Alle inzendingen over actualiteit

Gelijk de barmhartige Samaritaan, zullen ongeprikten straks naast je staan. Vaccingewonden zullen ze omarmen. Ondersteunen, liefde schenken en erbarmen.…

En in het strijklicht van de avond waait vreemde stilte aan over de graven tijd heeft hen ooit gedragen verdriet het slijt maar leegte is een ding dat voor altijd achter blijft.…

ik voelde hoe zon met warme vingers mijn huid raakte in een overvloed van helder licht had mijn ogen gesloten nog kwamen zij binnengeslopen uit blauwwitte lucht met kilometers zicht jij was meer van de contrasten alleen op het strand zonder andere gasten met koel gefluister van golven in koude huiver geen intens genieten van…

Zingen mogen wij nu allen, zingen op dit grote feest, ook al zijn mensen gestorven die hier ooit zijn thuis geweest. Want zij zijn nu aangekomen na hun zorgen, na de pijn, en zij zijn in God geborgen waar voorgoed zij mogen zijn. Nu, met alle heil’gen samen, zingen zij een nieuw refrein om God eindeloos te danken, die daar leven, groot…

Een nieuwe dag, de nieuwste cijfers bepalen hoe ik mij gedragen mag. De nieuwe grafiek is van invloed op mijn vrijheid. Gevangen in een statistiek. Een nieuw gewicht onder of boven de streep. Obesitas in een ander licht. Een nieuwe moraliteit, de macht van het getal polariseert en scheidt de mensheid…

ik wilde steeds je blik vangen maar jouw ogen zagen geen verlangen zij flitsten met humor en lach door het media paradijs dat voor haar lag heb je hand even vastgehouden maar zij waren nodig om spirit op te bouwen theatraal past niet in verhevenheid als warmte uit het hart zo tussen woorden glijdt jij hebt hen geestdriftig…

Hoert wonder! En besmuikt de dolle driezen 't Is wederom van engelen bestoofd Begijn die in het paradijs gelooft Onwaar! Hoezeer wij allen moeten giezen Verdoold zoekt dwaze remkes 't ridderspoor Mutant met mutus, spruw in tondeldoos Met alumetten in zijn hand een roos Lonkt koolmees tevergeefs naar 't doofmansoor Hoe droef…

wij spiegelden geen glas bekeken enkel hoe alles uit andere tijden was je vlamde toen ik uit jouw schaduw trad verblindde mij met schoonheid die je vroeger had nog spelen licht en donker hun afwisselend spel ooit zijn wij geboren maar zijn wij nu onszelf nog wel…

Bestuurder Wortmann stapt uit gas en olies We gaan voortaan voor groen verklaart Corien Met Shell en co gaan ze ons nooit meer zien Maar is die inkeer toch niet wat symbolisch? Ze staan al jaren in het groen: geen nood Maar pensionado’s jaren in het rood!…

mijn hemel, wat hebben we gelachen zeg ja, voor humor moet je in 020 wezen dat Volendam 2.0, dat tolerante reservaat vol grachtenpanden uit de tijd van slavernij lachen, gieren, brullen heroïne, hoeren en hondendrollen bussen vol toeristen nee, naar 020 gaan we voor onze lol en dan die humor, zo scherp het niveau van kut op het schoolbord…

Het is der Lage Landen grootste schande Het is bijkans 't echec der politiek En toch - ik zeg het heel diplomatiek - Geen watersnood lei deze club aan banden Orkanen troffen als nog nooit tevoren Het bolwerk van de witteboordenkliek 't Hield in de tang het toeslagenschandaal Gevangene in een ivoren toren Ging over lijken, een en andermaal…

De Haagse kring ligt constant aan 't infuus En moet op de IC naar adem happen Ook Zevenmijlslaars Remkes wordt confuus En neemt een pitstop à la Max Verstappen Wéér bijt er een door trage smeer in 't stof Verdient een formateur hier ooit nog lof?...…

esoterie vleugde vaag ik had de letters opgeschreven maar ik kon woorden in de zinnen niet meer lezen zij waren voor mij wereldvreemd keek om mij heen maar kon niets benoemen met de ervaring die wij deelden iets dat tijd en ook volume had er was niets menselijks in alles wat ik rondom zag ik was mijn entiteiten kwijt…

Zag de man weer staan die op shirt: 'proud to be wappie' Ik zag een galg die iemand droeg, er werd een leuze bij geroepen die op iemand sloeg Ik zag een moeder met half slapend kind in arm Ik kreeg een reep van een jongen, waardoor ik warm Er was stampmuziek, waaraan ik steeds voorbij Veel leuzen waarop: 'ik wil vrij' 'QR gaat mij te ver…

zacht gleed ik altijd langs je in een miniem contact wisselden we alle info uit op ons pad in een vingertip veeg wist jij je gekleed met mijn stemming en humeuren jouw lach opende vaak alle deuren vaak mocht ik je schaduw volgen waardoor jij op een warme dag verkoelende wind aan jouw zijde had het spannendst bleef de nacht…

