Alle inzendingen over algemeen

zo stopt de nood in weke woorden die het dichte zingen van het duister hoorden in een droef en wrang refrijn o lege stilte ik ben zwak en klagend klein…

woorden in overschot bruggen de ruimten aaneen geen verval zo rijk als mijn netwerk aan gedachten ik kan wel minnen, zo jouw hart als het mijne, rijk aan creaties maar arm aan liefde geen gebed zo oud als mijn dolende ziel en wat ik ook verwoord toch zal mijn droom voorspoed gaan brengen in de chaos waarin ik ben geordend…

voor Amanda meneer Houtebeen rakelt het kind weer op dat tussen poes en hond en vreemde eenden bladeren naar beneden laat dwarrelen als vogelveertjes die zij volgt tot in de kelder van haar diepte om daar het geelste geel te vinden heel zachtjes tilt zij die warmte tussen ranke handen omhoog zo wordt zij 't maan-meisje dat probeert…

er zijn schilders en zij die schilderen en natuurlijk indianen en excentriekelingen die steevast zichzelf beschilderen hoewel er een gelijkenis bestaat zit het verschil hem toch vooral in het gebruik van kleur...…

In een ogenblik, dat wil zeggen na het sluiten van de oogleden, realiseer ik mij de gevolgen van kortzichtigheid. In het licht van het korte bestaan, op de splitsing van wegen, zo tegen het late uur, moet ik kiezen waarheen te gaan. Ik wil niet vertrouwen op de tast, niet in getallen verloren gaan, me niet binden zonder uitweg. Tot mijn…

Zij fietst. Ik ook. Ik groet. Zij ook. Zo’n blij contact in één moment van snel elkaars gezichten lezen. Eén tel, die het heelal verkent, maar meer zal het nooit wezen. Ik fiets. Zij ook. Hard.…

Traag zoeken je vingers het klavier van de accordeon je huivert als verlangen klinkt in de verweven tonen die zingen wat jouw heimwee voelt ik baad me in de melodie waarvan de klank mijn stilte raakt jouw zuiderzon verwarmt de kilte schamper kleingeld op de bodem van een doos (Fotograaf Regine)…

de stille gedachten in een klein gebied waarop men levende letters in het leven ziet stroomt langzaam samen tot een klinkend rijm aan de gedroomde grenzen van het zwijgend zijn…

Ik wens Geen jaar zonder zorgen Zonder angst, zonder traan Want zo zal het niet gaan Ik wens Geen jaar zonder vragen Zonder zucht of verdriet Geen jaar zonder twijfels Want zo is het leven niet Ik wens Een bron om uit te putten Als de zon of de wind Een woord of een lied Of de lach van een kind Wat moed en vertrouwen Voor het…

Langzaam herstellend van wilde feesten en de doedelzak aanblik van de wereld. Half languit op de bank liggend, lezend... mijn boek, welke zich al enige keren van m’n hand heeft verplaatst naar de vloer door een steeds weer opdoemende slaapattack, kan me niet méér bekoren dan een slappe appelflap die ik zie liggen onder de vitrinekast, bestoven…

Elke keer weer elke dag opnieuw Je moet(!) dingen doen maar je doet het niet Waarom word je tegengehouden? heb je lood in je schoenen? of kan je het gewoon niet aan? wil je dan alleen nog maar boenen? Ik weet niet wat het is net zoals jij het niet weet we moeten verder zie te komen ook al is het een grote keet Toe meis zet je er toe…

bezing de stilte in een klinkend lied dat dromend naar de einder ziet met klinkers uit een zwart heelal waarmee ik zwijgend zingen zal…

de dag komt in gezongen woorden die een klacht in klank verstoorde met een droef en dralend lied dat men klinkend in de verten ziet…

Wie bent u? Ik ben een niemand. Dus u bent een niemand in niemandsland? Ja want ik ben een niemand door niemand ooit gevonden in niemandsland. Dus u gaat door een niemandsdalletje heen naar niemandsland? Ja ik eindig in een niemand omdat ik nooit geprobeerd heb een iemand te zijn. Heeft u ooit verzocht een iemand te spreken? Nee ik sprak…

