Alle inzendingen over psychologie

de zon is trouw vandaag, ze schijnt in elk opzicht net als toen en net als op die dag vergeet ik, dat je dan het best kan doen of alles niet bestaat geen kwaad geen broodnijd en geen kou slechts flauw de wind verzoeken niet te snel in kracht te groeien maar te roeien met de riem van mij – als vrouw - waarbij de ander de meander van…

Als kind hoorden wij Op de zondagschool dat Het wel tweeduizend jaar Geleden was dat jij Geboren werd - In een kindergedachte klinkt Dat zo ongeveer als eeuwig Nu ik de volwassenheid al bijna Achter de rug heb besef ik Dat het gisteren moet zijn geweest Dat jij geboren bent en voor eeuwig Niet gestorven bent…

Zo jong als wij waren, Het voorjaar, en later Alleen nog de zomer in het hoofd, Stormden wij schrijvers de wereld binnen, Herauten van een nieuwe tijd Waarin alles anders moest Dan het ooit geweest was, En vooral beter, waarin wij Alle oude meuk in een Ongekende voorjaarswoede Hadden opgeschoond - Nu de ouderdom gekomen is,…

Te vaak hoor ik van jou Dat het schuurt, wat ik zeg, Wat ik denk, of wat ik doe Je kijkt er dan steeds Ongemakkelijk bij - Hulpeloos zwijg ik in antwoord Op jouw klagen, op jouw zuchten, En heb maar een verlangen nu, Dat al het klagen en zuchten Zal verwaaien in de wind Zoals het zachte mergelstof Gewichtloos door de wind Weggedragen…

in hun voetstap blonk van mijlenver een kleine ster, beloofd door wat hun moeder hen vertelde simpelweg langs vele velden verwachtingsvol en onverlet wilde die ster slechts bij hen zijn, toen elk haar eigen stap in zilte pijn onzeker neerwaarts had gezet de één was doof en sprak geen woord ze sliep en had de roep der anderen nog niet…

Waar het gras In vrede groeit En de bloemen Onschuldig bloeien, Zelfs het onkruid Tot schoonheid komt, Zie ik in jouw ogen Liefde die geen afkeer kent Doch louter mededogen…

In liefde opgedragen aan Hennie Dagenlang had ik je hand vastgehouden, Om je tot in de eeuwigheid niet meer los te laten - Ik weet, het was tegen beter weten in, Zoals je weet geeft liefde niet zoveel Om het verstand - Want bij het ingaan van de vijfde dag Moest ik je loslaten, je toch laten gaan, Naar je eigen horizon…

midden in de zachte nacht van Pinksteren werd een kleine vlam gebracht, bewaker van het grotere geheel we dragen het, met veel en weinig tegelijk zien de sterren, wel van ver maar ook van oudsher heel dichtbij er klopt geen valse hoop hier in dat kleine hart van mij…

Ik geef de bloemen water Die zo maar uit de stadsmuur groeien, Het water van de Krommenieuwegracht Kabbelt als een beekje in het paradijs - Het overkomt me waar ik bij sta, Geen plan, geen afspraak, niets vooropgezets, Ik laat het maar gebeuren, Hier hoef ik niets meer aan te doen; En zij die mij voorbijgaan Zijn van acterende mensen…

Vluchtig, zoals alles dat voorbijgaat In de razende tijd die vandaag heet, Waarin alles van waarde afgeraffeld wordt In de doodvermoeiende trant van Matthijs Die het tempo dat hijzelf bepalen mag Allang niet meer bijhoudt, zijn wereld Draait door, net als hijzelf, Had hij maar iets meer van de serene rust Van de moestuin van onze Maarten…

je verbergt me in jouw gedicht je maakt er duinen, het water helder en een schip vaart heen en weer hoge halmen dragen de zon vrij om het licht te begrijpen en voor dagen die nog geen zomer zijn bouw je een huis, een raam met verziende ogen voor als je weg bent vogels en bomen en zodra de lucht geklaard is schrijf je dagreizen,…

Zo innig aan elkaar verknocht Toch stadig aan elkaar losgelaten, Zoals dat hoort in een kinderleven Dat ongemerkt uitgroeit tot volwassenheid - Veranderende klankkleur, Die de volgende fase aangeeft In een natuurlijk ontwikkelingsproces: Moeder die haar dochter Als gelijke aanspreekt nu, En die in haar ogen De volwassen vrouw herkent…

Gaat het wel goed met jou? Vroeg je mij onverwachts Op dat bankje in het Vondelpark - Jij die overduidelijk zag dat Het niet goed met me ging Hoewel ik dat natuurlijk Geen woord wilde hebben; Aan mijn ogen zag je het, Aan mijn hele lichaamstaal Kon je zien dat ik, wat niemand wist, Coke gebruikte, Aan je oogopslag zag ik dat…

Pianospel spoelt in schuimkoppen over me heen, Deze morgen die Pinksteren heet en vol in het licht staat, Golvend Haydn's Little Serenade die jij voor mij kiest, Liefdevol jouw aanslag die onze liefde voor het leven Vorm geeft, golven ook van liefde en van pijn Die er voor altijd zullen zijn Golven van de tijd die zich onmerkbaar herhalen…

Volheid die te veel geworden was, Voelde me er door overlopen, Te vaak, te veel naar mijn zin Was mijn ik erbij ingeschoten, Tijd die als een vloedgolf Van aaneengeregen gebeurtenissen Over me heen sloeg En me platgeslagen achterliet - Koos er voor me uit de tomeloze Volheid terug te trekken, rust te vinden Waar ik die allang was…

ik was op reis en genoot de liefde van anderen maar ook de dood was heel dichtbij en hand in hand begreep ik het verband van duizenden en één vanaf haar eigen hoogte blonk een kleine ster alleen een krachtige verschijning en een helder blad bracht eindelijk nieuw leven na een zuiverend bad dat ook aan duizenden en één door…