De vaccinatiegraad is er bijzonder laag Wil daar dat virus ze niet infecteren Kan heel ons volk hier misschien wat van leren Maar hoe het komt blijft toch de grote vraag Hoe Urk dat doet daar kan men slechts naar gissen Vertrouw op God maar eet per dag drie vissen…

Die Durst zal best een rijke stinkerd zijn, Maar door het microfoontje te vergeten Kwam men de gang van zaken toch te weten, Op het toilet kreeg men hem aan de lijn. In ‘stilletjes’ hoor je haast elk geluid, Dan komt de waarheid met ‘gemak’ eruit.…

ik zag je vingers komen tussen geurende bloemen in de volkleuren wei wij waren toen nog groener dan onze dromen toch zomerden wij wij trioden met zon als koesterend speelkameraad zij scheen zo heerlijk en hij straalde maar daar waar wij ons samen overgaven aan midzomers orgie getint terugkijkend gloeiden wij nog na hadden elkaar…

je lachte ik zag de diepte van je hart in de rode kleur van warme liefde je was apart onvergelijkbaar met een ander ook in de talen die jij sprak zij hebben al levenslang een andere verpakking gehad in het samen genieten van de inhoud jouw syntaxis was universeel woorden zongen melodieus hun betekenis van ver waar ogen…

Door mondkapjes, vaccinaties en ontsmettingsmiddelen heden tijden moet de aarde zonder pardon lijden onder de angstigen en egocentristen die trappen in maffia's sluwe listen en die zelf liever schijnveilig lijken dan voor het klimaat van hun gewoontes af te wijken de schijnheiligheden zijn echt om te huilen van mensen die zich achter schijnregeltjes…

de handen zijn gestrekt vingers lang en soepel het directieve heel select vrijwel niet te missen maar overreding heeft empathie nodig om te groeien tegenspraak blijft door agressieve elementen niet boeien eenheid wordt gesmeed door harde woorden van de menigte die zich verenigde onder jouw liefdesvlag meegaandheid is elkaar…

zacht klonk in je open gezicht je lieve lach uit een gelaat dat bij iedereen al een heerlijk welkom had jouw lichaam vertaalde meteen een warme acceptatie straalde begrip in gedegen kennis van moeilijke situaties jij bent al nooit een vreemde geweest hebt altijd de taal van huis uit gesproken ondanks de vaak andere stijl…

je lacht mij een heerlijke mond met tanden toe in jouw winkeltje pontificaal sta jij te shinen achter een totaal lege toonbank ook reclames en verpakkingsmateriaal zijn niet te vinden in jouw rusteloze handen op professionele toon vertel jij dat in de winkel alles te koop is juist het ongewone dat smaakt naar zoete tonen…

ik zag je gehuld in eigen muziek laveren op stilte pure schoonheid in sprankelend speels samengaan nog zong de wind zijn stervende tonen leidde geluid weg van gelezen boeken en begraven dromen waar woordloos klanken hun vele stemmingen etaleerden sferen kleurden met pigmenten uit lichaamstaal in jouw verschijnen paarden…

Staphorstenaar deze toestand klinkt heel raar u allen denkt dat onze Schepper tegen coronavaccinatie is gewis dit komt over als een zeer angstig geloof GELOOFSROOF de handen van de GGD mensen wordt ten zeerste gezegend door onze machtige Heer Hallelujah roep deze stelling telkens weer…

je keek me aan voor mij bleef alleen jij als schepping staan de rest is gegaan geboren uit het spel der genen waar dominant en recessief beiden naast elkaar bestaan alleen in essentie zal een van de twee de optimalisering kans krijgen en op eigen gelegenheid verder gaan ik heb je zien staan in een vervlakkende wereld de andere…

Het voor de helft versnipperd schilderij Dat aan het brein van Banksy is ontsproten Moest elke trotse eigenaar begroten. Bezitters echter, varen wel daarbij. Thuis vind ik met het allergrootst gemak Voor een vermogen in mijn prullenbak.…

ik zag je armen de hymnes orkestreren hoorde het zachte zuchten van de takken in het mystieke woud in donker spiegelende vennen scheen de maan zijn gele verzen tegen het magisch onrustige water als gods prater toch voelde ik mij met jou erbij me wonderwel thuis tussen de oplichtende melodieën van onbekende ballads in aarde ’…

Wop kraaide de victorie Met een kruisje op zijn hoofd Als stayer en Elfstedendwinger Strooit met geld aan hem beloofd Dacht als ik nu geen u-bocht neem Als destijds Hilbert van der Duim Word ik gewoon weer kamerlid Verdien ik vast méér dan een pluim...…

nog steeds knaagt de tand des tijd aan botten spieren en gerafelde pezen die had ik vroeger ook al zij zijn gewoon zichzelf gebleven nu wat meer in de actualiteit ach ik was toen mijn tijd vooruit ook ben ik weer op sport gegaan met korting voor de leeftijd de zware ijzers raak ik nog maar amper aan wij gaan meer voor het evenwicht…