Alle inzendingen over kinderen

Ik leerde jou vliegen op de vleugels van de tijd fladderend in den beginne getooid met mooie veren vloog jij rond in het leven zonder te bezeren raakte immer weer verwonde pennen kwijt luchtstromen namen je mee soms gepaard met strijd telkens verder om toch weer terug te keren dalend en stijgend van en naar hogere sferen af en toe…

Na twee jaar dood vroeg hij is opa botjes nu ik zei wel ja na twee jaar zal dat wel maar wist het niet of bijna niet aar- zelde alsof alsof ik beter kijk dan jij alsof ik beter weten zou dan jou geopenbaard.…

Volwassen worden wat een ramp Hij wou daar echt niet aan Wou lekker blijven genieten Niet op beide benen staan Moest zelf z'n zaken regelen Weinig gefeest en gedol Die overgang was erg groot Want hij hield zo van de lol Huur en gas en licht en water Verzekering en ook telefoon Wassen draaien op goede graden 't Was een klus voor deze…

Ze drijft haar ouders tot wanhoop Ze gaat totaal haar eigen gang Trekt zich niets aan van regels En is voor niets en niemand bang Ze wil de hele wereld kennen Stapt overal stoer op af Lonkt vrolijk naar alle mannen En lacht alleen om straf Ze wil alles diepgaand onderzoeken Ziet echt nergens enig gevaar De ouders halen nog hun schouders…

Vannacht twee kinderen gered. Ze lagen onder dun zwart ijs; de een zag grijs, de ander blauw. Ik heb ze op het gras gelegd, dat hard onder mijn voeten brak, hun lijfjes droog en warm gewreven en ze mijn adem ingeblazen. Daarna de ochtend ingekeken, die lauw over het water lag, een mouwloos T-shirt aangedaan, wat grassen in een vaas geschikt…

la vie est survie doodsbang waan ik daan met infuus en drain in de leeuwenkuil maar vind hem dribbelend achter een grote bal aan in de recreatiezaal hij heeft geen woorden voor de dood hij ademt speelt en lacht de morgen open --------------------------------------------- zonneleen 35 zie www.abelstaring.tk…

thuis titi oto sies opa oma eten vies pelen does taart koek papa bal mama boek paard kar eend toel titi eten ijs boel…

hapje voor opa en hapje voor jelle hapje voor papa en voor isabelle hapje voor mijke en tuurlijk voor tess ziezo dat zijn er inmiddels al zes wat denk je van lisa jolanda renee cock en noon en sophietje sabien en heleen en dan nog michael niet te vergeten wat hebben we het toch druk met eten hallo kiek nog eentje voor sven en paulien voor…

wat zou mijn kleine Kikimeis vanmiddag doen met blokjes spelen en een toren bouwen de pop uitkleden of de kar voortdouwen of geeft ze snel haar beer een dikke zoen misschien een kopje thee voor mama maken voorzichtig om vooral maar niet te knoeien de lepel in de kop om mee te roeien of zou ze bezig zijn met hele andere zaken het hoofdje…

Vrouwen bouwen slimme binnenmuren, mannen buitenmuren stoer van steen Kinderen stappen zonder kloppen dwars door alle muren heen.…

lachende ogen puberale ironie de zon houdt haar in tegenlicht de rivier verglijdt net als de tijd veel toekomst nog talent wellicht wie zal ze zijn belofte…

Bewust gekozen voor een kind verloochent hij zichzelf. Hij maakt zich niet bemind door te kiezen voor een elf. Hij ziet ook nu nog niet van zijn eigen kind het stille diepe verdriet en is dus ziende blind. Ook na een ouderlijke scheiding is er plaats voor vaderschap. Een kind vraagt om begeleiding, verantwoordelijkheid is een zware hap…

ik heb een kind een zoon zo lief, zo mooi hij is van mij, van mij alleen ik zie hem, voel hem hou van hem van hem alleen kijk dan, kijk dan toch hoe mooi hij is, mijn zoon ze zeggen dat ik gek ben, zoon beweren dat je niet bestaat maar ik zie je toch, ik draag je toch alle jaren in mijn hart? ik praat met je, jij lacht, ik kus…

waar een kind zijn tranen tot de ochtend huilt nachtenlang op zoek naar een droom niet wil ontwaken in wat is verdwenen zijn wensgefluister reikt tot een ster om wat is verloren in het land der schaduw waar zielen verdwaalt dolen in licht op zoek naar verlangen de weg in tranen zijn ochtend ontwaakt zacht als een droom…

De schommel droom van elk kind glanst in de zon De kleuter schommelt en schommelt Zijn beentjes zwaaien heen en weer Lachend omarmt hij zijn Teddybeer. De roestige schommel schommelt en schommelt Op en neer Steeds weer Knarsend voortbewogen door de wind Op het zitje geen kind Alleen het lege plankje…

Carpe Diem, pluk de dag dat is haar hele streven. En alles wat ze nu graag wil is leven,leven,leven. Met haar mooie jonge lijf paraderend langs een man, bewust al van haar vrouwelijkheid en wat ze daar mee kan. Zo jong nog, maar geen kind meer, de onschuld al vergaan, Precies wetend wat ze wil en waar ze voor zal staan. Dansend tot diep in…

