Alle inzendingen over heelal

Nu onze wereld naar de klote lijkt te gaan, we verdeelder zijn dan ooit omdat haat harder schreeuwt en de liefde zo ontkracht, vond ik dat we wel wat geluk konden gebruiken, dus maakte ik een groot kanon en verdomd het zal sterren regenen vannacht!…

Het noorderlicht van gloeiende zuchten tussen lakens, oogstrelend in verlangen, krioelende vingers klauwen en knijpen krassen en grijpen naar hoogtes en hoger tussen sterren van roze en hemellichamen en verder dan dat. En wij die ergens daarboven orgastisch kwamen, om daar in oneindig zwart tijdloos te zweven.…

Er woont een wezen, ik zeg wezen want het is iets dat niemand ooit eerder heeft gezien, aan de achterkant van de maan. Het heeft wel 30 armen waarmee zij haar wereld draagt, dit om te voorkomen dat niemand ooit de maan nog zag. Zij verschuilt zich in de schaduw omdat het de zon niet verdragen kan, met ongekende krachten weerstaat…

Wanneer ik in de nachtjes kijk. Ik weer eens voor het verlangen bezwijk de sterren te kunnen tellen in te duiden getallen. Dan denk ik vaak op grond van een veronderstelling die ik maak: 'die daar ginder zou voor mij wel eens kunnen vallen'. Wanneer ik in de nachtjes kijk. Ik voor dat ik voor de slaap bezwijk mijn blik nog eenmaal op…

Elk jaar maak ik een rondje om de zon, ga ik in stilstand zelfs nog 1000 km per uur, en hangt onze wereld daar maar miraculeus in het grote zwart, waar boven net zo goed onder kan zijn, maar wat houdt het zwart bij elkaar?…

Vanaf het balkon Ziet hij's nachts dat Een atlas zonder rubicon Haar evenbeeld de stad omvat En in die duizelingwekkende ruimte Haaks tussen hoge bomen door Opeens een pluim van licht Verluidt zijn gunstig omen Een vluchtig sterrenspoor Net zo snel uit het vizier Als was haar komen Verbeidt de wens…

Kijkend naar de maan in het duister van de nacht, voel ik de stilte om mij heen. De schoonheid van het koele licht. Als een trouwe wachter, eenzaam en alleen. En denk aan hem die alles maakte, hoe groot zijn liefde wel moet zijn. Zijn macht die hij gebruikte, voor zon en maneschijn. Hij vat de zeeën in zijn hand, weegt de bergen in een…

Bekentenis: Is een betekenis van grote waarde. Betekenis: Is een bekentenis van nul- en generlei waarde. Kortom: wat je bekent, of wat je bekend voorkomt, is niet wat het lijkt.…

Onderweg door de Melkweg gloeien ogen vol vuur. Groeien wilde verhalen tot het grootste avontuur. Alles lijkt te zweven in een oneindige nacht. Lichtjaren verwijderd heeft zwaartekracht geen macht. Een gevoelige ziel tussen het ruimtegruis. Een kleurenspectrum ver weg van het blauwe huis. De aarde schept verwarring in zijn nietig…

een kind tekent een poppetje is ergens een soort schrift zo denken we ook over vroegere schriften het begon met uitbeelden van een vogel dus de vroege mens had iets kinderlijks zogenaamd want vergis je niet men voer al op de sterren hoe intelligent moet je zijn om regelmaat te zien in wat hemellichtjes zou ik dat moeten…

De zon glimlacht allang niet meer spontaan, maar is op doktersadvies aan de antidepressiva. Bovendien is de zon zwaar aan de drank en spuit hij geregeld heroïne in zijn hete lavastromen. Ik heb de zon geadviseerd om eens te komen kijken hoe de aarde zijn zonnestralen misbruikt, maar dat vond hij te rigoreus gevaarlijk, wat hem siert. De…

drager van het licht ziener in duisternis dageraad en schemering die tijd en ruimte bereist in oneindige voorspoed doorkruist het universum van hart en ziel tot leven en dood begin en einde zoektocht naar meer gedragen in eindigheid lichtjaren ver geboren schitterend firmament sterrenpracht in nacht als wonder aanschouwt gedragen…

Nu de regen eindelijk echt valt alles samen eindeloos het komt terug bij vlagen in ogen even mooi en nooit opgedroogd Keer op keer draaien de sterren in de hemel rond klots kledder klad…

Zou je daar zijn waar ik je wens, zou je 't vinden zo fijn zoals je was als mens, zou je daar zijn, waar engl'en toeven, zou 'k me geen zorgen behoeven wetend dat je daar bent, waar rust en sereenheid is, waar alleen liefde, liefde en liefde is..... zou je daar zijn?…

luister naar de woorden die in je opkomen wat ergens een raadsel is je denkt dat je tijdloos dicht maar zelfs het eeuwig melancholieke 'altijd november' is dertiger jaren evengoed is het noodzakelijk om iets te zeggen alsof het nooit zo was inderdaad het was die tijd, die dag die middeleeuwen die we later zullen zijn nauwelijks nog…

