Alle inzendingen over ex-liefde

de wereld was te klein voor ons geluk liefde kon niet aarden haar wortels groeiden stuk we kozen hemel om te leven maar verstrengelden met pijn niemand konden we iets geven ons geluk mocht er niet zijn we hebben dagen ingekort om uren op te sparen ons daarna in de nacht gestort om nog meer passie te ervaren vandaag kwam dichterbij…

ik krijt krassen in je ziel, kruip in littekens over je huid. spoor me niet tot aardigheid aan. ik huiver van huiselijkheid, geurkaarsavonden, feestdecoratie, zowat alles waar jij voor staat. ik adoreer meer het minimale, de hoeveelheid van weinig. dat betekent niet: broodkruimels tot bombarie boetseren. uit de dagen…

Nu de helderste ster,niet meer weerkaatst in mijn laatste traan Nu mijn leventje op het absolute nulpunt is, Denk ik dat het tijd wordt om omhoog te kijken en door te gaan Verder de toekomst in,vooruitkijken,ondanks het grote gemis. Want op mezelf kan ik vertrouwen,ga door merg en been Verder de toekomst in maar....waar gaat die heen? En wil ik…

Er waren tijden waarin ik zei "ik hou van jou" Er waren plaatsen....daar bestond geen kou. Er is een tijd geweest van veel verdriet, Ik heb pijn gehad,omdat jij me verliet. Maar nu alles weer een beetje beter gaat En het geluk mijn hart weer groter maakt Maak ik plaats voor de laatste zin in deze reeks, Ik hou niet meer van je, maar mis je…

Een schamele schets Van wat had kunnen zijn Een stil portret Onzichtbaar op een muur van pijn Geen droom nog neergeschreven Raakt mijn hart Ik blijf achter, meer dan stil, Ben ik verward.…

mijn droom was stomweg wat geluk, hij deed alsof ie dat verkocht ik had hem al die tijd gezocht, ik kon 'm dromen dus toen hij zei dat hij een kamer had en dat ie mij intens aanbad waren mijn koffers snel gepakt en in 't begin was het een feest in harmonie, als een orkest een vals akkoord zag ik als test voor wat we hadden ja shit, zo denk…

ze willen stilte zonder ogen in hun nek geen handen die ze voelen niet meer verlangen op het net ze willen stilte om te vinden wat verloren is wat nooit geboren is maar zo ongrijpbaar leeft ze hebben alles uitgeplozen mijn hart en ziel gekozen mijn lichaam uitgewoond, mij met hun hoogtepunt gekroond ze zochten jaren die vergeten…

niemand die vertellen kan hoeveel ik van je hou niemand die meer bij me is alleen hier in de kou niemand die weet hoe erg ik je mis niemand die ook weet hoe pijnlijk dat voor me is niemand die weet dat ik niet meer de enige voor je ben niemand weet dit niemand die ik ken niemand die weten kan hoe erg die pijn voor me is niemand…

Weerkaatsing in helder glas schrijft lijnen in trage glimlach van zorgvuldig weten, met brekende tanden en hersenloze beten, die knarsen in scherpe kwatrijnen Slaap die niet wil komen maar verdwijnt in het licht van de gordijnen, die dichten zodat mijn zien onverblind kan zwichten als zijn beeld voor me verschijnt Tijdens de resterende dagen…

Het gaat niet lukken zegt ze de verschillen zijn te groot Het is goed zeg ik en val onmerkbaar hard door de bodem van bestaan Op mijn gemak scheur ik de foto van vals geluk, tel één, twee, drie, vier, vijf Het zag er veelbelovend uit Morgen wacht een nieuwe tijd…

Een traan voor onze vriendschap die zo liefdevol begon Een traan die prachtig schittert in de laatste najaarszon Niet wetend hoe 't lopen zou heb ik 'm opgespaard Nu ligt hij als een parel op een ongestuurde kaart Die traan die spreekt, die traan geeft moed, die traan die is oprecht Die traan vertaalt mijn hart en uit dat ik voor je…

soms zie ik onze namen staan jouw naam boven die van mij volgens de wet van het alfabet er was een moment dat wij onafscheidelijk waren gebonden aan lichaamstaal en ideaal nu mijden wij elkaar om niet opnieuw uit elkaar te gaan wij komen hier slechts samen…

vreemd genoeg zeg ik niets wil ik je iets besparen? hoe beweeg je in stilte waar je niet om vroeg? vertel eens iets heel moois maar kijk me niet aan hoe beweeg je in die leegte waar je niet om vroeg? liefde kan ik nog wel bedenken kijk zelfs soms: kussende menigten! wanneer voelde je: het is (niet) genoeg?…

Met ons hunkerend verlangen - nu zeg je het was een grap - had ik een toren kunnen behangen zelfs alle treden van de trap een grote boomgaard bemesten tien openhaarden in de fik niets meer te goed onder de resten ben weer terug van even niet ik.…

De liefde is weg, tenminste van één kant. Je zei: Vrienden kunnen we blijven, Nog steeds hand in hand. Kusjes kan ik je blijven geven, maar meer dan dat niet. Weet je wel hoe me dat kwetst, dat je dat toch niet ziet.. Ik wil ook vrienden blijven, maar ik hou nog van jou Vrienden blijven.. Het betekend net iets meer voor mij, dan…

