Alle inzendingen over verdriet

de treurnis om een miskenning wordt druppelsgewijze bedekt. na een mislukte oogst wordt met geloken ogen de muziek op deze woorden doorgewezen naar een kies; hoelang zal het nog duren in deze onbepaalde ruimte zonder enig benul, onbezonnen, ondoordacht, zelfs niet doenlijk of uitvoerbaar doch te zwaar om te dragen…

Hand in hand Met een ondergaande zon Lopen we op het strand Geen mensen om ons heen Behalve het zachte zand en de zee Zijn we niet helemaal alleen. Ik loop in de zee Jij blijft staan Je gaat niet mee Ik duik naar beneden en lach Dat ging wel over Toen ik je niet meer zag Ik zat vast met mijn voet en kwam niet meer boven. Mijn adem hield…

Soms zo'n moment.. Dat niks goed kan gaan.. Alles gaat mis.. En je haat de hele wereld.. Je haat degene die weg is gegaan.. Je haat het gemis, de leegte, die altijd zal blijven.. Je haat de dingen die nu zonder hem moeten.. Je haat degene die er nu voor in de plaats is gekomen.. Je haat het dat anderen zeggen dat je het zo niet mag zien…

Een probleem deed alles keren de tijd zal het allemaal leren of het goed zal komen en we weer in elkaars hartje wonen.…

