Alle inzendingen over actualiteit

ik telde de kilometers proefde de sfeer van de vele gepasseerde landschappen wist me steeds dichter bij jou ook in het delen van ervaringen zoals een koor dat repeteerde in een verlaten kerk het spelend orgel zonder organist we daalden en stegen op onbekende wegen in een zacht heuvelland die zich rond een kerk groepeerden…

moeiteloos schoof de tweede dag voor bij de eerste, het sprookje uit het sprookjesboek vertaalt en herhaalt telkens weer het geschrevene van oude seniele lieden die wat krasten op het perkament zonder oorsprong zo werd de bijbel een statuut met veel allure, A Course in Miracles zette eens dat boek in een optiek van een waarachtig…

zo af en toe zet ik de wereld totaal op zijn kop wil ik iets anders of iets nieuws het een ziel geven zo dat het ook echt kan leven in een dimensie van hiernaast waarvan de deuren op twee kamers uitkomen met een andere sfeer inhoud en levensvisie en dan zou ik meteen ook jou willen zien en ontmoeten om dingen die…

het licht van december, warm en zacht werpt een vredige schaduw op de nacht met de magische sfeer van kerst families vieren hoop en vertrouwen lachend draaien kinderen in molens waar naast grove den, kaneel en kruidnagel boven knisperend hout de glühwein geurt zwaait zomaar ineens waanzin een zeis die levens sloopt of erger nog: moord…

ik voelde dat de al zacht warme zon je wang schampte die licht kleurde daar waar jij gisteren de ijzig harde hagelstenen pal tegen kreeg we lachten om de actiefoto's die we maakten een hollandse meid en tegenwoordig op bijna alles en nog wat uitstekend en alert voorbereid foto's nemen werd een echt probleem zeker met…

Vuur dat fluistert, vuur dat leeft, neemt en geeft, neemt en geeft. Dat wat dooft, wordt ook ooit weer ontstoken, Een perfecte balans die nooit wordt gebroken. Vlammen dansen zonder einde, de kosmos ademt in stilte voort.…

de kindersterretjes zijn snel vlotte meiden geworden die precies weten hoe zij zich in de maatschappij waarin zij bekend zijn geworden moeten handhaven alleen is er helaas nog een ander model dat inzicht en aanpassing vereist van normen en waarden die zij niet in de opvoeding hebben meegekregen net als stijlvol leven een veelvoud…

Wanneer ik door de winkelstraten loop Werkt elke prachtige kerstmelodie op mijn gemoedstoestand als therapie En inspireert tot vreugde en tot hoop Maar Nederland, en dat is allertreffendst Vindt Europapa veruit het verheffendst…

Na vijftig jaar aan koot en bie een ode Keek op de week is waarlijk tijdloos goed Zo goed als tijdloos: sketch in overvloed Zelfs nu nog actueel als onrustbode Met typetjes in 't collectief geheugen Waar men zich wekelijks op kon verheugen…

Een mierenvolk dat ons gestuntel zag, Verwonderde zich over ons gedrag, Dat het subiet als krekelachtig duidde. Zijn klare boodschap aan de mensheid luidde: Uw samenleving, die zit in de knoop, Wij bieden graag de mensen onze hoop!…

ik was net even in de heksenpan waar bewegen in het op en neergaan het enige motorische hoogstandje blijkt te zijn in de door alcohol bedorven lucht waar zij met spastische trekkingen en steeds dezelfde grimaslach hersenloos de dag verdoen op het eigen maatgevoel in het tot modder vertrapte ooit groene gras hebben zij al hun…

ik zag haar gezicht en profiel in de spiegelruit dacht dat zij a- live naar binnen zou stappen waar ik van de wereld in de ban van haar heftig geemotioneerde blik de ogentaal aan het ontcijferen was die was gemarkeerd met een buitengewone hoeveelheid expressie in kleur en haar gezicht etste een bizarre schoonheid…

Er zat een bruine beer in Oekraïne, Te kaarten met een clubje bedoeïenen, Dat net gevlucht was uit Soedan, humane Hulp verlenend aan een groep Gazanen, De beer verzuchtte diep, oh wee, ach gos, Mijn soort is overal ter wereld los.…

Waarom zou de zon schijnen als de dikke donkere stofwolken van de niet aflatende bombardementen toch blijvend het zicht ontnemen van het licht van de wereld; DE ZON…

mag ik U een oneindige wandeling aanbieden langs de ontelbare kleuren waarmee wit licht is samengesteld op een pad waarvoor wij alle tijd van de wereld nemen om ons doel het begin en einde van de cirkel van dood en leven te bereiken gelukkig kunnen wij nooit verdwalen want wij zijn deel van deze wereld en willen onze verbinding…

als altijd vingen wij elkaar op aan de kleine kootjes hakend met licht verheven stem gaan praten en de stappen te nadrukkelijk ferm neergezet aan de gevaarlijke kant van de weg jij had de accenten van mijn woorden net even anders gelegd in herhaling dan komt er een kei op de weg die ons zeker de kop gaat kosten nog…

zacht rolde de bal zijn richting uit inlopen of gewoon blijven staan en met een schijnbeweging in de aandacht van de toeschouwer blijven en hen de kans en tijd geven om iets te doen dat redelijke gevolgen heeft voor het verdere spel hij zag hoe het publiek al ging verzitten toen hij in beweging kwam een aanloop nam en de…