De echo van jouw afwijzing klinkt nog altijd kil en onverminderd door de spelonken in mijn hoofd Grenzeloze naïviteit maakte dat ik in jouw woorden heb geloofd Ik zag geen compassie in jouw ogen toen ik schreeuwde zelfs niet toen ik zweeg Je leek volkomen onbewogen je uitdrukking was koud en leeg Ik begrijp niet hoe jij al die…

Jij was zo ooit en onverwacht alsof de schepping nog beginnen moest. Misschien was je te laat, een dag teveel, een achtste, toch heeft god jou mijn leven ingesmoest En nu je bij mij wegijlt, uit een scheppingsweek verlangen berg ik je op in genesis Wij, eerste mensenpaar Wij, eigen slangen en gesis……

Wetend dat ik je nooit zal zien Wacht ik op je berichtjes De dagen gaan langzaam voorbij En de nachten duren lang Hopend dat ik je vanavond spreek Denk ik, ze wil me niet misschien Achter de pc heb ik het koud Maar je gesprekken maken me warm Ik zeg je dat ik van je hou Maar jij bent al weg Wil de rest van mijn leven met je delen Maar vraag…

Kerstmis staat alweer voor de deur... dat is even iets anders dan de dagelijkse sleur Overal is men al druk in de weer, etalages weerspiegelen de kerstgedachte maar ook mijn hartezeer, want jij bent het waar ik altijd naar zal smachten Nu één jaar verder en nog geen teken van leven, ik heb de hoop en moed al opgeven... Maar het geluk tart…

Hij probeert haar te haten maar zal altijd verlangen Zo schuldig als onschuld kan zijn Knielen zijn gedachtes Bij de herinnering aan haar…

Hij wil haar vergeten zal haar vergeven Veinst haar te haten zal van haar houden Hoopt morgen te zien kijkt in een spiegel draait zich vol verlangen om wil vooruit maar zal weer teruggaan…

nooit heb ik je kunnen vergeten al deed ik nog zo mijn best om vooral niet bij jou stil te staan alle dingen die je deed waarmee ik niet leven kon ik heb je zo vreselijk gehaat nooit heb ik je kunnen vergeten nooit meer gedacht dat ik je weer zien zou ineens ben je er zomaar ineens sta je daar met je ogen vol…

achter het gebroken hart waarin niets meer bestaat daar waar de liefde nog steeds een plek heeft achter het gebroken hart waarin de namen staan die niets meer konden zijn dan een martelaar achter het gebroken hart het plekje waar ik mijn herinneringen bewaar…

Ik stop mijn hart Weer achter slot En grendel Mijn hart gaat terug Naar de plek Waar jij het vond Ik had gehoopt Dat jij er anders Mee zou omgaan Ik had gehoopt Dat jij het Waardevoller vond Maar voor jou Was het niet meer Dan ’n kleinood ’n Speeltje Dat je kon laten kloppen Kon laten stoppen Als jij dat wou Dus stop ik mijn…

Mijn dromen zijn vervlogen als een vogel in de nacht Onze toekomst is niet meer wat ik er van had verwacht Jij verdween uit mijn leven als sneeuw voor de zon Jouw liefde voor mij was nog sneller over dan dat 't begon…

ik, de bij gebrek aan beter dan maar mezelf zijnde: een soort De Slegte voor tweedehandse onverkochte emoties, ik kwam mezelf tegen, je was zo lief voor mijn melancholie, dat soort reuma van het gevoelsleven, maar als ik het warmhield, bijvoorbeeld in jouw armen, viel het best te harden. eigenlijk pasten we zo mooi bij elkaar dat ik sinds…

halve zinnen lief, als ik zeg dat jij altijd en dus ook ‘s ochtends vroeg en dat ik omdat jij en wij samen nooit genoeg dan weet je nooit of het wel maar dan jij prachtig in je vel wij hebben genoeg aan halve woorden zeggen stil zwijgend vaak het meest vinden dat hele zinnen storen vieren stom, woordloos ‘t grote feest dus, als…

Een droom Niks meer dan een illusie Ontsnappen aan de werkelijkheid De perfecte wereld Een droom Alles is mooi Een spiegeling van realiteit Alleen maar genieten Een droom De hele wereld aankunnen Bergen verzetten Alle wensen vervuld Een droom Overvloed van liefde Mensen van wie je houdt Oneindig geluk Een droom…

Onder de ozonlaag van bedorvenheid In een paleis, een huis van pracht en praal In de tuin een boom van de eeuwigheid Onder de nacht en geroep van een nachtegaal Op een zomerse dag met een winterse bui Door het bos zonder groen, maar grauw als de nacht Door hemelse tranen van een pas gesneden ui Op de gronden van Moeder Aarde, verzuren al haar…

ik gooi mijn eigen ramen in en dans op de scherven vergeet de scherpte; pleisters komen morgen ik pluk de klaproos in mijn tuin en zie haar blaadjes vallen vergeet de doornen; die heeft ze nooit gehad ik leg me in mijn lege bed en knuffel met mijn kussen vergeet de leegte; mijn dromen vullen mij…