Alle inzendingen over psychologie

Het vorderen van de jaren Toch sneller dan gedacht Inzet, presteren, carrière Op het eerste plan, Spelenderwijs gaat het leven Er met je vandoor - En dan kijk je even om: Opeens ben je zestig, En dan gaapt de leemte Van de ouderdom…

Waar mensenhand zich gewetensvol Strekt naar het oppervlak, Graankorrels groeien Gesteund door milde regen En ochtenddauw, Vogels hun portie nemen Zonder de mens te kort te doen - Is het land nu rijkelijk leeggeplukt, Oogst voorspoedig binnengehaald Drie weken eerder dan ooit Werd waargenomen, en zendt de zon Een goudgele glans…

Op dit lommerrijke terras Heb ik er vandaag Een flink aantal voorbij Zien komen, stijgend, Dalend, Air Portugal, Air China, Southern Airways, Maar ook KLM en Easy Jet, Bijna aanraakbaar dichtbij, Maar die ene zilvermeeuw Die gracieus en koninklijk Over deze tuin vliegt Heeft de mooiste vleugels Van allemaal…

ergens waait een deur toe, een huis, een stad ogen die kleuren wegspoelen het gedruppel van de wind er is geen zoeken meer en antwoorden kennen enkel een laatste regel in een mond zonder belofte maar hier hoor ik alles gaan het water dat geen morgen kent wolken, verzilt met de geur van zomer hier kan ik dromen, samenwonen met de golven…

Wat jou als kind Werd aangedaan was Onomkeerbaar, lichaam En geest beschadigd voor altijd - Je hebt er niet aan meegewerkt Maar moest het ondergaan Op straffe van nog veel Ergere dingen - Volwassen ben je nu, Door je pijnlijke vijanden Niet meer belaagd, Niet meer dagelijks vernederd, En ben jij het die belast Met het verleden…

De anderhalve kilo eiwit Waarin mijn ik zijn intrek nam, Waarin hij geleidelijk aan Is gaan wonen - woning die mij Ging passen als een oude jas, Bedekt met dakpannen geglazuurd Met een glanslaag van schuld, Schuld van de wereld die ik maar al te graag Op mijn schouders nam, Zo had ik dat bedacht, En die me nog nooit een meter Heeft…

Hoofd gevangen genomen Door het verleden, Lange haren verstrikt In de scherpe takken van De boom die buitenproportioneel Gegroeid is, bemest met pijn van De tijd die achter mij ligt; Zit met mijn hoofd alleen Nog in mijn verleden, mijn dagen Gevuld met gedachten aan Oud zeer dat mij is aangedaan - Leer er nu uit te ontsnappen,…

Waren mijn hersencellen Door de drank niet aangetast, Dan wel door het gif van Jouw vileine woorden, Vertrapt de mens Die in mij woonde, Mijn gedachten door Jouw gif vergast…

Mijn handen trek ik af van jou - De dag door voor je gezorgd, Tijd om los te laten, Te wachten op lichte nevel Of milde ochtenddauw…

Ga de poort maar door Ik volg jou toch wel op de voet Verken ze maar de verlaten stegen De gaten en kieren in een vervallen huis Loop maar langzaam door de miezerregen, ook al was het daar voor jou niet pluis Kleine stappen Voel ze maar Het rafelig gordijn en de oude barsten in de vochtige ramen 'n verweerd kapot kozijn…

Zij is niets dan een droom van voorbijgaande aard daar zij woorden hanteert gelijk een geheimschrift waardoor zij zich alleen door hen begrepen voelt die dezelfde taal bezigen zij nodigt hen uit voor een dans vol verleiding tot in de rokken van de nacht…

Vader ben ik van dit Mooie, kwetsbare kind, Dat thuis zo op zijn Eigen omgeving gesteld is, Erg gericht op de veiligheid Van eigen pap, mam, en huis - En nu zie ik je dansen Op je eigen klompjes Op het grijze zeil Van je klaslokaal - Op je hoofd een tuindershoed, In je arm een mand met Zelfgekweekte preien, Voor de gelegenheid…

Blinkend schoon, het kopraam Met het fijnste sop gewassen En nagedroogd met een schone, Maar wel gebruikte, theedoek; Geen streep is meer te zien, Alles blinkt zoals nooit te voren - Anderhalf uur later wil ik Nog een keer goedkeurend kijken Naar het gedane werk, En zie dan in de linker benedenhoek Een kunstwerk van zilverdraden…

Daar komt een groep Mensen aan voor wie Het leven louter dikke mik Lijkt te zijn, schouders Gerecht, de blik naar voren Over de hoofden van anderen Heen kijkend in het niets - Het individu volgt ze Een tijdje op het Callantsoger Strand, en merkt al binnen Minuten dat de groep net zo Los aan elkaar hangt als het zachte Zand van…

Zaterdagmorgen in pyjama Beneden in de keuken, Op elk bovenbeen een kind In liefde gekregen dat Mee smult van het nieuwe Disneyverhaal dat zo-even Met een hoorbare plof Op de deurmat was geland, En dat de kinderschaar Opgewekt de trap af had Laten rennen op weg naar Een nieuw verhaal, een nieuw Avontuur dat pap en mam zo grappig…

