Alle inzendingen over Kind

Lachend kom je op me afgerend valt in mijn wijd gespreide armen schaterend laat jij je verwarmen met kleine kusjes wordt je verwend Mollige handjes bollen mijn wangen ik knuffel je wiegend tegen me aan streel je haren voor da’k je laat gaan en plagend naroep: "ik ga je vangen!" Ogen zoeken dwalend de vlugge rakker die dribbelend…

De zon scheen. Wij zaten achter het huis, mijn moeder en ik. Zij schilde aardappels. Een Duitse soldaat kwam achterom. Ausweis bitte! Ik herinner mij een grijsachtige kaart met een foto er op. De soldaat droeg, behalve een helm, opzij een groene bus, een pijlenkoker leek het wel. Gelukkig leven wij nog.…

't Eerste dat mij moeder vragen leerde, in lang verleden dagen, als ik hakkelde, ongeriefd* nog van woorden, 't was, te gader* bei mijn handjes doende: "Vader, geef me een kruiske, als 't u belieft!" 'k Heb een kruiske dan gekregen, menig keer, en wierd geslegen* op mijn kake, zacht en zoet... Ach, ge zijt mij, bei te gader, afgestorven…

waar het geluid van babykreten het mooiste lied overstijgen wil twee grijpende handjes zoekend naar troost in zachte armen tot rust gekomen slaakt het een zucht in de warme omhelzing waar zijn lach geschonken jou zacht beloofd dat na zachtjes gapen dit nieuwe leven in alle stilte vredig zal slapen…

Een druppeltje water rein Op jouw hoofdje, kindje klein Gods zegen wordt je beloofd Met symbolisch, water op je hoofd God neemt je mee op levensreis De rust kun je vinden in zijn zegen Van baby'tje tot oud mannetje grijs Je begeleidend op al jouw wegen 's Avonds al ga je naar jouw bedje Nog even aan God een klein gebedje De herder waakt…

Van het varen moe legt de zeeman zich neer bij het leven op het land en tilt de kinderen door de branding heen op alweer hetzelfde strand.…

Kerst wordt een dag zoals iedere dag, niemand kent immers vrede, want gevaar en de vijand slapen nooit, weten de kinderen van dit land. Prinsenkinderen met sterrenogen prachtige ogen en een stralende lach die je het laatste jaar weinig hoorde, kerst wordt voor hen een gewone dag.…

Lieve Heer, ‘k wil U iets vragen over het broertje dat U me gaf Mama zegt het is een zegen dat wij dat lieve kindje kregen ik vind het eigenlijk een straf Toen hij kwam was ik zo blij want met ‘n broertje kan ik spelen voetballen en racen met de fiets maar deze baby kan werkelijk niets en ik zit me stierlijk te vervelen Mama zegt dat ik…

Rode kinderhoofdjes dragen stralende ogen in blozende wangen. Sliertjes haar wapperend onder een natte wollen muts Koude handen met rode vingertjes besturen houten sleeën Opgewonden geschater golft haar echo’s langs besneeuwde bomen. Een weelde daar nog van te kunnen genieten.…

Grote ogen, Mooie mond, Kleine oortjes, Tonnetje rond. Poep luier, Spuug lap, Lekkende fles, Wat een grap. Hard lachen, Rollen van buik naar rug, Met je tenen spelen, Je wordt al vliegensvlug. Een huil, En soms een harde gil, Af en toe diep zuchten, Als je weer niet niet slapen wil. Een mooi nieuw mensje, Die over de grote wereld…

Zo lief, zo teder, Oogjes helder als blauwe lucht, blauwe zee. Nog zo klein, maar alles er op en eraan. Zo wonderlijk, zo schoon. Dat kuiltje in je wang, je ondeugende lachje, Je verdrietige gezichtje als je huilt. Je verwonderende blikken, oogjes die alles willen zien. Je bent nu al zo mooi jezelf, Zo mooi anders.…

En in het donkerst van de nacht schijnt een ster het held’re licht op haar die de blik ter hemel richt en Hem zwijgend bidt om kracht zij houdt een baby op de schoot die stil tussen haar borsten rust teder heeft ze z’n wangen gekust toen hij vermoeid zijn ogen sloot terwijl de tranen bitter stromen legt zij hem in zijn wiegje neer want…

Kou kruipt langs mijn mouw omhoog En grijpt me bij mijn nek Versteend sta ‘k in mijn jas op straat De tegels, de stoep, het hek Hier was het, waar hij mij greep Hij hield mij in zijn macht De kilte, angst, mijn hart Mijn lippen, witte streep Ik was zo klein, begreep het niet Ik hield mijn adem in Zijn jas was vies, zijn handen hard ‘k…

Ik hoor dat er kinderen worden geboren. Steeds hoor ik kinderen geboren worden. De kamer vult zich met geluid. Ik hoor het roesten van het slot. Ik hoor het rotten van het fruit. Steeds hoor ik hoe het fruit verrot. Ik kan alleen maar luisteren en zwijgen, alleen maar luisten naar wat mijn vader leest.…

