Alle inzendingen over psychologie

Licht en donker Dag en nacht Liefde en haat Een grauw en een kus Leven en dood Naadloos geheel, Zijn niet meer Dan broer en zus…

Kom niet onder hoge bomen, die klein zijt en niet groeien kunt, wie alleen een haastig dromen een ontrouw denken is gegund. Zo wie loopt op losse voeten heeft lichte last van hart en hoofd. Taaigewrongen wortlen moeten hem binden die in kracht gelooft. Zie, de bomen ruisen, leven, slaan streng hun zware schoonheid uit. Blijf…

Hersens die in Zichzelf begraven zijn, Geen signalen meer Naar de wereld Om mij heen, Alleen het lichaam nog Dat gevoelloos verder Gaat, op weg wie weet Waar naar toe, Misschien wel gewoon Naar nergens, en Onderweg niemand Die mij nog ziet Als ik contactloos Verder loop door De donkere tunnel Die mijn leven heet…

in de kamers van gisteren huist het gevoel van vandaag ik had je graag zoveel langer gekend maar wie je was is als de glans van kleine korrels liefde, kleurrijk als het glas dat zuiver uit schoon zand bestaat het schittert… aan het eind van dit decennium schuurt pijn nog immer voort en hoort mijn hoofd jouw stemmingsdrang vrolijk, als…

Natuurlijk zorg Ik goed voor jou Die mijn psychiater Op vier benen bent Zorg voor goede Conditie, laat je Rennen aan de fiets Kilometers lang, het Maakt je niets Zo lang je maar Naar hartenlust Bewegen kan - En na de rit Ruim water, Zoals de dierenzaak Heeft aanbevolen, Ruim water, na De ruime buitenlucht Waarin…

In de klassieke Oudheid waren Verschillende godheden Actief die het Leven van de mens Op aarde sturing Wilden geven - Naast een god Van de liefde Waren er ook Meerdere die de Slaap konden sturen - Drie van de vier Slaapgoden waren Erg betrokken Bij de mens die Graag wilde gaan Slapen - alleen Als je bezoek Kreeg…

Klassiek geschoold Ben ik niet, Na Mulo en Atheneum De universiteit met Wat aanvullende Colleges Latijnse Taal en Cultuur - Maar soms waait Er toch iets over Van wat de klassieke Literatuur ons wilde Leren - vandaag krijg Ik bezoek van Icelus, Nuchter en down-to-earth Als de omgeving waarin Ik ben opgegroeid - Ik merk…

Het heeft de muze in huis gehaald bijna geruisloos en met virtuositeit bespeeld een natuurlijkheid om wars van alles de klarinet te behagen in de animositeit van de fluit, zoekende op de geharste snaren in de gaten van de eenzaamheid oprechtheid van puur geluid geblazen die een perfecte toon verspreidt, tegenstelling in de schaduw van…

Lakens die geuren Naar wind en zon, Naar wolken, water En gemaaid gras, Naar tjilpende vogels, Bomengroen en kamperfoelie. Licht uit, draai me Op mijn zij, echtgenote Draait mee, lepeltje Tegen me aan, Trusten, lief. Wegzakken en zalig Dromen tot de dageraad Me wakker maakt, Me aanraakt met haar Vingers van rozen.…

Zombies zie ik Zo ver het oog Reikt, figuren Die in een ver Verleden wellicht Ooit mensen zijn Geweest, of in Ieder geval mensen Kunnen zijn geweest, Hun lichamen nog Herkenbaar, hun geest Allang afgedwaald Naar gebieden die Zij zelf niet meer Kunnen overzien - En ikzelf dan, Als ik in de spiegel Mijn eigen gezicht…

vandaag spreekt mijn hart zoals het gisteren sprak en morgen spreken zal een duizendtal kussen begeleidt me elke dag, de stonden als een sonde door de tijd dat jij niet bij me bent het mag geen naam hebben zegt men mijn valentijn…

Een mens van Vlees en bloed Ben ik, met Een behoorlijk Lichaamsgewicht Maar, ik ben Toch meer, Waar is mijn Geest dan, De bron van Mijn ziel - Is ze gewichtloos Ten onder gegaan In de massa van Vlees en bloed - Of is er misschien Een geheime plek In dit alles Dat lichaam heet Waar ze huizen kan? 21 gram, zeggen…

Hoe vaak zeg Ik het niet, Die laatste Twintig jaar Staan me wat Jou betreft nog Heel helder voor De geest - Mijn geest, bedoel Ik, die naadloos Opslaat wat ik Met jou heb Meegemaakt - Alle ervaringen Opgeslagen in Een bron - Die de bron is Van mijn ziel…

Een contragewicht Zorgt voor evenwicht. Bij belangrijke zaken Moeten wij er voor waken Niet uit evenwicht te raken. Ook al gezwicht, Voor evenwicht?…

