Alle inzendingen over actualiteit

Oekraïne huilt maar moordenaar poetin graaft zijn eigen graf Jan woordenaar Bontje 17 maart 2022…

ik heb altijd de echo’s van je woorden gehoord met de nadruk op het leven maar nu lijken je zinnen alsmaar iets van hun kracht te verliezen diep van binnen ook de spirit in oogopslag en weerwoord het helder blikken gaat wat inschikken nochtans is je aura buitengewoon vitaal gekleurd spreekt lichaamstaal nog altijd voor haar…

ik was even vertrokken later wakker geschrokken door een mij onbekend geluid ook de sfeer voelde niet thuis er was iets met de tijd die ik moeilijk kon dateren naar de kleding die zij droegen in een exposé uit weleren het waren vrienden en bekenden zonder familieband zij wisselden woorden zonder te zijn gekend…

Naar buiten keren het raakt me diep in mijn hart een lente is terug. Hoe ik het pad van het leven bewandel waarin dagen blauw verlicht worden door het strogeel van de zon terwijl mijn stromend bloed kleur van de groene bladeren aanneemt Ik raak van de weg en beland in het eerste kwartaal tegelijk blijft tijd doortikken. Hangend aan een…

ooit heb ik het donker in je ogen zien bliksemen opkomende tranen die van kwaadheid vervloeien een losbarstende bui waarbij woorden in staccato hun gif hagelen in afwachting van de vallende wind heb ik mij omgedraaid ben weggegaan om jou even de tijd te geven woede af te reageren met regen in een opklarend ogenblik…

Rotsen schenken muurvast vertrouwen Water stroomt door het ravijn Vogels fluiten het concert van de dag Vrede voelt als een associatieverdrag Vogels zingen melancholiek Een ballade van romantiek, na tragiek Waterspreeuwen vertonen bad-rituelen Vredig gevoel met ieders hart delen Stilzwijgende diepgang uit het ravijn Waar je intens verbonden…

zij had als opschik glas in alle variaties waarvan de vorm glanzende stilte uitstraalde de ontvangst was dan ook overweldigend in de fragiele breekbaarheid van het spiegelend effect juist het weglaten van de kleuren in de zwaarste stukken gaf de esoterie in vorm alle kans…

Rusland, stille besneeuwde vlaktes Rusland, op uw vlaktes huilen wolven in eenzaamheid Rusland, een vrouw in barensnood Rusland, om haar heen de verwoesting door geweld Rusland, wij moeders huilen in eenzame stilte Rusland, uw leider regeert de leugen Rusland, verborgen voor uw moeders en haar kinderen leeft uw president in ongekende luxe Rusland…

jij hebt de podia niet nodig om jouw talent aan ons te laten zien voordat jij er bent heeft iedereen je al gezien gehoord en is benieuwd naar het onbekende stukje mens dat zij bij jou verrassend snel naar boven brengt…

“De meeste mensen deugen”, zei een schrijver. Ik vind die uitspraak pure flauwekul. Het is antropocentrisch slap gelul dat echter prima deugt voor ´t verkoopcijfer. Het broodje aap wordt dikwijls goed belegd. Een orang oetan dacht: heel goed gezegd.…

wij krijgen de botjes bekleed met huid waarin een verfijnd tastmechanisme schuilt in een subtiel aangestuurd bewegen verkennen wij de wereld in zijn voor en tegens elektrisch of neuraal de boodschappen gaan naar onze database dat koppie heet aan alles hangt een prijs ook de uiterste tijden van gebruik zijn ons al bekend…

We mogen onbekommerd weer uit eten, We mogen ook weer werken op kantoor. De mondkap hoeft niet overal meer voor, We mogen al die regels weer vergeten. Wat ik nou zeggen wil met dit verhaal: We gaan weer naar het oude abnormaal.…

ik zag hoe jij je tranen langzaam liet verlopen op je wangen waar hun triestheid in kleine glinsters drogend werd opgevangen zacht streelden handen de muren namen stukjes om even naar te turen en een verbinding te maken met alles om je heen zo was jij nooit alleen jij was hun middelpunt van het leven dat zij waren en…

Het riekt naar lente in het land Daar in de boom bij ons plantsoen Schemert het allerprilste groen Ik ben al wat verbrand Het hoort toch dat ik nu geniet Die hemelsblauwe schone lucht De meeuwen in hun felle vlucht Het is beperkt krediet Een flinterdunne laag geluk Die in een flits aan flarden scheurt Van huis en haard en lief gesleurd…

daar waar je voeten de vloer toucheerden probeerde zacht licht jouw aanraking te genereren in ronde lijnen overkruiste jij de ruimte legde accenten aan in kleur waarin voor jou emoties huisden de lijnen intrigeerden velen maar hun woorden zongen geen taal die diepte sprak meer de ad hoc van degene die er was het schrijven…

Toch raar dat al die kleine landjes... het meeste lawaai maken verbonden door een unie voelen ze zich super ze roepen en ze tieren, en sneren voor een camera. hou op en staakt het vuren of anders zullen we jullie kraken wat een een larie, wat een flop want zelf weten ze wel beter... hier kunnen we niet tegen op. doch, ze kunnen het…