Hoe diep zijn de gedachten geworteld in je ziel Hoe eenzaam zijn de beelden toen jouw vijand viel Hoe dreigend zijn de nachten oog in oog met duisternis Hoe diep zijn de diepste wonden van jouw hart dat nu zo vurig aan het bloeden is Kan ik jouw tranen drogen? ik zou het willen doen als het alleen maar had gemogen had ik je de liefde…

mijn dierbaar zaad, de weg is lang zoek het licht dat door mijn vingers glijdt volg niet mijn armen, proef hun streven ik bedek er ’s winters mee de grond vergeef me dat ook ik nog strijd en zelden in mijn schaduw kijk ook ik laat takken varen heb wonden in mijn bast vanwaar het mos mijn rug op klautert heeft het bos geen toekomst…

kille afstand tot elkaar nooit samen onderweg beleven nu zij voorgoed is heengegaan zul jij haar nooit meer zien zoals ze werk’lijk was maar wèl het beeld dat je nog wilt ervaren zo blijft zij in herinnering door nevellicht van vreugde of verdriet beschenen en als gesluierd in te komen levensjaren tot die dag wanneer jouw kinderen…

Ergens in de buurt van Sneek op het warmste uur van de warmste dag van de warmste week. Aangespoelde moeders op de rand van een zwembad vol kinderkopjes. Twee lieve kindjes spetteren traantjes van geluk op vader z'n krant.…

Het woekerend mos waarop geen stap zich waagt omringt de kille plaat, het gesloten luik van het pril bestaan. De fuik in het juist ontloken leven. Wie draagt de glimlach terug en zingt het kinderlied zoals het elders klinkt ? Dit monument vol treurnis verscholen en ook zo dodelijk stil vertolkt zo koud en pijnlijk schril de eeuwige grendel…

weet, in jou niet geboren weet, in jou niet getogen maar me aan je verloren en me honkvastgezogen want in jou mocht ik geven al wat ik had mijn liefde, een leven, o plaats van mijn hart waar mijn kindlief mocht groeien van mensje tot mens nergens mooiers zien bloeien ik, homo sapiens weet in jou me geboren weet in jou…

je schoof het water naar de kant met een verbeten trekje op de mond en een koude hand zand was er in overvloed ook de golfjes rolden aan en af het dijkje hield zich verder goed in het kleine gevecht leek de uitkomst beslist ons werken op strand miste de ervaren hand nog reikte ons bouwsel naar de hemel in blauw met rondom…

ik zag de kleine vingertjes in jouw grote hand voelde het stralen van verbondenheid in een warme familie uit genetische band jouw meegaandheid was een heerlijk nest waar ruimte voor ontwikkeling was vertrouwen op zijn best als afhankelijkheid met liefde werd toegedekt jullie zijn steeds op een bijzondere wijze een gebleven soms…

Want tot wanneer was ik het kind dat ik als infantiel herken bevreesd voor god en de verdoemenis omdat werd meegekeken hij was er altijd bij en zo ik dat ooit zou ontkennen kreeg ik klappen want god zit hoog… dat is goed bedenk ik nu laat hem mooi zitten even terug begon ’t ontkinden bang als zoektocht naar vandaag en liet hem…

Wij geven ze vandaag een ereplaatsje, Al die cadeautjes voor de kleine meid: Die leuke sokjes die u hebt gebreid, Die knuffels, dat bestek, dat kinderschaatsje Maar morgen zetten wij de hele troep In grote vuilniszakken op de stoep.…

Zo is aan kinderen geen lol meer aan. Geen klappen meer met knoet of blote vuist ? Verdorie, daarom namen we ze juist !…

Nu het einde in zicht komt van het vrouwtje zo teer komen de kind'ren naar huis toe maar geld is er niet meer. Het vrouwtje, tot aan het eind nog heel goed bij zinnen had alles geschonken aan kansarme gezinnen.…

Wanneer je s'avonds in mijn armen ligt en zachtjes naar dromenland vertrekt. Kan ik uren naar je kijken en voel 'k hoe mijn hart soms samentrekt. Plotseling krijg ik een krop in mijn keel tranen druppelen uit mijn ogen. Ik hou zo waanzinnig veel van jou en daar is geen letter van gelogen. Want ook al ben je nog zo klein je aanwezigheid…

nauwelijks zes pond besmeurd, vettig bloed wonderlijk krijsend…

Lieve Heer ik zit heel stil en houd mijn ogen stijf gesloten mijn handjes vouwen kan ik niet want zoals U vast wel ziet heb ik mijn rechter duim gestoten Lieve Heer, U ziet het meest dat wist m'n ma mij uit te leggen dus misschien kunt U mij zeggen wanneer ik toch zo stout ben geweest Mijn hartje heeft zoveel verdriet ik weet wel...,…

Kinderpasjes in verse sneeuw Kriskrassend over het tapijt Aan het venster een schrille geeuw Met gepeins: waar is toch die tijd?…