Alle inzendingen over kinderen

Grote groene rubber laarzen stampen in een waterplas o, ik zou dan zo graag willen dat ik even nog een kind weer was. Heerlijk in de plassen spelen modderspetters op 't gezicht grijs opgedroogde druppels dromen van een ,onnozel, wicht. 'k zie mezelf zo graag nog eens lekker baggeren in die troep even nog een kind gaan wanen spelend…

er was een tuin dat weet ik nog met hoge struiken als een bos waartussen ik het zonlicht ving daar leefden wezens zoals ik ze hebben wou soms werd een wrede vijand mijn zwakkere beschermeling nog steeds hoor ik de warme stem die mij het huis in riep en voorlas uit een lijvig boek nu is die klank een echo vol herinnering…

Lief kindje mijn je tere lach parelt dauw op orchideeën klinkt als het klateren van de waterval zingt zonnestralen in het helder kristal laat golven ruisend spelen in de zeeën je ogen glanzen als zwarte granaten schitteren sterren in oneindige nacht blozen de zon met ‘n stralende pracht beantwoorden vragen zonder te praten je mond als…

Ik zit met m'n dochtertje te bellen heerlijk dat ik haar stemmetje zo herken het is alleen voor haar niet voor te stellen waarom ik nu niet bij haar ben Liefje, kijk 's om je heen ik ben het zonlicht in je gezicht je bent nooit alleen doe je oogjes maar 's dicht Ik ben jouw maanlicht bij nacht ik ben de droom die jij beleeft…

Mijn donkere kind dat door een warme tropenwind naar ons toe werd gedreven en vanaf toen een lichtpunt werd in ons wat stil en kleurloos leven Jij bracht ons warmte zorg en hoop en liefde als geen ander ik zou voor jou als het even kon zo in jouw kleur veranderen…

ze is nu twaalf, ik zie mijn dochter groeien en met haar groeit mijn angst voor eenzaamheid nog even en ik ben die dame kwijt soms kun je wijzers van de klok verfoeien ze wil nog wel eens met haar vader stoeien maar dat is weldra ook verleden tijd het pad heb ik met liefde geplaveid ik mag mij met haar stappen niet bemoeien zo onvermijdbaar…

Heel fier liep ze naast me in de pas in haar mooie nieuwe rode jas. Drie jaar oud, en heel parmant blonde haartjes, met mij hand in hand. Trots over de markt, nog lang niet moe want ze moest en zou naar oma toe. Nog steeds loopt ze trots en fier woont niet zo heel ver van hier. Komt nog daaglijks even op bezoek, meestal gekleed in spijkerbroek…

Des morgens lang te slapen, Te geeuwen en te gapen, Staat lelijk voor een kind. Die altoos veel moet snappen En zotte taal wil klappen, Ziet zelden zich bemind. Zou ik mijn tijd besteden Aan duizend nietigheden? 'k Heb daar geen voordeel van. Mijn lessen wil ik leren, Mijn meesters zal ik eren, Dan word ik haast een man*. * Meisjes…

Wat voor iedereen vanzelfsprekend is Heb jij jarenlang bezeten in je dromen Zeepbellen met een immense betekenis Hebben jou de jaren helpen doorkomen Met onschuldige jongensogen kijk jij… Kijk jij nog altijd vol verlangen rond En ondertussen wordt er nog een bladzij… Een bladzij omgeslagen voor de avond Maar weet lieverd, wanneer je eenzaam…

Je speelt een ridder zonder paard, maar zwiepend met een plastic zwaard verover je die straat van toen. God, mocht ik het maar overdoen. Plots word je woeste indiaan bewapend met een pijl en boog en zie ik trotse veren staan. Dan denk ik weer aan Arendsoog. Je schiet je beste vrienden neer, maar even later staan ze weer. Je rent…

Vandaag omdat mijn dochter jarig is vandaag staan alle bloemen in mijn gedachtentuin in bloei Met rustig groen gebladerte omluikt ervaar ik hoe fijn het ruikt met al die geuren en bekijk ik vele kleuren die ik anders niet zo vaak meer zie Het geel van hoop het rood van passie en betoog het paars van geestelijke inspiratie en alle te bedenken…

samen met ze huilen lachen om hun lach vertellen van mijn dromen troosten als het mag vier hartjes mijn ziel uit liefde geboren enkel door hun lach beleef ik mijn dromen…

voor A. Marja koe en paard kakelbont en een huis van karton en op de weg een hond en in de lucht een zon (het heeft de boom vergeten) de zon is geel, de hond is bruin de weg is wit - de witte weg - en helemaal rondom de tuin tot aan het huis een groene heg (maar 't heeft de boom vergeten) het huis is rood, het dak is rood en uit…

waar dansende vlammen in roodgele gloed geknetter van dennenhout de stilte overheerst speelt schaduw op de muur een spel van licht en duister voelt mijn hart de warmte van geborgenheid waar een kind in rust wensen weet vervuld om de nacht die moet komen met liefde omhuld en twinkelende lichtjes sterrengefonkel kilte verdrijft in…

Grote ogen, Mooie mond, Kleine oortjes, Tonnetje rond. Poep luier, Spuug lap, Lekkende fles, Wat een grap. Hard lachen, Rollen van buik naar rug, Met je tenen spelen, Je wordt al vliegensvlug. Een huil, En soms een harde gil, Af en toe diep zuchten, Als je weer niet niet slapen wil. Een mooi nieuw mensje, Die over de grote wereld…