Ontelbare uren blauw wasten hier al Nu licht en straks donker inleidend Nevelig omfloerst rijst een roestige ex-V1 statig op uit een berijmde vlakte 4 maart 2022 in Kalkense Meersen kan 's morgens stilte nog overheersen Kerst '44 reten bommen hier ineens De rust en ook 2 jongens uiteen In het imposante Oekraïne ligt heden tussen oorverdovende…

Hoe bloeden nu zovele harten en toch gaat steeds de strijd maar voort. De zachte krachten zullen winnen wordt zelfs ook nu toch nog gehoord maar ondertussen sterven mensen, verliezen ‘t leven door geweld. Waar is de redelijkheid gebleven en wordt slecht nieuws steeds weer gemeld. Laat ons gebed hen blijven steunen die nu nog in die oorlog…

je lachte zacht ik zag voor het eerst de binnenkant van je ziel in licht contrast met de werkelijkheid waarvoor ik viel het mystieke karakter van vorm en energie- uitstraling was leidraad in de plaatsbepaling die wij voorzichtig samen dachten te gaan delen ik voelde de herkenning in je blik toenemen en in het elkaar…

Soms grijp je iets met beide handen aan, Je doet iets ergs om erger te voorkomen. Ik wist dat Poetin geen moment zou schromen Om op het veld van eer tekeer te gaan. Songfestivaldéélname is pas straf, De Russen komen er zo mooi van af.…

( voor onze columnisten in tijden van verval ) geworden tot een onverdraagzaam volkje van ongedurigen die zich uitleven in kwetsende geschriften uiteraard lekker anoniem want heldhaftigheid moet wel behapbaar blijven welnu 'helden' van het anonieme geschrift zijn er voldoende teveel eigenlijk dat ik met een gemoed van wanhoop…

in jouw verhalen hoorde ik je hart kloppen zag ik hoe jij verschrikt je ogen opsloeg ging je stem door spanning omhoog en donkerde droefheid je spanningsboog vingers en handen hadden lucht als decorum zij namen ons mee alsof we daar gewoon hoorden jij raakte ons altijd in het diepst van de ziel omdat jouw warme…

Ik zie de beelden vallen, knallen voor haar ogen, zwart Een vlag in vlammen, geen as zichtbaar De rook over en weer een herhaling van gevechten uit boeken vergeeld De laffe zot schreeuwt vanuit zijn stoel De daad zo bruut en zinloos Waar geen liefde kan wonen Hoe ze vallen, de beelden, zo sterk levend geworden De kracht van…

nog langzaam rollen de witte golven papieren huisvuil voor ons uit maar het lieflijk tafereel kent een teveel ook plastic heeft zich daar bij geschaard de niet afbreekbare soorten op aard omdat zij niet verteerd worden het recyclebare heeft zijn grondstoffen behouden deelt mee in het vertrouwen van de mens om goed voedsel te…

met jou ben ik de schaduwwereld ingegaan waar donkere fenomenen hun eigen zaken kunnen regelen zonder toezicht en op het scherp van de sneden een stevig pakket van normen en waarden bespaarden ons de twijfels over goed en kwaad metterdaad maakt ons slagvaardiger in een wereld die voor ons niet meteen vriendelijk wil openen…

ik zag je flaneren in een bevallig wenden en keren voor de etalages van jouw keuze spelend met je spiegelbeeld paste jij de meest luxueuze outfits door er even in te schuilen om daarna met een joyeuze zwaai afscheid te nemen van de baai van verleidelijkheden stil stapte lichte teleurstelling met een kleine echo door de…

Oekraïne - Ukraine Waar een kind huilt om de moeder, en de vader ten strijde trekt, om land en gezin te behoede, tegen een dictator die deels zijn eigen broeders en zusters nekt. Waar de fundamenten van de mensheid schudden, de wereld hulpeloos toeziet hoe een drama zich voltrekt, en kennelijk geen les is geleerd om dit gebroed te ontdoen…

Liefde en vrede keer op keer raakmomenten samen voor elkaar. Hoe onverwacht en plots ik getuige ben van gewapende strijd tussen georganiseerde groepen van waar de schokkende beelden steeds meer in mijn geheugen staan gegrift waar ook geluiden van angsten en pijnen worden opgenomen. Verder voel ik me machteloos en niet in staat om invloed…

schor krakend zwaaiden monumentale kerkdeuren open voor in het zwart geklede mensen met hun hoge hoed die in stijf raffinement het publiek verstrakten tot het ultiem moment in bijdegronds donker murmelden talloze overleden stemmen over de pijn aan hun gemankeerde ziel beroetten walmende kaarsen het wit graniet van de zerken uit…

"De dienaar van het volk" van Oekraïne Wordt uitgenodigd voor een onderhoud Op voorwaarden, met Poetin Vladimir Alleenheerser, despoot en een tiran Edoch, Zelensky heeft een wensenlijstje Dat alleen HIJ zijn volk dient: Vlodymir…