Alle inzendingen over fotografie

ik leg je vast in het hier en nu wat later vroeger is zodat ik kan zien hoe mooi je was toen ik je nam op dit moment…

Zij verft een kastje. Hij kijkt foto's. Op een ervan verft zij een kastje. In het kastje liggen foto's. Op een ervan kijkt hij foto's. Niet op de foto's: zij verft een kastje.…

Ik heb nog een collectie heel oude schaduwen, Sommige half vergaan en kwetsbaar, Een paar nog uit de 18e eeuw. Kinderschaduwen uit Antwerpen, De schaduw van een rode lelie, Een meeuwenschaduw uit Den Helder. En uit de tijd van Koningin Emma, Gerafeld maar nog goed herkenbaar, Schaduwen van grijze dames. De schaduw van een boom in Frankrijk…

ik denk dat ik naast je zou staan in een kamer aan een raam je niet aanraken je bent te dichtbij in welke sluitertijd pas jij mijn huid voelt jouw warmte je sluit de vitrage doet de gordijnen dicht ik maak mijn ogen open zie jou dankzij het licht…

jezelf laten gaan, ontdekken je bloot te kunnen geven past bij eerlijk zijn we kleden ons netjes aan lezen in elkaars ogen voor anderen verborgen we matigen ons niets aan blijven nog steeds verbazen over hoe wij samen zijn…

snel gaat het niet het ontwikkelen want ik verlies het altijd tegen de tijd de lamp brandt door weldra valt het donker buiten stoot ik overal mijn hoofd en handen te laat en te onvoorbereid geen foto ik kan niet zingen en geen aandacht houd ik vast wat weet ik heb een wederopstanding nodig als verlengstuk een fietsauto ondertussen is de…

Het gaat wel lukken zegt ze de verschillen zijn zo klein Het is goed zeg ik en zweef onmerkbaar zacht door het plafond van bestaan Op mijn gemak maak ik de foto van echt geluk, tel één, twee, drie, vier, vijf Het ziet er veelbelovend uit morgen wacht een nieuwe tijd…

alsof een oog in een kijkdoos kijkt schoonheid ontbloot in kleine ogenblikken van verwonderd zijn appelkleuren en de dansende geur van het meisje dat kijkt mij nooit ziet als buitenstaander zoals ik haar alsof ik haar in dezelfde oogwenk ontmoet en verlies…

In het rechte vlak sta jij schuinsweg te wezen, jij kon niet anders toch Kus jouw enkel, jouw voet, streel de holte van de knie, de ronding van jouw kuit vermoed: jij toont mij nooit al jouw verborgen schatten Jij draait mij om, jaagt me weg met te veel liefde in de stem de scheldnamen geschreeuwd opdat ik achteraf zal weten dat ik er voor…

Haast denk ik dat u niet bestaat De zwarte jurk kleedt u af Totdat ik beter kijk en zacht Bedenk op bedekte plekken Ondanks de hoge split Via woorden was het Dat ik u ontmoette U was vol haat tot u Zich aan mijn weemoed sneed In mij een lotgenoot begroette Met bloed mijn naam opschreef…

Twee pianisten van groot formaat, mocht ik eens ontmoeten, en luisterend naar hun pianospel, met die lach op hun gelaat, dacht ik die wil ik straks begroeten... Hun improvisatie- talent was groots Het waren goeie vrienden De een was klein de ander groot; en het waren- oudgedienden... Toen hun spel beëindigd was Liep ik met…

Het duister van de nacht intense pijn in mijn hart mijn ziel uiteengereten allesoverweldigend wanhoop donker en diep eindeloze spiraal een bestaan zo donker is de nacht hart zo diep tergend door mijn ziel…

Al veertig jaar is de fotograaf in hem op de boerderij, die we samen bewoonden waar ik m'n eerste gedichten schreef die hij dan weer verbeeldde op een droeve avond moest ik mee naar buiten waar ik met ontbloot bovenlichaam tegen de vervallen woning plaats moest nemen kijk maar die kant op, zei hij ja, zo, je hoofd iets schuin in…

Ik moést ze zien de glazen parels en de dauwranden op de notenbladeren allen kaal aan krachteloze takken hangend. Deze novembermaand glinstert onverwacht het wakke, zware wegen uit grauwe en wachtende tuinen en zelfs eindeloos schitteren nog de brandende pompoenen. Zo wil ik het ook wel: doodgaan met frêle, zere parels op de rug.…

"Photo" beeld moment levenstijd fractie licht In archief voor eeuwigheid vastgelegde sluitertijd door en in herinnering subjectief vergroot naar oneindigheid.…

Ik heb ergens zo'n plaatje rechthoekig en gekleurd als het meezat scherp genomen van je. zo'n gevalletje heel dun met rechte randjes en je beweegt niet eens dus leven zal 't wel niet zijn geweest. er zit niks boven niks onder behalve mijn hand die dat plaatje weg laat vallen langzaam vergeten.…

En dan die ene foto, waar de tijd is vasgelegd, waar geen mens meer naar kijkt, geen woord over wordt gezegd.. Die ene foto, waar de tijd lijkt stil te staan, de mensen verdwijnen, Die foto blijft bestaan...…

Zij draagt een topje en door het doorschijnend achterwerk van haar lange heupbroek tekent zich woest beschilderd een tanga slip Uit haar diepe bilspleet klimt voorzichtig een Maori tatoeage golvend omhoog pijnloos naar het licht…

In oma's blikken koekjesdoos Vind je een heel bijzonder souvenir: Het zijn de dagen van weleer Op krom en geel verkleurd papier.…