Every night, party night Glitteren neonletters die Jouw derderangs nachtclub Avond aan avond sieren In de hoop dat er nog een paar losers Zo gek zijn af te komen op je Goedkope vermaak, gelardeerd met Verlepte snollen die in een vorig leven Ooit knappe mokkels zijn geweest - En jij zelf, in afwachting van deurwaarders Die jouw armetierige…

Ter zelfmoord trok ik naar de spoordijk op, kroonde mijn hoofd met rails, deed bielsen aan: de aarde dreunt, de helling een vulkaan; wat nu volgt, dacht ik, schrijf ik niet meer op. Vlak voor mij trokken de rails weg, luchtop de hemel in waarin ze niet bestaan; de wind ging onderdrukt gemurmel aan dat ik verstond. Ik kwam omhoog. Rob! Rob!…

Stapelgek ben ik, ik geef het toe, Heb al mijn toekomstdromen in drank En middelen op zien gaan, Mijn theater heb ik coute que coute In de benen willen houden, het geld Dat ik van jou zou lenen heb ik Allang uitgegeven, politie en deurwaarder Staan voor de deur Het maakt me allemaal niet meer uit Hoe ik hier uit zal komen, ik doe…

Mens die zichzelf in de jaren Was kwijtgeraakt, niet meer wist Wie of waar hij was, En goede zorg kreeg die hem hielp Om weer dichter bij zichzelf te komen, Blijft weerloos achter nu de zorg Die voor hem noodzakelijk is Wordt wegbezuinigd omdat ieder mens Weer gewoon voor zichzelf moet zorgen; En nu ook de muziek die hem ten diepste…

Fossielen zijn levensvormen. Verborgen in moeder aarde. Uitgestorven leven. Wegens onaangepast gedrag. In onze ziel rusten ook fossielen. Verdrongen angsten van vroeger. Vastgeroeste gedachten. Onaangepast aan onze leeftijd. Fossielen zijn dood als stenen. Psychofossielen zijn schijndood. Opgraven wekt ze tot leven. Maak ze niet wakker…

ik flankeer mezelf treed uit gedachten aanschouw, divergeer wijdlopig reik tot lijfelijk afscheid ik land mijn walvislichaam op zwaartekrachtig zand tegenover dunne kustlijnen breek ik mijn laatste glazuur, kristallijn, bij rechtlijnig ontwaken is alles beter dan schijn…

het is alsof ik- in een spiegel kijk, de zelfkant slechts een weinig dof het ogenblik vraagt moed alsof het vraagt om meer te dragen buiten luistert wind naar regen binnen zoekt het stof een uitweg, tussen oude kieren in een nieuw plafond de lamp brandt slechts zacht om wat zicht te bieden in het sluiten van de nacht…

Zon die stralend De tere blaadjes Van de rozenboog verwarmt, Schoonheid die mij toelacht Op dit vroege uur; Vogels die er nog niet zijn Slapen een gat in de dag, Bijen die al druk op zoek zijn Naar bronnen voor hun honing, Zonnestralen die het donkerste duister Doorboren alsof het inktzwarte er niet is En ik die in mijn hart dat…

ik zie zijn handen de stilte van afgesneden bloemen in een vaas schikken hij wil ze buigen naar hun schaduw om het verschil nog dieper te begrijpen haar handen en hoe ze wist wolken te verspreiden die ene dag bijvoorbeeld te midden van het Boompjesplein haar open zoen de tedere woorden die ze bij hem liet binnenglijden het is nergens…

Die opgekropte emoties nog Maar net binnen houdt Angst en agressie Die om voorrang strijden Hier wordt niet gretig gezwegen Maar alleen uit bittere noodzaak Zichtbare golven van ergernis Die over elkaar heen rollen Zonder geluid Uit pure frustratie aangelengd Met hoog oplopende irritatie Alleen pure wilskracht Houdt de breekbare…

Vannacht had ik een hemelse droom, Alleen vrede zag ik om me heen Onrust en onvrede verbannen naar Een vorig leven, geen schaduw Van hen meer te bekennen hier Alleen zachte tonen, fijne muziek, En ook de kleuren toonden zich In hun allermooiste tooi Pastel in de aller zachtste tonen; En tegen het eind van dit hemelse Gebeuren droomde…

Ze hadden ons een verhaal te vertellen, Maar niemand die het hoorde, Niemand die ze zag, Niemand die ze kende Tot de dag dat ze zich wreken wilden Op het leven dat hen onthouden was; Gekwetstheid die voor hen Niet meer, niet minder was dan Het bestaan dat ze hadden geleid, Haat die broeide, en geen kant op kon, Tot de dag dat ze…

Die was aangesteld om verantwoord Onderdak te bieden aan hen die Feitelijk je leden zijn, Gewone mensen met een doorsnee beurs, Ging zich al snel als macho-jongen Gedragen, als projectontwikkelaar Met poenerige fratsen, daartoe in staat gesteld Door een overheid die faalt, die jou het grote Geld ter beschikking stelde waarmee jij Je…

Ik sta op de grens van de waarheid Maar nog in het grensland Met links grazige weiden En rechts de roodverbrande resten Van wat waarheid had kunnen zijn Als niet de bedrading van mijn gedachten Was doorgebrand, gedachtenstroom Die zichzelf electrocuteerde En die er voor gezorgd heeft Dat ik wel mezelf, maar nog niet De universele…