Mijn oude jas

Seconden gaan te rap om
in uren te sparen, wat ons
bindt is tijd, gesponnen op
een wiel met kleurloos garen

waarin we ons in vluchtigheid
ontmoeten en misschien dan
zwaaien we wel naar elkaar

van de zekerheid, dat ook in
het komend jaar de klokken
weer helder zullen klinken.
gehuld in een ruim gemeten jas

om niet in eigen bloed te verdrinken,
vervaagt de verwachting
die geen hout meer snijdt

Al moeten we bekennen dat we
elkaar nog steeds niet willen
kennen, wat scheidt is ingezaaid
louter door vanzelfsprekendheid

naast de angstige gedachten om samen
door de deur te gaan, die alleen voor
verandering en liefde opendraait,

in een open vraag, was mijn
oude jas wel echt versleten?

... Foto Pama ...

Verandering en liefd

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 4 stemmen 109