4016 resultaten.
wacht
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 434 het gesprek van top tot teen
laat langzaam los
daar sta je dan alleen
het pad leidt je door een bos
een weg die iedereen vroeg of laat
moet lopen
het verlangen koppelt het hopen
nog een laatste vraag
fakkels branden fel in deze nacht
ontwaak
kracht
houdt wacht
figuren symbolen demonen goden
alles voorbij gekomen
dagdromen dromers…
Bestaan wij nog?
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 346 zoetzure regels splijten
het schrift waar taal emotie
herkent, zonder zich af te vragen
wat de schrijver ervan vindt
maakt hij lange lijnen van het stof
dat zijn silhouet schetst
in een gespleten alfabet – moeders
zoekt een passend lijstje die ze
vervolgens op de tafel zet
hij is niet mij want lijstjes zijn
niet mijn ding, kijk de regen…
Eeuwige jeugd
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 134 Een schreeuw loopt dood in misplaatste gedachten, geen honger kan deze maaltijd verorberen binnen tijdige kaders en voorbij voortijdig ingrijpen. In een perkamenten lichaam blijft het kind een kind en de milde regen blust verdroogde kelen. Aan de oevers van stilstaande eeuwigheid wacht de verlossing uit het lijden. De dagen zijn geteld als de slapende…
Bij God
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 238 De zwaarste tocht was het
door hooggebergten, wilde rotspartijen
over spiegelgladde ijsvlakten
dwars door meerdere oerwouden
haast ondoordringbaar, en doorsneden
met de meest onvoorstelbaar
wildstromende riveren
door verschillende
verschrikkelijk dorre
hete kale woestijnen
heen en terug
over diverse oceanen
met slechts een houten…
De zevende dag
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 137 Het is de dag van lege pleinen en winkels dicht,
behalve dan de tuincentra en de meubelboulevard.
Mistig geklede kerkgangers gaan ter kerke verplicht
en vernemen van het woord en de verlossing aldaar.
De middag is er voor het onvermijdelijke familiebezoek.
Pa zit gereed en al te wachten en ma is druk met de kids
die naar opa en oma moeten gaan…
Morgenbrood
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 149 Er lag een woord op de trap
ik zag het
stak het in mijn zak
nu woelt het daar rond
het laat zich niet vangen
er lag een woord op tafel
ik zag, belegde het brood
deelde en at
er lag een zin op de bumper
van een oude auto
ik zag
het sloot zich achter het mijn ogen.
nu woelt het daar rond
het laat zich niet vangen
omdat de tijd…
De naakte waarheid
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 141 Als een zee
tussen twee eilanden
soms wild dan rustig
hier nemend daar gevend
zonder de regelmaat
van eb en vloed
maar altijd schurend
als onrust verward wordt
met energie
valse hoop verwisseld
met de realiteit…
en dan
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 472 zonder trots
in schaamte
je verlangen
te verlaten
in het niets
je ziel
en pijn
in het oneindige
verloren
te zijn
en dan
als niets
meer is
lief
wat is er meer
verdrietig
dan
zo nietig
niet durven
te zijn
te geven
echt
tot in het eindige
volkomen
te leven
en dan…
Zweefvlucht
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 188 De vogel klapt zijn vleugels open en dicht
en vliegt zo licht als ik zou willen zijn in mijn
geest, dromend over het water, of magisch in
de maanvolle nacht tussen hemel en aarde.
Zonder energie te verliezen, te verzwakken,
slechts zwevend en door thermische wind weer
omhoog worden gestuwd zo hoog dat ik het
overzicht van een arend heb en…
Ontmoetingen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 111 Ontmoetingen zijn
piepklein en geniepig
groter willen zijn
verder passen
dan je benen reiken
doch nog even
evenredig zijn.…
Bovenmatige overspanning
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 144 Het ravijn van wijkende wanden
heeft de vlakke kalmte scherp verstoord.
Leegte is voor zwaartekracht gezwicht
en eindigheid is in grenzen verwoord.