Rode kinderhoofdjes dragen stralende ogen in blozende wangen. Sliertjes haar wapperend onder een natte wollen muts Koude handen met rode vingertjes besturen houten sleeën Opgewonden geschater golft haar echo’s langs besneeuwde bomen. Een weelde daar nog van te kunnen genieten.…

Mijn kind laat mij met buitenlucht alleen, zij blijft op afstand sinds zij uit mij viel. Plastic steekt uit haar afgewend profiel, met apparaten woont zij achter glas die haar weerspannig ademen bewaken. Als ik tot bloedens toe mijn handen was mag ik een ogenblik haar vel aanraken. Hoe steel ik haar, hoe krijg ik haar ontvreemd. --------…

haar voetafdrukken zuigen zich vol met water als zij later dan ik wil de zee begroet die stil zo tussen eb en vloed haar woorden tot zich neemt met handgebaren smeekt zij de wind te leven als zij zwevend op zijn rug de maan betast die vlug voordat het water wast haar aandacht dwingend claimt en in gedachten loop ik dan daar…

Dikke tranen over je wangen vragende oogjes kijken me aan hongerig en vol verlangen ik haal je vlug uit je bedje vandaan Al happend zoek je in het rond druk en vol ongeduld ik breng het speentje naar je mond zodat eindelijk je maagje wordt gevuld Gulzig begin je te drinken je kleine lijfje…

‘s Nachts deint het schip waarin ik slaap op dromen Elke morgen spoel ik aan op dezelfde kust, wordt er niets in het logboek bijgeschreven. Tijd om op te staan. Heel even zijn er zeemansbenen, wankel, het wiegen gewend van het bed. In de spiegel wrijft een vermoeide matroos het zeezout uit zijn ogen. Geluiden op het achterdek. Kinderstemmen…

Telkens gaat er iets voorbij je kijkt met een verwonderde blik je oogjes houden het bijna niet bij je hebt de grootste schik Daar gaan ze weer, kijk daar!! ze vliegen in het rond je wilt ze pakken en graait ernaar en stopt ze in je mond Je knijpt ze tot een vuist je kraait vrolijk en bent…

Al heeft het lang geduurd, Het hebben komt na ’t hopen: Wij mogen ’t kleintje dopen; ’t Is alles wel bestuurd. Werd menig lange nacht In bange zorg gesleten: ’t Is alles nu vergeten; De goede Hemel lacht. Van moeders lief gezicht Was ’t roosje weggenomen, Maar ’t is weerom gekomen, Gij streelt het, aardig wicht! Weer zit de beste vrouw…

Mam geeft mij een mep omdat mijn kleine broertje te ver weg zit. Hij kwam weer te laat voor het eten, maar bracht wel zelfgeplukt onkruid mee voor in een vaas. Zo'n joch van zes, dat al precies weet hoe een moeder moet. Hij, het mooiste zoontje, zit tegenover haar; ze wil hem in haar ogen - de lelijke zoon moet in de buurt van haar handen…

Het is allemaal heel snel gegaan nu besef ik het eigenlijk pas over mijn wang rolt een traan daar lig je dan...in een bedje van glas Mijn hart met geluk overspoeld maar toch voel ik ook pijn nooit eerder heb ik me zo gevoeld ik wil zo graag bij je zijn Voorzichtig streel ik je babyhuid hier heb ik zo op gewacht mag ze er heel eventjes…

Een baby dat haar eerste kreetje slaakt Bij het zien van het eerste licht Lacht als ze je vinger voor het eerst aanraakt Haar eerste glimlach straalt van haar gezicht Huilen in de donkere nacht Alsof ze roept om aandacht Een slaapliedje, en ze slaapt weer zacht Een stille gaap met een lichte piep En je betrapt jezelf als je vol liefde lacht…

Ik had mijn kleinzoontje even verwend, en gaf hem een chocoladecent, verpakt in goud en zilverpapier. Z'n handjes grepen; kom maar hier. En voordat ik het wist, had hij alles uit m'n hand gegrist. Geen vieze handjes,geen vieze snoet, maar vol goede moed, had hij welgeteld. Al dat chocoladegeld, niet in z'n mondje gepropt, maar alles in…

Mooie “ zwarte parel “ Prachtige baby Overgevlogen ……. Daar waar jij niet gewenst was kreeg jij in het koude Holland de liefde waar ieder kind recht op heeft……. “ Geborgenheid “…

De rupsen van de vlinder gedijen zonder hinder van koud verstild verleden en leven in het heden genietend van het blad totdat ze hangen stil en zwaar als grauwe poppen naast elkaar en vragen zich verbijsterd af waar is de zon die leven gaf oneindig lang de nacht En pas na 1000 vragen en nachtzwart lange dagen herrijst het vlinderkind…

De kleuren vallen als een waaier rond jouw gezicht, de lange haren van rood, bruin tot donker kastanje omlijsten jouw gave lelieblanke huid. Groene ogen geven het geheel een herfstachtige tint. Een verdwaalde paddestoel in het zachte mos gaat spontaan blozen. Jouw zachte uitstraling en open blik maken het plaatje compleet Bij het scheppen…

Zij luistren beiden naar haar oud verhaal, wondere dingen komen aangevlogen. zichtbaar in hun verwijde ogen, als bloemen, drijvend in een schaal. Er is een zachte spanning in hun wezen, zij zijn verloren en verzonken in elkaar, - het witte en het blonde haar - geloof het maar, geloof het maar, alles wat zij vertelt is waar en nooit zal je…