Een piercing en een hanenkam Zn broek twee maten te groot Ouderpraat dat is gezwam Hij kijkt naar iedere *stoot* Een zonnebril op sterkte Een pet achterstevoren op *Jullie generatie werkte, Zeur niet aan m'n kop* School zag hij niet zitten Daar stopte hij dus mee Hij lag liever half te pitten Onderuit voor de teevee Een pilsje…

Pappa, jouw oren zijn veel groter dan die van mij mijn haartjes zijn zwart en jij bent blond kijk, nu draai ik mijn gezicht opzij en is mijn hoofdje ineens niet meer rond Als ik lach, lacht de spiegel met me mee en als ik praat, praat de spiegel terug gek hoor, hij ziet ons alletwee en hij doet alles net zo vlug Er is één ding wat…

Kom maar hier.....ik zal er wezen Kom maar hier.....ik zal er zijn 'k Zal je helpen om te leven Zodat je ooit jezelf kunt zijn Kom maar hier.....ik zal er wezen Kom maar hier.....ik zal er zijn 'k Zal je voeden en je laven Zodat je ooit jezelf kunt zijn Kom maar hier.....ik zal er wezen Kom maar hier.....ik zal er zijn 'k Zal meegaan…

Aan de donkere hemel, sterretjes rij aan rij, een van die diamantjes, schijnt daar speciaal voor mij Al heb ik je nooit mogen zien, en je niet eens gekend, weet dat je, waar ik ook ben, altijd bij me bent Soms droom ik wel eens, van hoe je nu zou zijn, dan droom ik dat je bij me bent, dat voelt bijzonder fijn Al ben je nog zo ver,…

Op de peul mijns herten rust uw hoofdeke van goud... 't Is of ik uw frêle zielke tussen bei mijn handen houd: Lijk albasten bloeme licht uw teer gezichteke en uit elk' azuren kijker blikt een blauw gedichteke... Kon ik vatten, kindje, van die dichtjes ritme en rijm; mocht ik, van uw broze wereld, raden het subtiel geheim. 'k Durf…

Ik weet nog moeder, dat wij in de avond zaten, dicht bij elkaar. Ik keek naar jou als ieder kind. Jij woelde door mijn haar. Ik weet nog dat jij teder was en mij heel diep beminde, al kende ik de eenvoud niet van dat gebaar. En dat jij zei: een ster, zij valt. Doe maar een wens met je ogen dicht. En dat ik met mijn ogen toe daar zat…

uit de stilte daalt de soevereine vogel voor de ogen van het kind dat opgetogen wiegtuig wiegtuig roept ik lach om haar en staar weer stil naar op de rug gekruiste schortebanden stralend wit op het groen van een woelige zee de zuster leest ons voor met de dictie van een dorp waar het altijd zondag is de dag wordt heet haar stem een ver…

Als je huilt, droog ik je tranen, sla mijn armen om je heen. Als je krom ligt van het lachen, ook dan lach je niet alleen. Als je praat, dan zal ik luisteren, naar geluk en naar verdriet, ben je opstandig en zoek je weerstand, dan ben ik het die dat biedt. Als je dingen moet doormaken, zo het hele leven door, dingen groot en klein,…

De grootste erfenis voor mijn kinderen is de liefde die ik bij me draag geen geld of materiële dingen maar de liefde uit mijn leven die geef ik hen graag. Ik wil dat ze zullen beseffen dat liefde het grootste geluk is en dat ze dat van mij krijgen als hun grootste erfenis. Ik hoop dat ze het zullen bewaren en doorgeven aan hun nageslacht…

Ik leefde de onschuld, wist niet beter mijn aarde was plat en alles dichtbij de wereld lag open, zo vrolijk en vrij wat was nu een gulden of kilometer ? Waarde en afstand of gereken in uren voor mij was de grens onzichtbaar ver weg mijn limiet was een sloot, een muur of een heg en de dagen konden wel jaren duren Soms scheurde een spier…

Spelend in de open vlakte vlaagjes wind het zand verstuift staat zij met gesloten ogen peinzend eenzaam heel ver weg denkend aan die mooie dagen het kinderspel die vreugd van toen levend verder onbegrijpend in de ruimte van het verstand zal zij stilstaan in niet kunnen smekend vragen ach waarom?…

De tijd is zo spannend nog zes weken te gaan dan zal in dat kamertje een mooi gevuld wiegje staan. Ik zie haar steeds lopen het buikje vol en rond naast haar dat lief ventje bruisend van energie en gezond. Het lopen wordt zwaarder ze torst dat extra gewicht maar ze doet het met blijdschap een lach op haar gezicht Nog zes weken…

Een gevoel bekruipt me Een gevoel van angst en verdriet. Je gaat me verlaten, Niet wetend waar je aan begint, probeer ik je te waarschuwen, maar je hoort me niet Het liefst hield ik je vast, je overladen, met mijn liefde, wetende, dat dit niet voldoende voor jou is…

Nog red ik het om met gesloten ogen de rijst te koken en de groente op te bakken. Om mij heen is het een slagveld, vliegend speelgoed en het gegil lijkt nooit meer op te houden. Geen tv zeggen de pedagogen, houd ze gezond en bied ze uitdaging met boekjes, puzzels, knutselspul. Maar mijn oogpotlood is uitgelopen en mijn haar ontoonbaar voor…