Bruggen verbuigen contouren van gewicht,
zij overspannen ijle massa’s lucht.
De spanning tussen hier en overkant
is een bries die zachtjes zucht
over zwelgende diepte voorbij de rand.…
1 (De held kan niet bewegen)
gedicht
2.0 met 27 stemmen 8.581 De held kan niet bewegen zonder zijn infuus
maar hij heeft zin in roken, dus hij stapt uit bed
en hij beweegt zijn lichaam richting het toilet:
voorlopig heeft hij een excuus. Pas bij de lift
wordt het gevaarlijk. In zijn blauwe kamerjas
heeft hij om drie uur 's nachts hier niets te zoeken
dus nu begint het avontuur. Zijn vingers tasten
met…
Rond
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 142 Alles is rond in de ochtend
zoals
de zon zich krult om de nacht.
De sterren, de maan rollen
rond je naam
zonder zucht, aarde.
In de kamer, in de tuin
zijn zelfs geen hoeken.
Alles is rond en licht.…
VROEGER
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 483 Als ik door mijn verleden tijden loop
zie ik van het licht, af en toe, het begin
Traag gelijk een voortglijdende stroop
glijd ik er stap voor stap mijn leven in
Duizend vraagtekens tekenden zich af
onder zachte, schone toekomstmuziek
Denken aan het nu was veler maatstaf
morgen bleef verborgen in het mystiek
Onmetelijk langzaam vergleed de…
Verrotte kleuren.
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 381 Starend verzwelg ik een vermoeid panorama
Van onheus bejegende armoelijers.
Ze stinken en verderf kleurt mijn beeld bruin,
Ik verwijs de verschoppelingen naar eigen idee.
Opgewekt lach ik hen zelfs uit en geef vervolgens raad.
Mijn vinger richt zich duidelijk naar een mistige horizon.
Zelfs donkere wolken passeer ik luchtig op die manier
Verrotting…
help - riep ze nog- we vallen
netgedicht
4.0 met 22 stemmen 939 neem me mee - smeekte ze - neem me mee
terwijl vanuit de verre lucht
eerst van opzij dan weer omhoog
hij opzettelijk in haar blikveld vloog
zo dicht bij haar en bij de zee
ving zij de vogel in zijn vlucht
ik wil met jou - sprak ze toen weer
de vissen en de bomen
de mensen en hun kerken
niets zal ons meer beperken
zelfs niet een spookbeeld…
Vrijheidsbeeld
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 229 Zo de aarde naar de einder reikt
geploegd, geplooid
als groen dooraderd zwaar fluweel
dat te luchten werd gelegd
een oude boer die peinzende
het land bekijkt dat hij bewerkte
liefdevol
in ’t spoor van voorouders
de toekomst van zijn zoon
of de kastanjebomen
rijk gekroond
langs lanen prijken
waar een wandelaar zijn hond fluit
omdat…
Herrinnering aan jou
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 449 Bergen
steeds hoger
wie blijft steken
valt nooit naar beneden…
De trein kent geen tijd
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 195 alsmaar trekt het gedempte licht
de randen verder naar zich toe
ik kijk om en zie een vervallen burcht
de armen spreiden
is de dood misschien een metselaar
die tijd en begrip mengt om het tenslotte
te metselen naar zijn eigen waarheid, die
weliswaar hoekig maar toch afgebakend
het zonlicht kruist met de degens waardoor
het is verwond
ik…
waar ik mij vinden zal
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 453 toch zijn er weer die warm oranje dagen
waarin de wereld klopt in mij
verlaten wil ik dan de schemer van voorbij
om blije vogel tussen groen- en blauwe veren
hoger dan hoog het leven in te dragen
de onderstroom verdwijnt en ook de kou
daar waar het zonlicht tovert tussen groen
van geel tot blauw en vermiljoen
baad ik me vrij in alle kleuren…
DERBYDAY
hartenkreet
2.0 met 5 stemmen 325 hooghartig paardparaderend
