Alle inzendingen over verdriet

mijn wereld is dicht ook al doe je de sleutel in het slot, openbreken zal nooit lukken mijn wereld bestaat uit verdriet, vreugde en liefde hij staat alleen open voor mensen met liefde, verdriet en vreugde toon mij jouw angst dan gaat de sleutel in het juiste slot…

ooit is de liefde van je dierbaren weg wat moet ik doen? het is over ooit ben ik alleen op de wereld zonder mijn dierbaren ik begin het koud te krijgen niemand houdt mij vast zal ik dan nooit meer liefde krijgen? alsjeblieft help me met alles wat met liefde te maken heeft!…

Hoe is dit toch ooit begonnen? Na al die jaren lief en leed Als zij, als hij, als ik Niet wetend, alles naar elkaar verweet En buigzaam lijdt het hart eronder Kleine stukjes, één voor één Afgezwakt door haat en zonder Liefdeloos zo hard als steen De dagen duren, maanden vormen De afstand groeit de inhoud voorbij Verworven leugens, woorden…

Als ik naar het verleden kijk, Zie ik iets gezelligs, mooi en erg kleurrijk , Als ik naar mijn toekomst kijk, Hoop ik op een goede baan en een villawijk, Maar als ik naar nu kijk, zie ik bagger, werk en een hoop gezeik.. Ze zeggen altijd, kijk niet in het verleden of de toekomst.. Maar wat nou als dat het enige is dat je staande houdt?…

wanneer je weer met één woord de boog van je hand mijn moeizaam opgebouwd vliesje vertrouwen verkracht gulzig het merg uit mijn leven zuigt parasiet hoe sterker jij zo zwakker ik…

we hadden zo op je gehoopt voelden je mysterie groeien ontluikende liefde onder ons hart je was daar in je bewegingen soms even in de tram of thuis een vertederend en sterk leven bange gevoelens van felle onrust na acht maanden liet je ons los gedoofd in de warmte van mama dag mooi meisje alyssa jasmina je ligt hier in je serene schoonheid…

Jij denkt dat ik de weg ken Jij denkt dat ik sterk ben Maar wat jij ziet Dat ben ik helemaal niet Jij verbeeldt je dat ik weet waarvoor ik leef Jij verbeeldt je dat ik weet welke zin het heeft Maar je ziet niet hoe verward ik eigenlijk ben En dat ik de zin van het leven niet ken Jij gelooft dat ik weet hoe alles gaat Jij gelooft dat ik…

Zoveel liefde die ik voor je voelde Zoveel liefde die jij me gaf Op een dag was het over Jij ontweek mij Ik snapte het niet, wat was er nou? Je zei: “ik geef je veel meer liefde dan mag, en ik denk aan je, elke dag, hoe je je voelt en hoe het met je gaat. Ik geniet van de momenten als ik met je praat.” “Maar het moet stoppen, Want dit…

Uit de mist van verloren jaren doemde het beeld op van een leven een aar vergeten na de oogst achteloos Het water was diep in zijn helderheid maar toch eindeloos bitter het graf van een verdronken roos Ach, deze droom heeft nooit het daglicht gezien…

Woorden zouden haar kunnen aanraken. Stemmen zouden haar kunnen laten rusten in de schemer van haar dromen. Waar ze weer een kind is dat geen onheil zoekt en de liefde niet versplintert van wie haar wil bereiken met gebaren van vertrouwen en gedachten die die kunnen helen wat ze verloren heeft in alle wonden…

Het doet me pijn deze dingen over jou te horen. Je pijn, angst en onzekerheid het rot gevoel waar jij onder lijdt, Weer van de depressie verloren. Dit alles door mensen uit het verleden, jezelf snijden, pijn doen.. kapot maken.. Die dingen, blijven mij elke keer weer hard raken. Jongen, jij hebt te veel geleden. Maar toch, geef je leven…

Alleen geleden In verdronken maanden Immense leegte Zonder baken Een terminus post quem voor mijn geest Die niet begreep Waarom de sluier van stilte Mij moest omhullen Geen fluistering Die mij doet hunkeren Naar de terugkeer Van weleer Verdwalen voor weken In mijn verleden Waar ik zal rusten En smachten naar jouw verloren ziel…

hoe kun je iemand toch zo pijn doen hoe kun je iemand toch zo achterlaten waarom zijn er die dingen waarom vraag ik die dingen van binnen voel ik me rot van buiten zie je het niet van binnen zijn er tranen van buiten zie je het niet van binnen is alles kapot van buiten lijkt het heel gewoon…

Hij heeft oneindig liefgehad om al die kleine dingen en vond geluk zo heel gewoon maar nooit of nimmer stond hij stil bij dit intens gevoel van heel alleen en droefenis wat moet hij nu beginnen De dag ebt weg, de schemer glijdt hij ziet de schimmen dolen de beelden spinnen in zijn hoofd haar geur sprankelt in zijn dromen hij hoort, hij…

