Alle inzendingen over verdriet

op deze kruising beweegt het verkeer zich behoedzaam alsof het niet mag tot de oranje kegels worden weggehaald het hek om de naald vernieuwd zal zijn de sombere wolkenlucht is verdwenen een oranjezonnetje eens weer zal schijnen de tranen van het oorlogsmonument zullen voor hen blijven vloeien ook als de bedroefden niet meer fluisteren…

Alweer boze woorden, stemmen die schreeuwen. Tranen die over mijn wangen stromen Waarom hoor ik dit? Het moet gewoon stoppen, dit gaat fout. Alweer boze woorden, slaande deuren Het is weer zover. Ik verstop me, niemand mag me zien Mijn oren doen zeer van wat er wordt gezegd. ‘IK LOOP WEG!’ IK VERMOORD MEZELF’ Waarom kan niemand aardig…

Waar vreugde alom heerst Wreekt de dood zijn grieven Om dan uit het niets toe te slaan Meedogenloos ongeremd vals En wee hen die geliefd zijn Daar richt zijn venijn zich op Mokkend telt hij de slachtoffers En bereidt zich voor op het volgende Droefheid gehuld in grauwsluier Verslagen buigen wij het hoofd…

30 april 2009 begon zo mooi iedereen blij en alles in oranjetooi toen kwam dat verschrikkelijke moment dat z'n weerga niet kent een zwarte auto reed in op het publiek een spoor achterlatend van dood en verderf Dan is er ontzetting, verbijstering en paniek iedereen hield met afgrijnzen de handen voor de mond overal lagen mensen als…

Als ik terugga naar mijn gevoel Dan doet het me zo'n zeer En weet je lief; daarom dus Doe ik dat niet meer En dus kan ik er ook niet over praten Deel ik het niet met jou Omdat als ik dat zou doen Ik het allemaal weer voelen zou En dus blijf ik zwijgen En slik ik alles weg Hoe graag ik je er bij betrek Hoe graag jij ook wilt dat ik het…

determineer dit woord voel de dood dichtbij niemand valt af, aldus Magere Hein hij loert om de hoek subtiel, afgeschreven…

Herdenken is ieder jaar een pleister op een oude wond. De jood, soldaat en passant, zijn aan elkaar verwant. Het verdriet zit in hun genen, als door een jas omsloten. Het verdriet slijt, maar verdwijnt niet. Bij het herdenken wordt verdriet weer actueel. De jas gaat open en de zon schijnt even op die oude wond. Zonneprikkeling wordt pleister…

In windstilte was een kind geboren haar naam sprak onbestaand het net van leven trok de kosmos strak voor even adem stokte ongemerkt voor een stonde geen mens zou weten van vruchten die niet vruchten in aaibaar water dat was iets voor oudere Goden om het vergeten te bedekken * maar het moest nog gezegd worden om het opgaan…

Hij kijkt naar jou maar ziet haar Hij raakt jou aan maar voelt haar Hij kust jou maar proeft haar Hij vrijt met jou maar bevredigt haar Ik koester geen illusies over de prins op het witte paard Ik verlies me niet in een hart waar geen liefde voor mij bestaat Dus begrijp me niet verkeerd als ik zeg dat ik van je hou Ik wil…

Ooit komt er 'n tijd, waarin jij zult huilen, en zult ervaren, wat ik nu voel... zal ik niet meer degene zijn, waar je bij kunt schuilen, en kom je om van spijt, en schuldgevoel... Ooit komt 'n moment, waarin jij zult verlangen, naar mijn momenten van warmte en geborgenheid... je voelt je nu in mijn web gevangen, maar mijn liefde en…

hoe schrijf ik gedachten nu de zon gestorven is en woorden ballast zijn hoe deel ik zinloos zwijgen uit de achterkamers van het brein met een sprekend boek hoe vind ik grond van gisteren waar onder het naakte blauw nog madeliefjes dansten in het gras…

tussen zweetsokken en wat lege flessen vind je de gebroken snaren van de viool waarvan de klanken gisteren zigzag door kapotgeslagen ruiten voor het laatst de kinderen op straat vergiftigden opgedroogd brood tussen vazen met dode bloemen open conserveblikjes temidden van stoffige boeken en webben van spinnen die waarschijnlijk iets meer…

Ween niet als dat gestorven is, haar schim op winden zucht, naast de leeuwerik - in volle vlucht - in een oneindige klim, naar een streepje licht, ontrokken aan de duisternis, een smetteloze vlam haar vonken op mijn hemel heeft gericht en aan de hete as ontkwam, gebalsemd in een seringenbad en geurend duizendschoon, haar doolhof heeft…

alweer vier jaar geleden jouw laatste woorden aan mij jouw laatste lieve lach die staat mij altijd bij een gevoel van verlangen een gevoel van gemis en maar niet willen geloven dat het verdriet is…

ik was altijd degene die nooit iets goed deed, ik weet dat ik niet perfect was maar het bezorgde mij veel leed. soms wist ik niet eens meer een reden voor mijn bestaan, en moest ik vechten voor de kracht die mij hielp verder te gaan. in het donker voelde alles goed, niemand kon daar zien hoe ik van binnen bloed. en daar stond ik dan zo…

bloemen kleuren het plein waar duizenden tranen de stenen verbleken Italia piange…