Het boetekleed dat je mij toewierp om de wonden die jij toebracht te bedekken kon niet verhullen de poel van verdriet waarin jij hulpeloos stond te wachten ik had geen wang meer om toe te keren.…

~~~ voor mij was je goud totdat je verbleekte als een blad aan een boom natuurlijkerwijze verdraaid doch elke schilfer blijft gekoesterd ~~~…

Hard doe ik mijn best Geen traan te laten vallen Maar tegengaan lukt mij niet En dus komen die tranen, tientallen Om te uiten Waar ik de woorden niet voor vind Laat ik ze maar vloeien En huil ik als een kind Nooit had ik verwacht Dat dit mij pijn zou doen Omdat ik mijn ogen open En niet meer wil zijn als toen Niet wil zijn zoals ik…

je bent maar een ding een gebruiksvoorwerp niet meer nodig weggezet weggestopt, vergeten soms word je zelfs weggesmeten dan weer uit het vuil gehaald afgesopt opgepoetst je bent weer nodig misschien maar voor heel even ja je bent weer goed tot zolang het duurt zo gaat het al mijn leven…

Ik hoor de deurbel bellen Dáár gaat de telefoon Van mij geen enkele reactie Ik negeer het soms gewoon 'k Wil niets meer van je weten Niet via brief Of via mail Alleen al de gedachte Is mij al vaak te veel Je hebt mij laten stikken 't Is een vreselijk gevoel Wat jij met mij gedaan hebt Diende geen enkel doel 'k Probeerde te begrijpen…

Mijn tranen zul je niet meer zien, mijn snikken niet meer horen Mijn schokkende schouders, zijn niet meer zichtbaar voor jou. Mijn verdriet, mijn ellende, je zult het niet meer meemaken Ik zal je nooit meer in vertrouwen willen nemen. Als een mens liegt, is dat vervelend, maar begrijpelijk blijkbaar, als een mens de waarheid vertelt…

Toen we jou gedachten jij ons koningskind, verdronken in de rivier der stilte, restten ons enkel bittere tranen en een droom vol nachtbloemen Want je sliep al zolang En de roep van het leven kon je niet meer wekken Helaas Je rustte eindeloos mooi met gesloten ogen En in onze herinnering klonk je lied zo kristalhelder zo bronnenklaar…

Als in een flits, Naakte gevoelens, Levenloze geluiden door mijn raam, Sta ik, niet besmet door faam Mijn innerlijk uit te stoten. Aan, uit, doorgelopen. Mij treft geen blaam, maar ik houd 't binnen. Alles rood, soms oranje, Leven zonder franje - - daar kan een scherm niks aan veranderen.…

het was in dit meer dit water waarin haar zoon van acht verdronken was het water lag stil windstil vogels eerbiedig zacht aan de grote waterplas een bloem voor de derde keer ze boog voorover en spiegelde zichzelf een traan viel te water om haar zoon van elf die wegdreef in rimpels met een bloem naar het stille later ( met dit…

van mijn kalenderjaar rest na een verschrikkeld jaar slechts een sterfdag een dag dat minuten opgaan in het nu dat ik je opbel om je weer eens te zien toen je zichtbaar laat was voor je pianoles om leven zijn geluid en inhoud weer te geven botsend jammer dat haar adem verkeert in mijn doodse stilte…

(lied op de melodie van Puff the magic dragon) lees het stille later, een boek voor iedereen het speelt zich af bij 't water, hij liep er zomaar heen hij was op zoek naar zijn vader die naar de hemel was zo vertelde zijn moeder, toen hij jarig was vele jaren later, zat zijn moeder aan de kant het water aan haar voeten, een bloem in haar hand…

dobber staat wurmpie aan de haak happen ho maar knipoog gebruiksklaar lekker ding op straat de draak wordt gestoken zakdoek gewassen dame vol leed betraand klap voor den kop bak vol leut hagerin lacht slap lambiek pineut binnenkomer ja contactsleuteltje in de olie grafstilte valt hoorn op de haak keel steeds doorgesmeerd…

Een verwachting is iets wat jij creeërt vanuit je gevoel en verlangen Als het tegenvalt is dat vervelend maar laat je daar niet door vangen Stel je verwachtingen bij misschien teleurstellingen kun je vermijden Door minder van iets te verwachten zul je er dan minder onder lijden Des te hoger je jezelf laat stijgen des te dieper is daarna…

Ik schrijf deze brief omdat ik van je hou, En je niet kwijt wil. Nu dat je weg bent, dat je naar haar bent, Heb ik geen hoop meer, Geen moed meer, Geen kracht meer, Door jou krijg ik weer kracht, Door jou krijg ik weer hoop, Door jou krijg ik weer moed, Daarom schrijf ik deze brief...…

Laat mij maar met rust (maar niet te lang) Troost mij maar niet (ik ben zo bang) Kijk, ik ben sterk (voel mij zo zwak) Ik kan het zelf (maar hulp ontbrak) Ik houd mij goed (al barst mijn hart) Laat mij begaan (ik zit vol smart) Waar blijft mijn hulp, het duurt te lang. Ik vraag erom want ik ben bang.…

Niet wetend wat te doen Staart ze voor zich uit Mensen rijden langs haar Roepen elkaar luid Toch reageert ze niet op wat er gebeurt Haar lichaam is ergens anders dan haar geest Ze ziet niet waar haar ogen naar kijken Weet niet waar ze is geweest Lopend over die onbekende straat Kijkend naar iets wat ze niet ziet Lopen mensen…

Alleen Soms is mijn hart zo koud voel ik me verdrietig en stil. Dan wil ik naar het strand want daar is het ook zo stil er is niemand... maar toch voel ik me niet meer alleen ik heb de kracht! ik weet het: ik kom erdoorheen…

papa over m'n wang rolt een traan omdat ik weet dat ik je gauw moet laten gaan dat alles doet me groot verdriet en ik wil dat jij het niet aan mij ziet; zeg dagelijks, als ik je instop, papa i love you dan antwoord jij weer en zegt: i love you too die kleine woordjes zo lief en zo fijn betekenen voor mij zoveel al doen ze me veel pijn, omdat…

dagen duren lang, elke dag droom ik van jou, omdat ik van je hou, ben bang voor ruzie, bang voor dat het over gaat, elke dag hou ik meer van jou, we praten niet zo gauw tegen elkaar, laatste vraag, gaat het niet meer tussen ons?…

Ik lijk op hem Ik ben stil Alles in m'n hart zit klem Ik weet niet wat ik wil Ik hoor z'n stem Dat voelt chill Ik denk aan hem De tijd staat stil Hij kan me niks beloven Is dit m'n lot Ik wil me voor hem uitsloven Maar ik huil me verrot Niks kan m'n pijn verdoven Waarom gaat alles kapot Ik kijk naar boven Bid tot god…

de zee huilt tranen vol van water en van nat droogt ze met de kade sluipt naar de kust ze moest het van eb hebben maar heeft het van vloed gehad…

Zoekend in het duister Naar alles wat niet is Loopt de man met versnelde pas Dwars door de regenplas Net zo hard Als dat ik je mis…

zijn ogen tintelen maar achter die tinteling sluimeren de schaduwen die zijn aanzien bedreigen als uitgestelde regen elke vertraagde bui grift nieuwe rimpels in zijn verweerde gezicht toch blijft zijn mond meestal luchtig gebogen schildert hij de zwartste letters nog altijd zo licht mogelijk talloze grijze nuances weven zijn verhaal…

Nog altijd zie ik jou Wanneer ik door de kamers loop Een reflectie in een spiegel En jouw glimlach is waar ik op hoop Elke keer hoor ik jouw stem Wanneer mij onder mensen begeef Nog één lief woordje Is waar ik voor leef Ik moet door Het leven staat niet stil Maar zonder jou Is niet wat ik wil Waarom verliet je me En verdween je uit…

troost zoek je in koffie, niet in mensen in de zwarte smurrie, niet in de grijze massa wanneer komen de inspirerende dampen aan in het gecondenseerde brein van het bestaan?…

Zoeken naar een eigen weg het verkeerde pad bewandelen de wereld wijs maken dat blauw eigenlijk groen is en als iedereen ervan overtuigd is... erachter komen dat je zelf weet dat blauw nooit groen kan zijn Geloven in een droom en niet meer wakker worden uit de nachtmerrie, op wolken lopen en er constant door zakken. Samen zijn maar…