Alle inzendingen over filosofie

en als jij zegt dat ik veranderd ben zou het best in mijn voordeel kunnen zijn of nadeel dat maakt geen fluit uit iedereen verandert binnen en buiten ouder worden zie het als verrijking van de geest zolang het geen aftakeling is wijsheid komt met de jaren ervaring speelt de grootste rol of blijf je graag een doetje die over zich heen…

Als ik vermoeid met lede ogen ietwat verwaasd zicht wil volgen achter zich de kim verzadigd zucht voel ik opgekomen mededogen voor een boompje door eenzaamheid verzwolgen vermist onder verdwaasde wolkenlucht de weide vlakte roept en wenkt mij dichterbij en smeekt om hulp er naast te gaan de eenling bij te staan het kleine ding beweegt…

Sprankelen en dansen als een gek, naar aanleiding van een wereldopiniestuk. wereldstatistieken in beweging zetten vechten voor een ambitieuze maatschappij in één oogopslag kunstzinnig vreugde schilderen, vol verlangen helder denken, op wereldschaal vervreemde sfeer doorbreken van wrange grafische, dode elementen. Waar het loslaten…

Hemelhoog roept de liefde schuiven artistieke ambities opzij, bovenmatige behoefte aan bewondering wijkt tijdelijk uit, naar meer van mij. Gekrenkt boven het firnamentenboog, staat een clichématige vicieuze cirkel, dagelijkse werkzaamheden, die ik veranderen zag. Jij kon niet blij voor mij zijn, niet gelukkig was je, dagen met je zelf…

Ik ben me aan het aanleren Wat meer te horizontaliseren. Niet enkel oordelen vellen Meer gelijkwaardig openstellen, Minder verticaliseren. Maar waterpas Komt later pas.…

telkens als ik een kleed afleg zie ik na de woestijn een herkenbare weg als ik mijn schrift ooit niet meer aanleng zal er dan een beeld zijn waar mijn ziel zich weer opnieuw in grift of zal het laatste mij eeuwig naken een nog verdere vulling van mijn testament wraken soms, kijk ik willoos in het veranderlijke en ervaar de sfeer…

Mijn besluit tekent vaste vormen op de spekstenen muur geen hoera maar boekenkunst legt de twijfel naast de bladwijzer ben geen archief van oude woorden maar een lei met vage vegen doch is er het zwijgen die mijn jeugd krast op de voegen van de oude kansel Het zou nu morgen moeten wezen maar vandaag wil niet verdwijnen hoe kan…

Wat een grote appel zegt opa het moet een taai steeltje geweest zijn om zo een appel te dragen men is nooit te oud om zich te verwonderen…

een gevecht aangaan met inspiratie als ik hem al een tijd niet zie? hij schrijft geen enkele zin en toch mijn evenknie het is weleens goed dat een schrijver weet dat de geest ook afhankelijk is buiten de eigen wil om, want bezieling als sleutelfiguur is de spil zie dit schrijven vooral als uitdaging of hier nog iets van mijzelf in zit…

voldoende druppels druipen af, terwijl men acht gewoon te leven verwachten wij teveel van wat men is, en van het leven aldoende dat wat men ons gaf, namelijk zielsblindheid en een ogenblik bindt men de woorden aan elkaar verondersteld dat het zo is weet men steeds de sleur te breken, tot een gat dat langzaam smelt en smeedt men langzaam…

Niets is met alles te vergelijken... Het verschil is zo groot! Groter dan dat van leven en dood.…

Ik ben heel erg van "DE VERLOREN ZOON" en in die zoon voel en zie ik ook een dochter een vader, een moeder een oma, een opa een nicht, een neef een oom, een tante een pleegkind, pleegouders een vriend, een vriendin een kennis en netwerk-relaties 'Daar moet op gedronken worden' Ik bedoel, dat mag, zelfs feesten tot diep in de…

Verworpen in de strijd geen doel dat heiligt, ook ik heb mijzelf gestenigd, oneindig lang de tijd gepijnigd rollen vuurstenen aan om in hun mooiste uur tegen elkaar te slaan, vonken bloed reinigt de loop van mijn fossiele natuur voor een onbekende reden.…

Woorden uit helderdere bronnen zonder geklater, sijpelen uit handen vluchten als H2O de l’eau s.v.p. Striemende regen scherpt het aangezicht dat zich afwendt van vallen wie droogt mijn haren? waar gooi ik verdronken kleren? Alles samen heb ik het water gereinigd van het woord De wind doorgespoeld de wereld geledigd…

