Alle inzendingen over kinderen

kan je zomaar overkomen smoor als ik haar zie hart licht op verlegen blij dartel spelend danst zij jong druk verdiept in haar spel vertederd versieren overstroming lief in mijn lijf Mozart helder transparant blikken naar binnen hou me vast vraag om aandacht warmte overspoelt de siddering van huid zo fris vervoering in verfijnde klanken compositie…

Kinderhandjes spelen in het zand graven vrolijk - en duidelijk in hun sas tussen lollystokjes, lege zonnebrand, kroonkurken, pleisters en vooral veel glas. Scherpe herinneringen in groen en wit aan de vorige bezoekers van de kustlijn. Badgasten met hersens van een kersenpit die voetjes blootstellen aan transparante pijn. Mijn dochtertje…

Zou je liever doof of blind of niet meer voelen, zonder reuk of snoep? Viel ooit de neus, is dat nu jammer. Hij ruikt zo lekker soep en hoe vergeeld papier hij weet de wierookgeur van Griekenland snuift liefde, kerstboom, haring. Dus nee hij niet, liever het oog dan dat alle rimpels kent in het gezicht de kleur van zalm en winteravondlucht?…

Het legt zijn handje in een grote, warme mensenhand. Dit ene kleine, simpele gebaar met oogjes vol vertrouwen en geloof. Een alledaags moment, eenvoudig en zo eigen, één simpel gebaar en toch zo speciaal … de mooiste dingen in een mensentaal.…

ik klapwiek vrolijk in het rond en ik kan heel erg goed horen ik heb nooit een grote mond maar ik heb wel hele grote oren ik heb ook een heel groot lijf en een super lange slurf en als ik met een veertje onder m’n neusje wrijf kan ik allemaal dingen die ik normaal niet durf kinderen zijn mijn grootste fan en ik kom heel vaak in de krant…

Zoals altijd onschuldig begonnen geduld raakt op wat zuinig was gespaard alle waarheden zijn zomaar verzonnen je eigen leven is plots niets meer waard Het kan met jouw goedheid spelen niets ontziend naar een middel tegen trek het weet zelfs geld van je te stelen je kleine kindje plots met een grote bek Zware periodes vol met grof bedrog…

Zonder dat iemand het ziet ben je aan het communiceren en ook al merken mensen het niet ook jij bent van het leven aan het leren Je spreekt je eigen taal en leeft op je eigen planeet mensen vinden jou niet normaal maar ‘t is dat jij beter weet Mensen lachen je soms uit omdat ze niet met je om kunnen gaan voor die domme mensen ben…

Over de stenen van de bergbeek loopt Hiawatha met Morgendauw Ze passen op niet uit te glijden In hun blote voeten bijt de kou Hiawatha heeft twee staarten en een rechte veer Hij is parmantig en veel slimmer dan de sterke beer Morgendauw haar ogen als amandelen glanzen donker en groot Haar gladde haar gaaf als een hazelnoot beweegt niet…

Mijn grote jongen Maar toch nog zo klein, Stoer met je rugzak, Bij papa logeren, fijn Maar iets in jouw ogen verraadt het me toch Het was veel leuker toen je nog gewoon, Tussen papa en mama in bed mocht…

Een enkele lach, Een enkele traan, Ja, grote knul, Mama komt eraan…. Even naar je kijken, Als je slaapt… Samen met je lachen, Voordat je gaapt… Eventjes stoeien in het grote bed. Mijn geweldige kind, Jij hebt mijn vertrouwen in het leven gered. Ik ben zo trots als ik naar je kijk, mijn lekkere knul. Een plasje op je pot en je geeft…

een kind in tranen verbergt stille wensen huilt zacht zijn dromen onvervuld het reikt naar sterren droomt van de zee ontdekt zijn angsten aan het eind van de dag waar duisternis valt ogen gesloten een traantje verschijnt zijn wens verdwijnt…

Lieve Heer ik zit heel stil en houd mijn ogen stijf gesloten mijn handjes vouwen kan ik niet want zoals U vast wel ziet heb ik mijn rechter duim gestoten Lieve Heer, U ziet het meest dat wist m'n ma mij uit te leggen dus misschien kunt U mij zeggen wanneer ik toch zo stout ben geweest Mijn hartje heeft zoveel verdriet ik weet wel...,…

Wim zat zo stil te werken Hij tekende een spoor een spoor met zeven wagens Maar dat was moeilijk hoor En weet je wat hij heel vergat Toen hij zo stil te werken zat Dat hij een glas naast zich had staan die moe met melk had vol gedaan Ziezo het spoor is klaar Nu gauw eens drinken gaan maar 't glas lag om en poesje Keek Wim ondeugend aan…

'k Vond z'in Vlaanderen, waar geen hand Zegent d' idealen...; Waar men, als een vreemde bant D' eigen zoete tale. 'k Vond ze, waar geen zachte stem Door m'n zuchten streelde...; 'k Vond ze ver, heel ver van hem, Ver van alle weelde. In 't vertellen van wat wind..., 't Rits'len van de hagen..., In de kijkers van een kind...,…

poppenbordje ruitjesschortje speel je mee? theeserviesje lijzig Liesje kopje thee? autopedje ballennetje hoelahoep avondwinkel kijk ik hinkel op de stoep eerste tandje handschoenhandje Bruintje Beer een biscuitje melodietje wil je meer? was uitwringen touwtje springen op de straat niet vergeten na het eten nog de…

