inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 53.999):

Ik blijf dat wezen…

De larve sluipt door het schemerlicht,
de tred van een vloeibare maan kruipt
tergend langzaam langs het snijpunt
van de dagen, hel verlicht wordt de

cocon van de winterslaap
waarin de tijd zich even
liet verpoppen maar uit de
zijn vliezen werd bevrijdt

ik schuur en stamp tegen
mijn rupsenhuid van ijzer, door
schors van de seizoenen dichtgesnoerd

waarin de wereld zich telkens
openvouwt waaruit mijn naam
en ikzelf vervreemd gebleven zijn

laat de zon weer geboren
worden in het januarilicht
schreeuw me los, verlos
me als een vlinder in
haar ongebroken vlucht

de wind onvermoeibaar z’n adem verplaatst
mij over de toppen van mijn kunnen plaatst

waarin de ziel zich ongestoord kon verstoppen
ik blijf het wezen die zijn kindertijd verzint.


Zie ook: http://www.pamapoems.nl

Schrijver: Pama, 2 januari 2015


Geplaatst in de categorie: psychologie

3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 79

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)