TRAAN
Je ogen glinsteren van het vocht
Een traan rolt teder langs je wangen
Langzaam volgt hij het spoor van je gelaat
Eigenlijk wou ik dat ik hem steels kon vangen
Als dat van jou toch alleen maar mocht
Je mond voedt zich met je tranen
Die jouw lippen zachtjes doen trillen
Ik wilde dat ik jouw verdriet kon stillen
Dan alleen al zou ik mij in de hemel wanen
Je tere schouders zie ik schokken
Als jij steeds weer diep moet zuchten
Geloof in troost als je denkt dat dit bestaat
Dan hoop ik dat jij in mijn armen wilt vluchten
En ik toch een glimlach kan ontlokken
Je lichaam is moe van het huilen
Zelfs de tranen vloeien nu niet meer
Die emoties zijn ook allemaal oud zeer
Die nog steeds jouw geest en ziel vervuilen
Zie ook: http://www.authornation.com/propaganda
Schrijver: Propaganda, 4 mei 2008
Geplaatst in de categorie: verdriet