inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 3.035):

weeft van mistig ochtendrood

ik zie je in het ruisen
van de wind, je hebt niet
meer het blote van een kind

niet meer geboeid
het spel ontgroeid dat
kleinen in vertrouwen spelen

je bent gekleed
met naakt, van onschuld
wordt je schaduw al gemaakt

je weeft van mistig
ochtendrood de donkere
schaamte voor je schoot

en wordt herboren in
ontluikend groeien, de bloem
zal in jouw lente bloeien

kom dans de zon
in warme stralen, ontsluierd
zullen we de zomer halen

Schrijver: wil melker, 25 augustus 2003


Geplaatst in de categorie: kinderen

3.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 1.511

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)