doorzon
waar het licht zich terugtrekt
in de schemer van dat koele woud
oud door tijd, maar jong
door nieuwe twijgen en het neigen
van haar eigen
kwetsbaarheid
het trillend gras vol blauwe klokjes sluipt
een wijle tot aan niets
dan duister, zondermeer vergeten
door de luister van dit uur
aan de kant een oude fiets,
een waterfles
en ramen in een muur
Zie ook: http://www.switilobi.nl/f...edicht.php?fotogedicht=doorzon
Schrijver: switi lobi
Inzender: Anja Visser, 1 september 2014
Geplaatst in de categorie: psychologie
Mooi gedicht Anja.
Zo lees ik het tenminste. Mooi en voor mij herkenbaar.