dieptes, waar de grond zijn enige bestaansrecht stut blauwe windels rond een witte wolk een draaikolk van verwarring op de snelweg van verweer elke keer het dode oog in elk gevoerd betoog dat wil niet meer…

Met duizend armen Heb ik je hartstochtelijk Geprobeerd lief te hebben, Te omhelzen waar ik maar kon - Leven dat mij ongedacht, Onverwacht gegeven was; Het omarmen was kennelijk Alleen aan mij toebedeeld, Jij omarmde mij gevoelloos Terug, keek daarbij in mijn Beleving uitsluitend verveeld…

Geluid dat verstomde, Lawaai dat niet langer is Zo lang eigen, Zo lang vertrouwd, Donker dat de dag Verdrijft al voor Ze begonnen is - Verlies, leegte, Een gat in onze kring, En als we afscheid Van je nemen is er Toch weer licht, Zon die alle donker Verdwijnen doet, Het maakt ons afscheid Van jou een beetje mild, Bij…

volg ik jouw sporen sporen van vergankelijkheid die aan jou toebehoren welke mij vertellen hoe jij gevaren bent welke keuzes jij gemaakt hebt en welke niet het hoe en waarom zijn weggelaten al wat rest ben jij zelfs als er mist op komt zetten ben je niet ver weg want jij woont voor altijd binnen in mij…

Vergeeld, vergrijsd, verwaterd of verdrinkend in hun drank voor zo ver nog niet vergaan net als de idealen van weleer o ja, er zijn wel wat nieuwe maar die zijn minder intens dan de grote helden van toen minder vitaal dan de idealen waar hij ooit naar streefde ach, geef hem een echt ideaal waar hij acuut blij van wordt dan wordt hij vanzelf…

Hebben jullie al zo vaak Bij de luchthaven gedropt, Altijd met een glimlach En een kus afscheid genomen Tot spoedig ziens, zeiden We dan, kunnen niet wachten Om elkaar weer te zien - Nu we weten dat jullie Nooit meer thuis zullen Komen, kunnen we alleen Wachten, anders wachten, Of we ooit nog een spoor Van jullie terug zien…

Mannen met gezinnen Waren jullie, kinderen Die speelden met de Honden die jullie net Als zij zo lief waren - In werktijd vergaarden Jullie tijd en plannen Om een hele bevolkingsgroep Uit te roeien op de meest Beestachtige wijze - Oncorrigeerbaar gedrag, Waan achter de gedachte Die jullie zelfs in het Gezelschap van vrouw,…

Ik merk het aan je doen en laten hoe het werkelijk met je gaat Soms helpt het om te praten maar soms ook wel dat je het even laat Gewoon de rust in jezelf hervinden telkens weer terug naar de balans Het leven is niet statisch maar dynamisch daarin ligt juist een nieuwe kans Verandering van bezigheden transformatie naar waar jij voor leeft…

Aarde die aan zondvloed Ten onder dreigt te gaan, Wanproducten die onbedoeld In dit leven zijn gekomen Moeten worden uitgeroeid, De toekomst van de menselijke Soort staat op het spel; Dan is hij daar, die man Met die ark, die van alle Soorten levende dieren Er twee meeneemt, man en vrouw, Om de vergelding van de zondeval Te overleven…

De vlier staat mij nader toe in zijn nadenkendheid, een gelijke taal ruist door ons heen, dezelfde strijd, met wortels in het verleden en ziel in het kale zwerk, onverbiddelijk torsen we het beknotte werk. de uilen vliegen uit de kale jaren van ons weg, angst wordt stilte, wordt houterig zonder enig overleg, waar de stam, vertakt…

Met de pijn van de geboorte Wordt het gevoel geboren - Woorden en verstand Ontbreken nog, ogen die Zich onvast richten op De mens die voeding geeft - Groei die volgt kent een Tweestrijd tussen voelen En denken; daarna Een nieuwe wereld: Denken, rede, ratio nemen Bezit van de frontale cortex, Gevoel wordt uit dit huis Van lieverlee…

Woorden waaien eindeloos Voorbij vandaag, wind die niet Meer liggen gaat - Slechts een vraag telt: Welke woorden op te nemen Om er werkelijk iets moois Mee te doen, ze smeden tot Zinnige zinnen, te komen tot een Afgifte waarmee ook de Ander zijn voordeel kan doen…

Zo veel jaren zonder Ook maar een probleem Het levendig licht Verschaft over ons Sprankelende pianospel, De noten zuiverder Te voorschijn doen komen Dan ooit voor mogelijk Werd gehouden - en nu Is het draadje in je diepste Kern gesmolten, Het licht gestorven Boven het toetsenbord - Muziek die zonder dit Licht, zonder dit…

Een uur krijg je Om op te rotten, Sprak ze streng tegen de Man die ze er zonder enige grond Van verdacht met een ander Het bed te hebben gedeeld - Na zijn heenzending Troostte hij zich met Verse droge worst, hij had Immers deze zaak zo goed als verspeeld…

wanneer ik nood en verlangen schreeuw mijn vingers woel, ik rulle aarde licht het wit van bloemen op ik vraag niet meer, ik eis dat ik dezelfde reis maak, met dezelfde waarde vol herkenbaarheid maar juist daar, in ijle akkers sta ik, want ik ben je kwijt…

Het najaar nadert Met forse schreden Herfstwind die het Overneemt van milde Zomerbries - stormen Zullen ongetwijfeld komen, Ik trek mijn jas van Onverschilligheid aan, Doe de knopen dicht Die niets meer van dit Leven moeten hebben, Slippen die meewarig Het zielloze leven Om zich heen bezien, Ik zet de kraag hoog op Die alle…

Ben van het zekere begin Naar het ongewisse einde Gekropen, en heb daarbij Voortdurend de grenzen opgezocht Die anderen vergeten waren Aan te geven; grenzen die Er beslist waren, Maar niet zichtbaar Voor hen die er tegen Aan moesten lopen - Begin het einde nu al Zichtbaar te naad'ren - Ben ongemerkt mijn Eigen grens voorbij…

ook dromen die vleugels in zich dragen laten sporen na ze ravotten als kinderen in ongeremd lawaai hinkelen roze op wimpers en rennen roekeloos door huizen ze worden stil als nerven in een boom en bovenop baden ze zich in regen en eenmaal vastgeworteld draaien ze het hoofd naar alle richtingen laten vogels uit ogen los wie zal…