prematuur
mijn grote lijf
droeg klein jouw leven,
beschut dacht ik-
ik wilde het je geven
de zekerheid van moeder zijn
met liefde kocht ik,
langs mijn uitgezette lijn
de hemdjes, truitjes,
zacht getint en fijn
om nu alvast, te laten voelen
hoe ik “straks voor jou
zal zijn”
ik was nog lang niet klaar
toen vruchtwater besloot
vooruit te vloeien
en mijn angst begon te groeien
over al mijn voorspoed heen,
heel alleen was jij
na dertig weken al te vroeg
geborgen in verwantschap met de dood
en toch bestond er,
levensgroot
de kracht om jou nog te bewaren
*
nu, na zoveel jaren
kijk ik terug
naar hoe ik toen kon toezien
met het angstzweet op mijn rug, naar
wat men jou wist te besparen
Zie ook: http://www.switilobi.nl/f...icht.php?fotogedicht=prematuur
Schrijver: switi lobi, 19 juni 2014
Geplaatst in de categorie: psychologie