Je ligt zo neergelegd te slapen met twee ellebogen als wapen en een kroontje haren aan je haar al kijk ik er maar even naar ik sla tot in mijn schoot alarm en rijm een zoontje in je arm ------------------------------------------------- Uit: 'Wachtende mijn hart', 1946.…

Wanneer je s'avonds in mijn armen ligt en zachtjes naar dromenland vertrekt. Kan ik uren naar je kijken en voel 'k hoe mijn hart soms samentrekt. Plotseling krijg ik een krop in mijn keel tranen druppelen uit mijn ogen. Ik hou zo waanzinnig veel van jou en daar is geen letter van gelogen. Want ook al ben je nog zo klein je aanwezigheid…

Ik ben jouw grote held Groot en sterk En zelfs dapper Werpen je ogen me toe Maar als ik je daar zo Zie lopen Je schrille levenslust In haast te grote sprongen gegoten Hou ik m’n pas in Weet ik wat moed is Een sluwe poging Om het leven bij te benen…

in verbaasde ogenblikken schonk het leven jou aan mij verwondert door het wonder toch uit het niets kwam jij. jij gaf me iets wat niet bestond voordat ik jou aanschouwde wie was ik dat jij je aan mij toevertouwde.…

een nieuw leven zonet ontstaan overviel me met zijn gloed vol warmte weg was alle pijn…

mijn moeder zegt altijd dat kabouters niet bestaan maar toen ik vanmorgen wakker werd was mijn huiswerk plots gedaan ik was het echt vergeten maar ze wilde er niets van weten ach, ik laat haar maar begaan en laat vannacht het raam gewoon weer open staan…

Als een zonnestraaltje Kwam je in mijn leven Met chocolade ogen En krullend haar Je bracht zoveel blijheid mee En je lag daar in je wiegje zo tevre Huilen deed je bijna niet Een blijde lach is wat ik zie Voor je grote zus soms een bezwaar Maar daar maakte je het ook naar Je trok erg graag aan haar haar Maar kreeg bij haar altijd alles…

het stormt voor de kust van Oostende de stroming die op golven jaagt het zand dat zich perst door de gaten kieren van de oude, trotse huizen op het strand geen volwassen mens twee kinderen slechts met hond hun jassen hoog boven zich geheven handen gehaakt in hun jaspanden zij zeilen voor de wind, staan stil onmogelijk schuins uit het lood…

Soms zit ik heerlijk weg te dromen en staar ik uren naar de horizon dan zie ik m’n dochters voorbij komen en weet weer hoe mijn trotse vaderschap begon Dat was iets wat moest groeien ik wist niet wat me te wachten stond maar toen het zo mooi ging bloeien maakte het mijn levenscirkel rond Ik verwacht niet veel van het leven probeer gewoon…

De dag dat jij geboren bent, Die weet ik nog heel goed. Er kwam een zonnestraaltje bij Maar met een beetje zwaar gemoed Een dag in de zomer je was 4 Uit school, ik wacht, en daar huppelend, Met de zon op je gouden haar, Zeg je mam ik hou van jou En mijn grootste geluk is daar. Als puber lief, dwaas, alleen Vegetariërs, maar daar kwam…

Het ochtend licht komt door de gordijnen Spelend met je gouden haar Zoals je daar ligt zo tevreden Je ogen dicht, maar met een glimlach om je mond Dromend over mooie dingen Tenminste dat hoop ik wel voor jou Niet weten wat er gaat gebeuren In de grote wereld om je heen Mijn lieve kleine dochter Een wonder elke dag weer Meer als meer zal…

Dag lieverd, zeg ik als je binnenkomt. Dág kind, als je weer gaat. Pas je een beetje op jezelf, maak je het niet te láát? Maar eigenlijk slaat het nérgens op, je bent geen tién maar ruim volwassen. Ach, ik ben alleen je moeder maar, 'k wil op afstand op je passen. 't Zit erin gebákken denk ik, ach, misschien is 't overdreven…

Grote groene rubber laarzen stampen in een waterplas o, ik zou dan zo graag willen dat ik even nog een kind weer was. Heerlijk in de plassen spelen modderspetters op 't gezicht grijs opgedroogde druppels dromen van een ,onnozel, wicht. 'k zie mezelf zo graag nog eens lekker baggeren in die troep even nog een kind gaan wanen spelend…

er was een tuin dat weet ik nog met hoge struiken als een bos waartussen ik het zonlicht ving daar leefden wezens zoals ik ze hebben wou soms werd een wrede vijand mijn zwakkere beschermeling nog steeds hoor ik de warme stem die mij het huis in riep en voorlas uit een lijvig boek nu is die klank een echo vol herinnering…

Lief kindje mijn je tere lach parelt dauw op orchideeën klinkt als het klateren van de waterval zingt zonnestralen in het helder kristal laat golven ruisend spelen in de zeeën je ogen glanzen als zwarte granaten schitteren sterren in oneindige nacht blozen de zon met ‘n stralende pracht beantwoorden vragen zonder te praten je mond als…