Een schoen met een wortel en wat stro er in Staat in m'n geheugen gegrift Dat is mijn jeugdgetuigschrift Kom op Sint, maak me WEER kind…

nu stopt de stilte in een zachte snik waarmee ik gekleurde woorden in een regel schik om te stollen in bezongen tijd die de zwoele klank uit taal bevrijd…

Ze hangt haar dichtersjas aan kale bomen als vangnet voor de stemmen in de nacht die drijvend op de wind worden gebracht door sluimernevels van ontslapen dromen en morgen zullen hun verhalen zacht over die oude jas zijn neergekomen om aangedaan in het gevoel te stromen als muze waar ze lang op heeft gewacht maar blijkbaar heeft zij zich…

de stilte zwijgt niet in een klinkend woord dat men schreeuwend in de verten hoort aan de grenzen van het vloeiend lied dat zin na zin in klacht gebied…

vroeger was alles beter ons geheugen is bewezen selectief en verandert ook nog creatief oude herinneringen het meest zoals het vroeger was is het nooit geweest wel was voor velen uit de klas de toekomst in het betreurd verleden briljanter dan hun toekomst heden…

De dag is verdwenen en de donkerte kondigt zich aan, Boven aan de hemel zie je het schijnsel van de maan. Ik kruip in mijn bed en overdenk nog even mijn dag, Aan al het mooie wat ik vandaag weer zo maar zag. Plots sla ik mijn vleugels uit en vlieg zwevend over de zee. In mijn dromen neem ik jullie allemaal op deze tocht mee. Ik reis naar het…

Op het water is gesnater en ook vaart er wel eens wat In het water zijn de vissen en ook waadt er wel eens wat Langs het water is de visser en die staat er wel eens wat Hoort gesnater op het water ziet wadlopers op het wad Maar de vissen komen later uit het water op het wad…

Proberen je darmen je iets te vertellen Probeert je poep te praten Dan zijn daar drankjes Voor en na het eten En tijdens het eten Zijn er drankjes Ze worden dan gedronken dan En je kunt er niets aan doen Darmen schreeuwen Staan machteloos te gassen Dingen sterven af Maar ik ik sterf niet Ik ben opeens dood…

ginds de groei van onrust als bij het naderen van een trein met onbekende bestemming zet de signalen op veilig zodat de trein met gezwinde spoed hier snel voorbij zal zijn waarna dan wellicht m'n wens nog in vervulling kan gaan 'het grote verlangen naar dat wat wij gemoedsrust noemen'…

Nog maar net was ik gebaard Of de garantie was verlopen Dus moet ik maar lijdzaam hopen Dat mij ellende blijft bespaard Ik heb het nog wel aangekaart Maar men zei ben jij bezopen Daar staan wij hier niet voor open Al is het je nog zoveel waard Nee garantie op het leven Wordt door ons nooit afgegeven Zelfs niet bij heel hoge nood Hier…

Veni vidi vici zigzaggend op haar fietsie zag ik van het balkon haar zwieren in de zomerzon Zij kwam Ik zag zij overwon…

Mag ik even voor dat is waar ik mij aan stoor misschien vind u dat raar maar ik maak bezwaar heb gewoon een beetje geduld ieder zijn tijd is zo gevuld men heeft tegenwoordig alleen maar haast dat is iets wat mij niet verbaasd nog even dit en nog even dat hollen en draven het is niet goed voor je hart nee, bij mij krijgt u geen gehoor dus…

Gisteren is voorbij. Vandaag is nu. En morgen is straks! Ik wil heel, heel veel ..... Straks…

spreek uit nood in weke woorden die de regels van de dromen stoorden met gekleurde beelden in de zon waarmee ik uit de lage leegte klom…

zuig het kwaad uit nieuwe wonden waarmee wij zwichtend in het leven stonden om te zoeken naar een klinkend rijm in de vaste kaders van het zwelgend zijn…

Misschien zag ik wel de schaduw die je aantrok als een zware jas zo een die je slechts draagt in barre winters schuifelend over gesteven lakens in een wereld zonder kleur op weg naar huis maar besefte het pas toen de thee waarmee ik op je wachtte koud geworden was…