Het begint met projecteren je ziet in God een nieuwe maagd een vriend die aan de ziel knaagt een welkom aan de wereld. Nu we vertrouwd zijn geworden geloof je weer in aardse dingen een non die een salade proeft een welkom aan de heuvels. Je weet het misschien al het zijn emoties diep in jezelf een eindeloos verlangen een welkom…

‘k Vroeg acht vriend en vriendinnen voor de film, had vrije kaartjes Ging alleen, want niemand wou of kon ‘k Kwam iets te laat, had me verslapen vond toch de weg in film. Over waarschuwing ging hij tweede oorlog, over baby, liefde guillotine, te erg Was blij er niemand opgezadeld mee Film leek te willen waarschuwen waar te schuwen…

je vriendinnen zaten met stralende ogen geanimeerd te babbelen over liefdesdingen wachtend op de vonkjes die maar niet wilden overspringen jij bloeide stilte met warme uitstraling in dit joyeuze gezelschap waarvan de groene bloei van de jeugd al even voorbij was en nu in volkleurige nabloei was van rijkere exemplaren voor…

de seconden gaan weer tikken rondom spijtige en blijde blikken introversie vlaagt en klaagt in prikkels over het afgelopen jaar toch glanzen er ook ogen die het afgelopen jaar goed hebben gewogen in belangrijke beslissingen en daar nu de rijpe vruchten van plukken nog zijn de mouwen opgestroopt is de wilskracht niet geknapt…

't Grootste probleem vormen Kolonisten Die hun land zien als door Hem gegeven Soms beslist niet weten hoe te leven Terwijl zij deze kunst eerder wisten Bevrijd Palestina, het is nu tijd Geen weerzin of wrok, slechts vrede Geen strijd…

het huis waar ik slaap vier muren en een dak mist warmte en basis een plek waar ik zijn mag ze denken aan portieken een blikje, een hond aan iemand op straat met zijn wereld op schoot mijn verhaal echter is onzichtbaar verborgen zweeft tussen kamers waar ik nooit lang blijf ik ben geen cliché geen teken aan de rand Ik ben een moeder…

nog steeds springt de blonde lok voor je ogen als je gezicht naar mij gebogen is dan twinkelen donkere ogen het spannend licht dat zich in vingers en handen bevindt zacht fluisteren we de woorden die horen bij onze pas geleerde liefdestaal in gebaar alleen het oefenen heeft ons te vaak beentje gelicht want wij dachten nog…

Ik ben benieuwd wie Inge gaat vervangen, Het man-vrouw evenwicht is flink verstoord. Wordt er een blik met vrouwen aangeboord Zodat men weer de bordjes kan verhangen? Dit platform is geen mannelijk domein, Ik hoop oprecht dat het een vrouw mag zijn.…

geruisloos daalde de immense stilte op de wereld neer decibel voor decibel verdween en nam de laatste echo mee naar het waarheen liet zich raden in eeuwig dalen ver weg van het wanhopig gegil en geschreeuw om communicatie armen klagen de hemel aan met beschuldigende vingers roepen zijn naam maar de atmosfeer palmt de geluiden…

waar anderen wandelen voor plezier en vertier zoeken dak- en thuislozen in de rust van de natuur draagbare dagen de stad te luid en te snel te benauwd ook vaak hun werk en huis verloren vindend zij dwalend schuil in de natuur psychisch gebroken verloren of vervreemd vertoeven zij onbegrepen in schaduw van het lover een winkelwagentje…

het zonlicht schuurde ongenadig langs een optisch bijna volmaakte huid zelfs het kleinste kratertje wierp zijn slagschaduw ver vooruit het was alsof de maan onder de diepploeg was gegaan en het oppervlak alleen uit kaarsrechte lijnen en scherpe kruisingen bestond daar waar erosie de kleuren licht had gehouden kon men het beste…

ondanks je standvastigheid was er in je houding iets breekbaars gekomen je lach was zachter geworden net als de vroeger voor zich zelf sprekende uitdrukking op je gezicht die maakte in contact een warme verbinding dat een surplus aan innemendheid gaf in een direct toegang tot je diepste geheimen die schatkamerden in je grote…

Vrede en vrijheid keer op keer raakmomenten samen voor elkaar Hoe onverwacht en plots ik getuige ben van gewapende strijd tussen georganiseerde groepen van waar de schokkende beelden steeds meer in mijn geheugen staan gegrift waar ook geluiden van angsten en pijnen worden opgenomen. Verder voel ik me machteloos en niet in staat om invloed…