Een vliegenvanger hangt In de machinekamer Die in mijn hersenhelften Is ondergebracht - Denken, voelen en doen Worden hier bepaald, Alle signalen hiervoor Worden vanuit dit zenuwcentrum Uitgezonden - Het onuitstaanbare is dat Alle nare, ziekelijke gedachten Als vliegen worden aangetrokken Door die kleefstrip die bedoeld was…

Heb geslapen vannacht, Of niet, ik weet het niet, Kan me niet herinneren Dat ik tot rust ben gekomen Of dat ik in angstdromen Gevlucht ben die me meenamen Tot achter hun horizon Waar ik niets te zoeken Had behalve angst die er Drieduimendik bovenop lag - Slapen of waken Maakt ook niet meer uit, Zondag tot en met zaterdag Zijn…

er gaat een regenzucht langs onderkoelde ramen. Ademstof en huiverwater bedekken hun woeste grond. Strijdig met steen en straat, lichtvoetig als kaalheid van tong en tederheid van wijs te maken vreugde, voortijdig en flinterdun Gapend over kloven, onttrokken aan oog en zwaarte, zich gewaar van wenselijk dieptezicht. Of onwaarneembaar…

De bloedsomloop heb je niet Met haar gedeeld, niet dezelfde Vochthuishouding, niet dezelfde Temperatuurschommelingen met Haar meegevoeld - Na de daad van liefde die Tot haar ontstaan heeft geleid Is er een achterstand opgetreden In de relatie die je tot je dochter Hebben zal - zij maakt pas na haar Komst op deze wereld kennis met…

Als topman van een woningbouwcorporatie Reed ie schaamteloos in een Maserati, Op kosten van hen die toch al niet veel hadden Maakte hij dagelijks de blits en gaf hierover geen kik - Maar maandagochtend sloeg hij over de kop, En bleek de carrosserie van de Maserati Ook niet meer dan een gewoon stuk blik…

Hersens nemen de vorm Aan van een nogal scherpe Betonboor die gat wil zien In de betonmuur die het Leven wordt genoemd - Beton met keiharde onderlaag, Laag van pure ondoordringbaarheid Waar zelfs de scherpste betonboor Op stuk loopt, hij laat hooguit Een klein kuiltje achter Als ultiem bewijs dat er Een poging is gedaan, Zonder…

Momenten vliegen voorbij, Ogenblikken duren hooguit een tel, Ook al lijken ze af en toe Eeuwen te duren in de beleving Van hem die de pijn van Het leven ondergaat, In werkelijkheid zijn ze Na een seconde of zo al weer Vervlogen in de tijd - Probeer mezelf te vangen In het moment, roep hardop Maintenant, jetzt, now, En daana Pats…

Overweldigende luchten, Dreigend zwerk, Baldadige zomerstorm Striemt over het wad - Alleen de vogel leeft, Met zijn kompanen - Van de mens Ontbreekt ieder spoor, Wat een geluk!…

Kopje onder ga ik In de woelige golven Van de niet afzienbare Levenszee - niet voor de Eerste keer, zeker niet, Zo vaak al is het kolkende water Over me heen gespoeld - Terug naar hoe het zo veel jaren Is gegaan, misgegaan, onder water Geduwd door anderen en door het Lot dat het leven mij had beschoren Wil ik niet, wil ik nooit…

Probeer mijn gedachten In het gareel te houden, Maar een kruiwagen vol Met levendige kikkers Is makkelijker te controleren Dan mijn gedachten die Onverhoeds alle kanten opspringen, Zo wendbaar zijn ze, zo licht, Moeilijk te houden op het juiste spoor, Zonder er ook maar enige grip op te krijgen Gaan ze er met mijzelf vandoor…

Er was voor die donderdag Wat bewolking voorspeld, Een matig zonnetje, dat Regelmatig achter de wolken Schuil zou gaan, maar niets Bijzonders was er voorzien Op deze doordeweekse zomerdag; Tot het mensen begon te regenen Uit het wolkendek dat zijn water Leek vast te houden, Maar mensen zonder vleugels Kansloos naar beneden zag…

Ik weet niet hoe ik je noemen zal, Kind, zoon, diepstgevoelde eigenheid Die voor altijd verloren gaat - Die alleen geleefd heeft voor Je definitief verscheen, En al weer verdwenen was Voor het moment dat je het Levenslicht aanschouwen zou, Eigen, noem ik je, Gewoon eigen, Eigen voor mam en mij We houden van je, voor altijd,…

Goederenwagons die zich langzaam In beweging zetten, het reisdoel Al voorbij; Aan boord dit keer geen Uitgemergelde gezichten Met lege ogen vol valse hoop - Het leed is al voor aanvang Geleden; Russische rebellen lopen Met onze allerdiepste emoties Schaamteloos te koop…

Voor mijn vader, Jan Weggemans, 1897-1987 Hoorde tot de groep Die jong en veelbelovend was, Kind uit het veen Dat kinderen van artsen En notarissen, van burgemeesters En notabelen zonder veel moeite Voorbijstreefde - Mijn vader wist dat dit niet Genoeg was - Een kruiwagen, jongen, Een kruiwagen heb je nodig, Je kunt nog zo…

Probeer het pad te volgen Naar het licht in de verte, Het kronkelt, de af te leggen weg Is nog ver, het doel wel zichtbaar, Af en toe, het is er, het moet er zijn, Het kan niet zo maar verdwijnen, Het mag niet verdwijnen Voor ik het levenslicht bereikt heb; Gaandeweg merk ik dat ik mijn doel Uit het oog verlies, Een mens ben ik,…