Stille gewapende ogen verklaren je gewetenloosheid. Op je hoede voor alles wat komen gaat, met je handen gevuist, kijk je me aan, bijna stikkend van verdriet in je tranen die vloeiden. Ik doe toch maar een stapje achteruit.…

Dan vallen langzaam alle dimensies laag na laag verdriet gemaskeerd door nieuwe tranen ver van de kern waar het ooit begon laat het feestmaal nu maar aanrukken wij liggen aan in schone schijn…

Spreken is ZILVER Zwijgen is GOUD Blijven zwijgen is Brandbaar HOUT…

Ongelukkig zijn Energie uit je lichaam voelen lopen Warmte liefde uit het hart gedropen De hele dag in pijn Hoelang het kunnen verdragen Het nog kunnen uithouden met haar Terwijl ik peinzend naar buiten staar Steeds jezelf dit af blijven vragen Echte gevoelens niet kunnen delen Blijven proberen óf het nu opgeven Hoelang kun je zo leven…

Verdriet dat je niet ziet Maar voelt Is verborgen verdriet Als een zakelijk kort bericht Zonder enig relaas Zodat je maar niet hoeft te vertellen Hoe het werkelijk met je gaat Verstopt in de drukte van je baan Verstilt het bestaan, Laten wij onze emotie niet gaan Wil de ander niet zeggen hoe het is Maar weet als geen ander wat de werkelijkheid…

het pad dat we volgden leidde ons langzaam, maar zeker omhoog steeds steiler en mooier leek het en ik genoot de berg was hoog ik wist dat we de top konden bereiken met moed en de wil om door te gaan en ik geloofde Je bleef staan en keek omhoog naar de top en ik zag onzekerheid in je houding, in je ogen jij twijfelde en ik hoopte…

Het kan niet, dat je nu zo licht bent, dat ik je niet meer dragen kan. Dat gaat er bij mij niet in. Of je zou een wolk moeten zijn, dan geef ik het wel op. Want een wolk dragen: gek zou ik moeten zijn. Het kan niet, dat je gewicht nu door de hemel wordt gedragen. Dat gaat er bij mij niet in. Zag vandaag toch nog je gezicht? Wou…

zij groef de jaren op en stuitte telkens laag na laag op wat opnieuw met pijn weer bovenkwam waar ligt de bodem dan? hoe diep moet je nog gaan voorbij de jaren die zij deelden nog verder dan de rituelen dan liefde vol intimiteit nog sterker dan de steun, geborgenheid? als zij al dacht dat het niet dieper kon en dat de wond van buitenaf…

Laat niet de moed zakken Het onaanvaardbare te aanvaarden brengt geen rust in 't eeuwig zoekend hart, De tijd was te lang dat wij elkander met verborgen verlangen zochten De weemoed van ’t niet zien gaf geen rust maar onuitspreek'lijke smart; ge kunt niet van 't hart verwachten dat het losliet wat het eerst heeft bevochten;…

ik ga naar school met een glimlach ben vrolijk ben normaal thuis weet niemand dat tranen op m'n huid glimmen dat ik huil totdat ik in slaap val de volgende dag gebeurt het nog één keer niemand weet dat ik me schuil houd bij m'n vrienden kan ik altijd terecht maar durf ik die uitdaging ook aan? ben heel veel vrienden kwijt geraakt…

De zee Is te klein Voor al mijn tranen Mijn hart Is te klein Voor al mijn verdriet Mijn rug Is te smal Om dit alles Te dragen Waarom? Waarom Snapt de wereld Mij niet?…

Gevoelens zijn te sturen al is het niet zo fijn ergens heb ik wel respect daarvoor, maar ook moeite mee. Als je weet dat iets goed is dat die weg je samen past dan zal ik tranen huilen al schijnt de zon volop.…

Lieve schat, vanmorgen gaf je me snel een kus en beloofde een avond samen lekkerknus. Ik kookte je lievelingsgerecht en deed mijn mooiste jurk aan. Daarna kreeg ik bericht dat je heen was gegaan in het verkeer. Het was ongeloofelijk, ik wilde alles kapot slaan. Hoe moet ik nou verder zonder jou? Ik stel nog steeds de vraag "waarom…

later, wat is dan eigenlijk later? later als je groot bent, later twee uur vooruit? later wanneer je de wereld beter kent, later wanneer je beseft dat je bent uitgebuit? later, later is terug kijken naar gister, het besef dat je die dag niet meer terug kunt draaien. later is terugkijken naar gister met een kater.…