De lach, de gein de constante grap de ilussie kweken oh oh wat gaat ie goed Niet wetend dat wanneer ik naar buiten stap voor al die vrolijkheid boet als een zwarte sluier omringd door eenzaamheid met de donkerte in ziel en hart gedachten die nergens worden heengeleid alleen maar dat negatieve wat de rest verstart Alleen is maar alleen ook met…

iedere dag een gevecht iedere dag weer die strijd iedere dag weer zo moe iedere dag weer geen zin wanneer houdt dit op wanneer zie ik de zon weer wanneer stoppen die tranen wanneer mag ik weer lachen hoelang nog die nacht hoelang nog dit niets hoelang nog dit onbegrip hoelang nog deze ellende moet ik er dan maar mee stoppen moet…

Slaap maar zacht, Je bent buiten bereik, Het leven ligt niet meer in je macht, Verscheurd tussen aarde en hemelrijk, Slaap maar zacht, Gepijnigde geest, Hoe duister was de donkere nacht, Waar je in gedachten bent geweest, Slaap maar zacht, Onze tongen zijn bevroren, Een deel van ons die je daad veracht, Voelt zich verraden, maar ook verloren…

Ik draag een leren jas rondom mijn tere huid ik nodig iedereen die mij wil raken uit Ik ben beschermd maar voel mij soms gevangen in mijn gedempt maar hongerig verlangen Ik zwelg in vrolijkheid en zwem in lust maar nooit zo teder had mij iemand nog gekust Een vinger wil ik meer nog dan je hand een pink nog liever blus mijn…

als op zestien april om negen uur dertig tussen haarlem en leiden ter hoogte van bennebroek een sneltrein onder het viaduct doorraast is er in die omgeving niemand die daar nog maar een moment bij stilstaat terwijl in de dorpsstraat van hilvarenbeek op huisnummer twaalf al dertig jaar lang precies op dat tijdstip aan tafel een vrouw zit met…

Je ben nu echt weg, Zo ver dat ik blind Geworden ben voor al Het moois in de mens. G-d had mij de ogen Mogen ontnemen bij Het onwaken uit Het niet-Zijn Zodat ik nooit meer Reden had gemis te kennen En ik uit kon kijken Naar het wederkeren Van het niet-Zijn,…

hoeveel woorden ik ook zeg voor dit gevoel is geen uitleg. een traan is niet wat ik wil Sta in de toekomst even stil! geluk zweeft in de lucht ik ben er bang voor weg gevlucht. is dit waar het om gaat waar dit kapot gemaakte leven op slaat?…

Was er maar een hol of grot Om in winterslaap te gaan Mijn hoofd onder een deken Geen besef van het bestaan Geen dagen of lange weken Geen gedachten aan ……

Zo afwezig, en niet bij zinnen, ben het eigenlijk helemaal zat... wil er zelfs niet eens meer aan beginnen... al gaf je het me op een presenteerblad... Wil er zelfs niet meer aan denken, je naam ook echt niet meer horen... gewoon geen aandacht meer aan je schenken, 't zou me eigenlijk alleen nog maar storen... Zo voel ik…

Vervlogen dromen, doorkruiste plannen. Deze universiteit heet "leven" Zo moet ik alles leren overgeven. Loslaten, om met volle handen weer te staan en blijmoedig verder te gaan.…

En toen was er verdriet, In één klap, Plotseling, uit het niets Stond ik daar, Een traan rolde over mijn wang, Ik begreep het niet. Waarom deed je dit, Wat ging er mis Dat je dit besluit nam? Duizenden vragen tolden door mijn hoofd, Ik stond daar maar En keek naar jou Maar al mijn vragen blijven altijd onbeantwoord...…

mooie gedachten waar ik aan denk mooie gedachten die nu voorbij zijn mooie gedachten die mooie dagen zijn nu voorbij mooie gedachten…

ik zie de tranen lopen over je wangen ogen vol hoop dromen vol verlangen…

mijn hart staat in brand een brand van tranen en falen en het waarom? al zeggen al mijn mensen dat ik niet faalde toch voelt het zo wanneer je man je verlaat met "ik heb geen zin meer" en het je niet zeggen wil: "ik heb een vriendin" waarom voel ik me zo verdrietig? waarom die pijn? ging het maar over dat zou zo fijn zijn al zegt hij…

dwalende verspringende gedachten blijven kleven aan een grillige draad die in mijn hoofden van de laatste dagen het enige houvast is geweest wie is van steen lijkt de rots me te melden wat is van hout vult de boom daar bij aan geen van de oudere wijzen krijgen gehoor want mijn schaduw duwt mijn denken voort ik hoor de indringende stem van…

ik wikkel me in woorden sla een traan van mijn wang en ben bang, dat ze me zachtjes wil vermoorden…