Alle inzendingen over kinderen

‘t Meiske, met zijn tele* melk, op zijn blote voetjes, lang, gelijk nen terruwstelk*, zoetjes, zoetjes, zoetjes terdt* het voort, en anders niet als zijn tele melk en ziet ‘t. ‘t Meiske hoorde: "Goedendag!" zeggen, zoetjes, zoetjes: "Mietje!" ‘t Meiske ommezag... Op zijn blote voetjes viel de melk en, vol verdriet…

Lachend stapt zij rond op hoge hakken rode lippen, een lint in het haar Je ziet haar door de enkels zakken maar ze maakt een wegwerpgebaar Graag wil ze nog je tasje gebruiken om boodschappen mee te gaan doen Ze pakt ook een van de carnavalspruiken en vraagt om een hele dikke zoen Ze gaat nu weg, ze moet gaan lopen helemaal naar de zandbak…

Wanneer ik thuiskom danst daar die kleine ook als ik wegga staat ze te zwaaien op de stoel voor het raam Het is allemaal spel en elke vraag die zij stelt roept spelregels te voorschijn uit mijn eigen onwillige mond. Maar of ik nu kom ga of blijf altijd bewijst de klok aan de muur het ongelijk van de tijd zeker als zij bij de tijd is…

Als je "vroeger" toen ze klein waren, op "bedtijd" was aanbeland, was 't een hele toer om ze er te krijgen, want... de één moest nog huiswerk, de ander nog spelen, en nummer drie moest altijd d'r blaadje nog éven uitlezen. Dat blaadje werd een hoofdstuk en als ze de kans kreeg, 't halve boek, maar als ze dan uiteindelijk lagen en…

Je kunt ze nog niet verstaan als ze één jaar oud zijn, ze brabbelen wat af. Begrijpen ja, dat doen alleen hun moeders, die snappen wat hun kroost bedoelt. Als ze bepaalde kreten slaken, hebben ze honger, pret of willen gewoon aandacht. Tot ze met hun snoet 't asfalt raken, dan hoef je geen moeder meer te zijn. Dan is er sprake van maar…

samen op de maandagmorgen pap en mam al vroeg van huis tref ik je soms voor de buis ga ik lekker voor je zorgen met je stralend-lieve lach beginnen we aan een fijne dag samen boven in je kamer zoeken in je klerenkast naar wat je het mooiste past het lijkt je nu nog niet te raken maar het zal niet lang meer duren of je krijgt ook kledingkuren…

Heerlijk in de nacht Het donker omsluit mijn bed Een lampje op de gang brandt De deur staat op een kier Heerlijk, jouw zachte vacht Mama heeft je in m'n bedje gezet Bij mijn hoofdje aan de kant Blijf bij mij, blijf hier Onder jouw hoede slaap ik in Zonder jou ben ik het bangst 'K hou je stevig vast Jij bent mijn knuffeltjes heldin…

Zomaar, Het oog dat waarneemt. Een kind, Tekend haar eigen beeld. Kleuren in een lichtflits, sober, Als de zolder waar ze op speelt.…

Stil verlangen onbevangen Nog 'n kind wordt bemind Puur en oprecht eerlijk en echt Hopeloos verloren ogen die bekoren Blikken die verrassen is zij nu volwassen ?…

haar handen steeds gebonden haar hart te veel bezeerd de weg nooit goed gevonden geen antwoorden geleerd het kind niet mogen zijn dat zij toch echt moest wezen haar wereld veel te klein haar blad nog ongelezen haar woorden onbegrepen emoties in de knoop haar liefde ongeslepen haar dagen te veel soap geen warmte kunnen geven zij heeft het…

Mijn kind, wat ben je stil, zo in jezelf gekeerd. Mijn kind, wat ik slechts wil is, dat je van mij leert, hoe jij je uiten kunt en komt voorbij het punt van je eigen innerlijk leven. Mijn kind, wat ben je stil met je geloken ogen. Mijn kind, wat ik graag wil is, dat je opgetogen mijn wereld in zult komen, zodat je niet meer hoeft te…

Ze schelden en vechten, ze spugen en slaan maar als je ze waarschuwt Heb jíj t gedaan Ze spelen en dansen, ze zingen een lied maar als je eens meezingt is 't 'mama doe niet' Ze slapen en dromen, zijn ook wel eens bang maar als je wilt troosten duurde het wachten wel heel erg lang Het zijn net échte mensen die kinderen van mij met…

Langs de rand van het koren Waar korenbloemen en klaprozen staan Loopt een klein meisje met vlechten Bloemen plukkend tussen het graan Ze wil mama zo graag verrassen Met een prachtig veldboeket Er zitten zelfs margrieten bij Een korenhalm heeft alles vastgezet Mama staat haar al op te wachten En drukt haar stevig tegen zich aan Wat een…

Samen hollen in het hoge gras Met je eerste liefde,hand in hand Wie vergeet nu hoe fijn dat was Pure onschuld,tere liefdesband En dan je eerste echte zoen Wangen gingen er van gloeien Je was in dit alles nog zo groen Het moest gewoon nog groeien Ook kwam dan je eerste liefdesverdriet Als bleek dat hij niets meer om je gaf Verder zonder…

Wulps gehuld in het maanlicht flaneert de moeder aller kwaad Ontneemt de zon haar alzicht waar zij opnieuw ten onder gaat De voeten van Elgar schuifelen terloops in zandbakken leeg Hij dacht gisteren nog: "amkoe meer later" Nu speelt hij weer. Zijn handen op z'n buik ruikt hij aan bloemen neemt een verfrissende duik in nog niet…

