Alle inzendingen over tijd

De koninklijke weg de letter estafette koeriers van het licht het is onze plicht als mens om te krassen allemaal zonder de letters is de mens zo kaal kom en vlieg mee iedereen zijn eigen verhaal noch sneeuw regen of hitte gaat het het krassen tegen kom mensen wij leven noch het donker van de nacht houdt het tegen de kracht van de zon de…

Vooral 's-nachts vraag ik me af of ik er iets toe doe. Ben ik van nut. Wat draag ik bij. Wie mist mij als ik voor het licht wordt overlijd. Ik haal bepaald geen troost uit wat ik denk. Erg dwaas zie ik de ochtend komen. Hij gaat tekeer. Of ik vandaag bij wijze van ontbijt weer uren voor het raam ga staan en wacht tot iemand op de fiets naar…

wie zegt dat de eeuwigheid -tijd voor altijd- niet bestaat? de mensen, dieren, planten gaan dood, zeker. maar de liefde, de woede en het zonlicht, die blijven altijd bestaan. het water blijft stromen het vuur verzengen en zo blijft alles bij het oude. behave wij wij worden geboren en sterven wij zijn stechts tijdelijk de magie…

Geen woud is gesloten voor gij die loopt in de bossen der oker de nar dichter de eeuwige joker geen pad te smal geen land te kaal maar woud ik wou dat je zou zeggen de maan is roze en de zon is blauw de lucht is goud ik droom zo vaak zo veel te veel jouw.…

Ik heb het klokje rond geslapen Was er eigenlijk aan toe Verbaasd wakker kijkend in de rondte nog steeds wat duf, een beetje moe, zie ‘k mijn wekker staan. Vierkant!…

Midden in de nacht op de rand van het bed droomt zij hardop over vroeger toen het verschil tussen dag en nacht nog meer was dan licht en donker oud en nog ouder…

Dwaal niet door op dat pad geef gewoon gehoor vraag alles wat je maar wil hier is mijn schreeuw niet die van haat niet die van pijn ergens was het toch ook fijn weet je nog op dat strand helemaal aan de andere kant ogen als koraal een lichaam waar de zee omheen sloeg nooit heb ik genoeg en jij ook niet zoals de wind altijd waait zoals…

Hoe vaak sta ik hier te dromen dat Jij bij me was... Je HANDEN waren de WIND die mijn haar strelen... Je OGEN waren de STERREN aan de hemel die op me neerkeken... En steeds vroeg ik de rivier waar je was En wat antwoordde de rivier?... NIETS... Ze stroomde in stilte voort zoals ONS leven het gaat voorbij...en JE MERKT HET…

Haat mij niet zoals je ziet is het allemaal geschreven het verhaal het gaat inderdaad over jou kan je alles geven alles wat je maar wil zal voor je knokken nooit tegen je jokken je warmte geven als een kachel lopen samen als een pinquin wachel kachel warm geef je over je arm hand ik geef om je echt waar is dat raar na een lange…

Je mist de trein, Die je net nodig had. Je verknalt je examens, Waardoor je nu zakt. Je dumpt je vriendje, Omdat hij is vreemdgegaan. Of… Misschien nog wel erger. Je verliest een dierbare, Die is overleden door een ziekte. Het is niet allemaal niet leuk en fijn, Maar probeer dan eens aan de andere dingen te denken. Je bent helemaal verliefd…

al de wegen leiden naar rome en op de weg terug weer naar huis al de geheimen onzichtbaar terug in de kluis veilig achter slot en grendel diep onder de harde grond slilte je mond vinden doen we nooit maar je weet het al lang kijk diep in je ziel en in je hart we wachten al te lang hier heb je een beetje x licht aan het einde van een…

Als de dag van toen hoort hij z’n zoon zeggen -je wordt oud pa- als hij traag opstaat uit z’n oude luie stoel de kamer zich vulde met hilarisch gelach Een gezegende leeftijd moment in de toekomst dat nooit zou komen omdat ‘t zo ver weg was kwam aangeslopen gezien door kinderogen Nu zegt z’n kleinzoon -je bent oud grootva-…

Verstrikt me in mijn nachtbedrog, de waan als korte droom, heb ik mijn schroom in reine slaap verkocht, het blind zijn als een tweede klacht, de eerste verschuilt zich in beloften, en achter maskers, van aangezicht, in lot volbracht, te mogen troosten aan je borsten, die vind ik in mijn lege dromen, verzadig mij met het verloren zijn…

Als de wereld middernacht zou vergaan Vandaag alleen nog kan overbrengen Er echt voor gaan staan Angst en pijn tot moed vermengen Als de wereld vanmiddag zou vergaan Twijfel al een dagdeel weerhoudt Tijd als beul van mijn bestaan De reactie als het laatste oponthoud Als de wereld over een uur zou vergaan Niets meer te verliezen enkel vermogen…