In deze morgen zie ik dat de nachten Dragend geweest zijn, van extase zwaar - En onze dagen, lichtend in elkaar, Ernstig van de bezinning der gedachten. Boven de warreling van zwarte nachten En witte dagen, staan wij, boven 't jaar. En zien de harde oneindigheden naar Het wentlen onzer wereld zich verzachten. Ik heb me plat tegen de grond…

een mens vervaagd door eeuwen heen een mens vandaag is zo veel anders dan duizend jaar in 't verleden mens wist niet veel van aarde en de onschatbare waarde mens ploegde en zwoegde en ontdekte.... een mens vervaagd door eeuwen heen nu in het heden leeft mens steeds meer virtueel daardoor meer individueel mens weet nu veel…

Je moet denken als de winter om de vorst te zien en de takken van de pijnbomen volgeladen met sneeuw En koud geweest zijn, al zo lang om de jeneverbessen te aanschouwen, ingepakt door ijs De sparren ruw in de verre schittering Van de januari zon; en dan niet te denken aan welke ellende dan ook in het geluid van de wind, in het geluid van…

Tracht altijd in het leven voor anderen iets te zijn, dan breng je in je omgeving beslist veel zonneschijn! Het zijn soms kleine dingen, die maken 't leven goed: een woord, een stille glimlach, een hartelijke groet! Mijn ziele heeft naar 't grote gehunkerd en gehaakt, maar 'k werd in 't leven meestal door 't kleine blij gemaakt!…

In de geest is weinig een vast gegeven wat bij wezens bovendrijft en lukt, blijft uiteindelijk maar even. onbeschrijfelijke smart rukt aan het tintelend vel, de essentie van volkomenheid aangemeten uit het heelal en een vage hel uit zich in de gedachte van het hart het gemis zit veelal tussen beide oren. paradigma om…

Breng mij een wereld dichter bij het woord dat waarheid spreekt zet mijn voeten op de aarde van vertrouwen en respect…

Het onderaardse van de dingen worden bovenaards gevoed, doordat mensen elkaar verdringen in werelds mengeling van culturen die onbedoeld elkaar de weg versperren, naar de keel grijpen als het moet. Het zuigt het bloed uit de moedergrond, brengt ons verder van het paradijs, achtervolgd door feiten in het spoor van een gebroken voedselketen…

Begeerde onzekerheden, beroofd van de duurzaamheid als er slechts een gezichtspunt is heeft dit geen gewicht op een wankele brug die is opgehaald. Dat heeft een rede, het herkent zich in vele vormen, vaak argeloos naïef, vertaald naar stromend water, het heeft geen verleden, maar ook geen toekomstperspectief. Dit oneindig spel verbindt…

Een vers, al zijn de woorden nog zo klein, wil dagen lang in ons gedragen zijn met zachtheid en bewaakt in stil beraad, en als een kind in zorgen opgevoed aleer 't alleen, op eigen weg, voorgoed en veilig in de grote wereld gaat.…

Ik gooi een steentje en zie de vijver rimpelen. Ik zie actie reactie baren. Een nieuw evenwicht ontstaat. Een volgende fase treedt in. Een ongeboren mogelijkheid. Ik voel energie stromen. Ik gooi een grotere steen en kijk naar de golven. Ik zie het wonder gebeuren. Voor mijn eigen ogen. Uit zichzelf. Gewoon.…

Zon en maan tezamen in zicht zie de vogel zweven een druppel valt uit een bloeiende roos ze spreekt van geven onder de wolken vormt zich dan het gezicht van het leven…

Want God is licht en licht is niet te meten al denk je dat je dit misschien wel kan; het worstelt zich door alle kieren van de morgen en doet je zingen ondanks pijn en leed want God is licht en licht is niet te meten je kan het enkel in de nacht voor even soms vergeten.…

Ik maak me niet meer druk ik word ook niet meer bang ik word niet meer verdrietig ik word niet meer kwaad ik laat het gewoon over me heen komen De massa, de meningen, maar ook de verwensingen: Dood, dood, dood! Ik word massa-mens, massa-man En wat ik echt wil zeggen wat ik niet kan omvatten wat ik niet kan begrijpen wat me heel veel…

ik twijfel zo vaak twijfel ik en er is geen ding waaraan ik niet twijfel ik denk dus ik ben dacht ooit een filosoof om aan de twijfel te ontkomen maar je voelt makkelijk het vergeefse daaraan als je de regen hoort vallen en de wind voelt die over het land giert en de stemmen hoort die zogenaamd alles zeggen behalve…

Zolang als ik de ballast kan dragen zal ik om nieuw leven in mijn leven vragen.…

Ook ik behoor tot de grote kudde en loop doorgaans gedwee mee of laat me opjagen door de hond met bovenmatig gezag voor de herder Maar ik wil één ding laten weten: “Ik weet hoe hazen lopen” of springen, dansen, spreken en juist niet doen; dan krijgt noch hond noch herder mij te pakken Maar als ik neig tot 'het verloren schaap' zoek ik…