Een zomeravond en wij naakt tot aan de gordel. Het huis nog hoogzwanger van een slopende warmte. Het zicht op de stroom en haar loom gefluister. Een zilvermeeuw glijdt naar de monding waar ze nipt van een waterrimpel. Populieren werpen hun schaduw naar de overkant. Ik draag mijn dochter naar haar nest. Zij kriebelt het oor met binnensmonds…

Nog zoek ik naar de onschuld in mij toen ik nog was een kind Vergeefs, want zelfs op de bodem van mijn ziel is er niets meer, wat mij nog aan mijn kind zijn bindt Soms dartelt nog het kind in mij, het speelt, lacht en het huilt ik was in mijn kind zijn nog vrij In de slaap moegespeeld en levensvrij dan gaf ik mijn dromen ruim baan, luchtkastelen…

Hij heeft er niet voor gekozen In dat deel van de wereld te worden geboren Zijn wiegje, gemaakt van oude bananendozen Reeds bij zijn geboorte bij voorbaat beschouwd als verloren Zij heeft die keuze ook niet gekend Aan de andere zijde ter wereld te komen Voor haar geboorte was reeds bekend Zij zou alles kunnen krijgen, waar ze maar van zou dromen…

Woordenwisselingen, misverstanden, momenten om op het puntje van je tong te bijten, terwijl je 't liefste met van alles en nog wat in de rondte zou willen smijten. Boze gezichten, tranen, omdat je je zin niet krijgt. je zegt dat je volwassen bent, feit is dat je kind blijft. Bokken is je allersterkste kant en als je je zin niet krijgt is…

Soms zegt hij: nu ben ik de prins uit het boek. Dan weer is hij bakker en geeft mij een koek. Soms is hij mijn vader en ben ik het kind, of moet ik een boom zijn en hij speelt de wind. Vaak is hij alleen maar een teder gebaar en zegt zacht: dag liefje, en streelt mijn grijs haar.…

wie houdt zijn handje stevig vast geeft kusjes op een hansaplast zij niet wie zet zijn beker drinken klaar en maakt een kuifje in zijn haar zij niet wie zwaait er naar hem in de bus tuit dan haar lippen voor een kus zij niet wie doet er water bij de thee speelt er daarna voor toverfee zij niet wie brengt hem strakjes naar zijn bed…

zachtjes laat de regen weten dat hij in ‘t donker op hem wacht hoort hij in de verte kreten voelt de dreiging van de nacht durft hij weer eens niet naar buiten terwijl zijn blaas op springen staat probeert heel zacht zijn neus te snuiten terwijl zijn hart hem moed in praat net zes, alleen in een tentje drie meter van zijn ouders tent gedraagt…

Overal in deze wereld lopen kinderen zonder naam zoekend naar hun held huilend achter een raam Op deze aarde waar kinderen de toekomst zijn hecht niemand waarde aan dat grut, zo klein Maar vele mensen zoals jij en ik verwezenlijken toch die wensen een toekomst.....met een lachende blik…

Ik had je willen bouwen van het harde hout met balken die wat dragen konden in steen die het blauw van staal omsloot maar mijn handen beefden even ik zag dezelfde architecturale fouten die ik in mijn hoofd vergeten wou spiegelde me in de vensters van je huis waar ik mijn eigen dromen ontmoette die ik ooit verloor maar een open deur…

Er is geen mug meer die nog wil zoemen als vroeger toen ik veilig lag in mijn ver bed en ik de kamer gevuld met droom en sprookjes zag. Er is geen troost meer om mij te wiegen, geen woorden die men liefde heet, geen vleugelen om heen te vliegen naar oorden die men veilig weet. Wel zijn er duizend kleine zorgen waarin ik langzaam ben vergaan…

Je vraagt zo moeilijk soms: of alles steeds opnieuw zal komen? Of de blaadjes aan de bomen herboren worden na hun winterslaap? Ik ken je honger wel, maar jij hebt zoveel van het leven nog te leren dat ik nu niet verklaren kan. Je moet je eerst nog leren weren. Zo vroeg je gisteren of oma, die van haar dromen niet genas, in de lente weer…

Als ik je vasthoud in mijn armen en jouw grote ogen kijken mij dan aan, zo vol vertrouwen, je bent een kind om van te houden, wie zou zoiets liefs kunnen weerstaan? Als ik jou vasthoud in mijn armen en ik voel je warme lijfje tegen mij aan, dan zou ik jou willen bewaren voor alle mogelijke gevaren, zodat je onbezorgd door 't leven zou kunnen…

Heel soms is moeder zijn geen feest, al zou je wensen van wel. Perfectie in moeder zijn bestaat niet, het is geen spel. Je kunt proberen, ze te "sturen", omdat je zelf ook kind bent geweest. Maar als ze de "verkeerde" kant opgaan, wie bloedt er dan het meest? 't Is een vorm van egoisme, als ze alleen hun eigen straatje schoonvegen…

Je was zo lief, zo heel spontaan met blije ogen keek jij mij aan, je sloeg je armen om mij heen jouw leuke lach, voor mij alleen. Toch had ik jou nog nooit gezien en na vandaag, nooit meer misschien, maar jij maakte iets los in mij jouw warmte maakte mij zo blij. Diep in gedachten ben ik gegaan terug naar huis, bij jou vandaan, ik heb jouw…

Vandaag is het een beetje feest het is weer moederdag de dag waarop zij vragen en zelfs zeuren mag. De dag waarop ik haar laat zien hoeveel ik om haar geef een gevoel bij mij vanbinnen zolang als dat ik leef. Het gevoel daar heel diep in mij wat ik heb voor haar, heb ik niet slechts op moederdag maar door het hele jaar.…