Openstaan voor elkaar Is dat nog mogelijk? Is dat waar? De mens het vriendelijke gebaar Die laat het afweten Ik zou het niet weten Ik ben open Een open deur En wat er gebeurt De mensen gaan lopen Je hebt even contact Gehad Een leuk gesprek Maar voor de rest verrek Ze zijn bang Hebben geen tijd Tot mijn spijt Zijn het echter alleen…

Er gaapt een afstand, de tijd is weer in tel, in in goede luim geland vaarwel de oude keurs, vertaal mij uw nieuwe noden in taken, tekens en geboden, besloten in één unieke code, als mossel hangend in een rij, de kost verdient als schaaldier, zich geduldig voedt met een ander tij, en zich opent zonder enig plezier zich voelt als vis op…

tover de tijd terug terug naar ons ooit in golf van spijt een plons zo rijp ga je nog een keer mee naar dat bos zo clichè ga maar weg en verdwaal iedereen zijn eigen verhaal laat maar lopen laat maar vliegen k zal nooit meer bedriegen liegen of heb ik dat nooit gedaan het is te mistig ik zie het niet de maan…

vijf voor twaalf of vijf over twaalf ik kom altijd te laat en ik ken mijn plaats niet gelukkig is er morgen weer een morgen vroeg genoeg, dacht ik zo…

Ik voel de tijd niet groot genoeg, ik geloof hem niet. Je krijgt een kus, een dag, een nacht, en misschien nog wat morgen. Maar méér kan je uit mijn mond niet kopen, méér mij heb ik nooit in voorraad. Toekomst wordt tegenwoordig snel slecht. Wie weet wie ik morgen ben? Of wat? Of hoe ik heet? Wie weet waarheen mijn bed zal drijven, hoeveel…

de tekst in dat lied dat gaat over wachten op iemand in niemandsland als je maar lang genoeg wacht geeft iemand vanzelf antwoord maar niet vanavond niet deze nacht waarom zou men wachten als je niet kan wachten niet genoeg kan geven als je toegeeft aan dit leven…

Het dooit vandaag De zon zoent wijkend ijs Leven keert terug na dagen van witte, trotse vorst waarin de tijd leek stil te staan, alles bij het oude bleef en vandaag weer even vroeger was Dooi doet leven maar klinkt als dood De vergankelijkheid van smeltend ijs…

de eerste tonen van het nieuwe jaar spelen jij en ik met veel elan de noten hebben weer een nieuwe klank uitdagend raken ze jouw juiste snaar voorlopig zetten we maar lento in en foutjes, och die kunnen we vergeten de toon is licht, nog niet verbeten een prima sfeer voor een begin stop annabel! niets loopt er nu van stapel je droomde…

Op de nieuwste dag vroeg ik je, -ietwat lichtzinnig misschien- zie nog één keer om Je kent me niet eens, -weet ook niet wie ik ben- maar toch, vol vertrouwen leg je openhartig je ziel bloot Je oprechtheid verwondert mij, -verbaast mij- en maakt mij stil in volkomen bewondering .…

sprookjesachtig mooi in twinkelnacht geboren is de jongste dag…

O negen getal van alles zovelen nog wat jaren van lessen en testen we gaan het beleven ooit komt de mens zichzelf keihard tegen loop in de wind of in de regen het is je gegeven wachten op de zon doe ik niet het is het moment zelf waar ik graag voor kies wachten op niks of niemand of toch wel stiekem de negen let``````````````s go…

er waren de jaren van eeuwig en immer met grote gebaren de nachten doorwaakt het leven doorzien gedachten van wereld omvattend vermogen van maanden en weken diep minnen en haten tot dood er op volgt maar de dagen gaan verder onstuitbaar en dom het zijn nu de uren voorzichtig genoten want alle minuten zijn tekens van eind…

Even stilstaan, dat doe je als je een liedje maakt, leert mij de Drentse zanger, stilstaan in de tijd het is stil op de gedichtensites dichters komen op adem als in eigen tijd teruggekeerd zijn ze op zoek naar wat komt waarachtig stil zo wil ik staan even omkijken naar waar ik ging nog niet verder kijken dan een nevelige horizon…

Alles wat tikt bekijkt hij met ontzag. Één jaar oud vol bruisend leven. Toen deed ik mijn horloge af hij kijkt me aan of het wel mag. Ik heb het hem gegeven. Hij zet het op een draf en ik denk mijn God waar is de tijd gebleven.…

Je eigen bed ligt altijd zo ongelofelijk fijn De deken die je teder over je lichaam trekt Het zachte kussen dat je hoofd ondersteunt Zelfs wanneer je jezelf nog eens goed uitrekt De dag is voorbij, weg met die dagelijkse pijn Je ogen die je steeds minder kan openhouden De geest die langzaam wegstroomt op de nacht En verwachtingsvol op de fijnste…

Het oude jaar loopt op zijn laatste benen En strompelt stapvoets naar de eindstreep toe Zijn haar is grijs, hij oogt ontzettend moe Hij heeft een stok en kromgegroeide tenen. Ooit heeft de tijd hem eindeloos geschenen Hij beet zich in de dagen vast en hoe! Het ouder worden was voor hem taboe Dus in zijn lente ging hij keihard trainen. De…