Sterrenstelsels en supernova's. Stralende zonnen en sterrenstof. Beken en snelstromende rivieren. Bewegingloos lig ik op de operatietafel. Verwonderd kijk ik in een universum. Mijn oogchirurg is aan afronding toe. De laatste lasershow gaat beginnen! Daarna sluit hij het planetarium. Verwonderd en met vragen sta ik op. Mijn oog is tijdelijk…

Het universum is verzot op vorm omdat het zelf de chaos wil bestrijden door mensen uit de chaos te bevrijden de dragers van de inherente norm die eerst op Aarde dienen te bewijzen dat ze bestand zijn tegen elke storm die daar historisch woedt; da's een enorm weerbarstig feit om boven uit te rijzen als 't pocherig verhaal van de baron…

Verder van de sterren Verder in de reis Verder van de eeuwigheid De traan Rukt voort Dodenrit Je bezit Het leven En laat dan weer los Dat is de kosmos…

Zo kalm als op een vlot van helderheid en rust, gelegen op mijn rug dreef ik de ochtend in, het ochtendlicht, land, lucht en water waren één en zonder dat er van hun eigenheid maar iets verloren ging. ------------------------------------- uit: 'Verzamelde gedichten', 2011.…

Is er leven op een andere planeet mensen, die net als wij zo leven hoor ik dan soms een vreemde kreet wie weet, komen we dat eens te weten? M'n gevoel, het laat me niet los jij bent ver weg maar ook dichtbij genieten van de omgeving en het bos is het een land, onbedorven en vrij? Wie weet, ben jij soms even op aard kijkend hoe wij 't hier…

hoger en hoger klimt de maan in het geboomte tot zij zich nog aan één tak vasthoudt dan laat zij plotseling de aarde los ------------------------------------------------ uit: 'de eeuwigheid duurt ieder ogenblik', 2011.…

Wanneer de blinde dag met al haar zinloos jachten is opgelost in 't niemandsland der nacht en 't zonnescherm draait weg zodat de sterrenkrachten ons kunnen strelen, want door slaap verzacht Wanneer de ziel zich laaft in illusoire oorden door zwaartekracht noch logica gestoord aan 't helend kleurenspel van kosmische akkoorden: de harmonie vóór…

Hier zit ik, God, ik wacht en stel me open om te vernemen wat 'k voor u kan doen dat meer betekent dan me onderdopen in braafheid, zoet gekwezel en fatsoen Als u zo echt bent als de zonnestralen en zo concreet als 't groeien van een boom dan kent u vast de radiokanalen van 't mensenbrein en schijnt u in mijn droom Al bent u ver, voorbij…

De zon begeleidt en dirigeert planeten en myriade manen ten dronken dans in cirkelbanen het multiversum musiceert In mechanische melancholie baadt de ster die verder kwijnt haar helderheid - tot ze verdwijnt vervalt in vale apathie De celestiale schemering een schaduw sluiert Edens Hof de grote Godendeemstering herleidt 't heelal tot…

Wat heeft de eschatoloog Nu eigenlijk op het oog. Het is de leer van laatste dingen, Waarover ze in de kerk zingen. Maar span uw verwachtingen niet te hoog. Over dit soort zaken Hoeft u zich, in het nu, niet druk te maken.…

(Eclips; silhouet) Soms ligt de maan mij absoluut niet is dwars en geniet ervan mij publiek te schaduwen niet altijd stelt het heel veel voor maar soms, dus af en toe bederft die bal compleet mijn doorgaans hemels uitzicht zegt dan slinks tussen neus en lippen door dat het niet anders kan figureren doe ik dan voor slechts…

Een krijtwitte streep doorkliefd het onbevlekte hemelgewelf. De eenzame, zwijgende kist zoekt de ruimte. Zacht geronk bereikt de wazige aarde. Zilvervlokken op het glas worden traag zichtbaar. In de verte gloort de horizon als trillende schuim. Getuigenis van zinkende getijden. Individuen opeengepakt staren naar de verzonken…

Achter witte stapelwolken, schijnt een helder stralend licht. Half verscholen, onaantastbaar, kleurig, magisch vergezicht. De zomerzon laat me lachen, plaagt mijn veel te witte huid. De wind verwart mijn haren, als ze blaast van noord tot zuid. En de aarde blijft maar draaien, om die gele grote ster. Rustig drijvend in het vacuum, onbereikbaar…

Ik woonde op de brug van de frambozen en mocht daar in de nacht de sterren tellen. Ik kon hun aantal in het water lezen. Zij hadden mij voor deze taak gekozen omdat ik verder durfde overhellen dan zij die als de dood de diepte vrezen. Soms wist ik niet meer waar ik was gebleven, begon mijn arbeid, met geduld bemeten, opnieuw te midden van…

In het heelal is altijd wat te doen. Sterren planeten razen door elkaar en moeten in banen worden geleid. Melkwegstelsels in kaart gebracht en onderhouden, clusters uiteen- gerafeld. Altijd druk, altijd druk. En dan die reizigers, altijd hun geliefden kwijt, altijd weer. Kosmische stormen trotserend zweven zij die grote ruimte in en vereenzamen…