op hoge poten, gehakt in stiletto’s
de renbaan is van de hoedjes en
schreeuwlelijke kleurenkleren
geaffecteerd gelach en gekakel
doen hoge herenhoeden wiebelen
jacquets met gespleten rugpanden
dubbele onderkinnen, whiskygeur
gemaakte vriendschappelijkheid
goed voor later, verstikkende chokers
schouderslaand amicaal…
Reflectie
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 244 Het water fronst
wanneer jouw hand zijn vlak bestrijkt
in poging de vertwijfeling te vervagen
uit de diepte die je in het staren ziet
zwijgend wijs ik
je vermoeide wilgen aan
wiens wortels gretig in de steile oever grijpen
vastberaden om het stormen te doorstaan
ik laat je zien
dat er velden zaden kiemen
in de aarde die door vorst was…
maar door zichzelf en door elkaar niet meer
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 736 onstuimig-verre oceaan
rolt vloedig-dikke lagen zand
over een - van God verlaten - strand
om open wonden toe te dekken
alsof zij nooit hebben bestaan
en diep onder de aarde
waar zij hun vleugels zandig nat
door tochten langs het donderpad
naar het domein van helledromen
onmogelijk verzwaarden
waar zinnen niet meer in beheer
bewegingen…
Zo ik
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 198 Zo ik sta
Ben ik geboren
Ga ik dood
Ergens tussen in
Ben ik mij geweest
Heb ik geboet
Vlak na het begin
Was ik kind
Hulpeloos en zonder verlangen
Aan het eind
Ben ik oud
Hulpeloos en zonder verlangen
Kortom, laaft het leven zienderogen
Aan de leegte en ben ik niet
Beperkt tot deze vorm…
Spookschepen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 160 Spookschepen doemen dreigend op
hun lokroep als vergane glorie
de touwladders die ze toewerpen
als moeilijk te negeren tentakels
As van verbrande schepen
verstrooid op het water
vormt een macaber spoor
naar een onbekend zwart gat
In het duister
klinkt het ruisen
van het wilde water
Het diepste wezen van de vis
is zoeken naar stil…
Henk huppel
hartenkreet
2.0 met 6 stemmen 436 Hij is groot en hij is licht
Dat betekent niet veel gewicht
Hij is aardig, ik bedenk:
"Deze Huppel, die heet Henk!"…
Viergranenbrood.
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 304 Wie werd er niet groot,
Met het viergranenbrood.
Vroeger aan het dwarsgebakken wit,
Maar dat bleek snel slecht voor het gebit,
Daarom terug naar brood waar graan in zit.
De hele natuur op je bord,
Alle granen, van haver tot gort…
Wat ik vind
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 290 steeds later rangeert mijn liefde
lege wagons naar jouw verlangens
het is het ontwijken van het lot
geen prijs maar een boetedoening
om het kansspel dat ik heb genegeerd
alleen maar mij, ongeëvenaard in besef
beeld en uitspraak, laat mijn naakte stem
de kledij verwijderen die me zo pijnt
en zelfs overtreft in de beschouwing
die jouw veroordeelt…
de alleenheerser
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 125 draait dreadlocks in mijn hersenen
en als ik ze wil ontrafelen knoopt hij de metaforen
met een stevige zeemansslag vast
zijn ringvinger wijst naar gisteren
hij verzwijgt het graf en ik
het weten van
met lange poten vlekt hij een giraf over een rotte wond
ik raap de vallende bladeren en kijk met argusogen
hoe hij honderd poppetjes…
Verwonderlijk
netgedicht
2.0 met 10 stemmen 407 Al weet je niet waarom, je bent
er altijd naar op zoek, en het zoekt jou
het kent je twijfels al te goed
het deelt je angst en toont zich pas
wanneer je roerloos durft te blijven kijken
het is al lang en breed verdwenen
vóór je dacht
te kunnen zeggen wat het is
het is zo stil, zo klein,
zo echt en het
gebeurt
verwonderlijk dichtbij…