Afstand Het verschil tussen "afstand en afscheid" nemen van mensen die een negatieve invloed op je hebben is: De mate van vrijheid die je daarmee voor jezelf creëert, die nodig is.…

Dag en tijd zijn niet meer Als ik mijn leven heb Losgelaten, Niet meer dan Een laken vol scheuren En vlekken rest nog Van wat ooit mijn Bestaan was - Op de plek waar Mijn leven zich Gescheurd en gevlekt Op een ordeloze bult Heeft neer gevleid Ontwaar ik een lange Houten trap die naar De diepte leidt - Mateloze diepte…

Zul je mij vangen als ik val als ik de sprong durf te wagen om die afstand te overbruggen van nu naar straks niet wetend wat de uitkomst zal brengen, wat ook niet hoeft gewoon doen met beide benen hoplakee opdat ik me laven zal aan hetgeen ik ontbeer, en pas zal verdwijnen wanneer die glimlach daar is, en mijn ziel schittert…

De geknotte wilg Die geen tranen Bloedt, maar Uitlopers kent Die door winterzon En waterig winterweer Nu al vooruitlopen Op wat komen gaat - Lentevogels die In struik en gras Van geen ophouden Weten en zingen Alsof hun leven Er nu al vanaf hangt: Zwijgend glimlach ik Bij zoveel vrolijkheid Hun en mijn nieuwe Leven tegemoet…

Hoe ver kan Depressie gaan, Vraag ik mezelf En de hooggeleerde Op dit symposium - Is er iets om Beducht voor te zijn, Zoiets ergs als Dementie misschien - De professor schraapt Zijn keel en zegt Dan met rustige stem Waarin de ervaring van Decennia doorklinkt - Ze hebben alles met Elkaar te maken, De overlap is immens…

DEPRESSIE Het beloop van Deze aandoening Is nogal grillig, Zegt de deskundige Die het weten kan - Na een jaar of vier Kan het erop lijken Dat je het zwaarste Achter de rug hebt - Maar het ergste wat Er gebeuren kan is Om deze notoire Aandoening op zijn Beloop te laten, Dan weet je zeker Dat het nooit Meer goed komt…

De gedachten en de woorden kolken alsof ze water zijn, in staat om je te verdrinken. Toch wil je wakker blijven, raad vragen en slechts doen wat moet, zonder al die kronkelingen in je hersens, zonder het zwarte licht van niet weten, van dwaasheid en onbegrip. Hoe nu overleven? Wat wel of niet ondernemen? Er is wind en er zijn wolken, maar er…

Pas van de universiteit Gerold, trots op mijn Eerste baan waarin ik Aan mijn leerlingen Kwijt kon wat ik Allemaal op college, Maar ook in het Land van de doeltaal Had opgestoken - En trof in mijn Eerste onderwijsbaan Enthousiaste kinderen Die veel van mij Wilden leren - Het klaslokaal, dat Was voor mij het Leukst…

de kraaiennesten waren slechts gevuld met wind en water hun navelstreng werd onverhoopt naar later weggewuifd er bleef niets anders achter dan het sloophout van een oude boom zijn droom verhing zich aan zijn kruin het puin bewaard in ruwe schors en hoop lag op de grond gewond maar nimmer koud een crucifix in duizendtallen liet zich…

Mijn glazen bol laat misschien Een glimp van de toekomst zien. Gelukkig is zo’n ding van glas stel dat het van iets anders was dan viel er niet veel te zien. In de toekomst kijken, Zal niet eenvoudig blijken.…

Zeven-en-dertig Nog maar, omarmd Door een gezin Met kinderen die Nog in de groei Zijn - zo jong nog Maar, en toch vallen Er al gaten in het Brein waardoor papa Vergeet wat hij zoeven Tegen ons zei, en Drie keer achter elkaar Hetzelfde vertelt als Was het baanbrekend Nieuws dat voor de Eerste keer aan het Daglicht wordt…

Ogen dichtgeplakt Met korrels slaap, Ooglid dat nog Van geen wijken Weten wil - Na veel inspanning En ongewoon veel tijd Begint het licht Voorzichtig te gloren, Niet veel, maar toch - Door een waas van Verlies en verlangen Kijk ik bij onszelf Naar binnen, en zie Het huisgezin waarin De vader ontbreekt, Waarin hij althans…

Lang geleden vertrok ik naar het leven en ontmoette er alle seizoenen. Ik was gerustgesteld. Ze bestonden enkel in mijn hoofd. Niets dwong. Takken vergroeiden met de dagen die in me dreven. Pluimen rekten zich uit, sliepen en werden weer wakker in de golfslag van vruchtwater. Uit de wolken vielen sporen, bonte bloemen langs mijn…

Vreemd verlangen, onverklaarbaar gevoel. Duister en helder van binnen met altijd voor ogen een doel. Gemengde gevoelens, gekleurde gedachten... Soms een hard gelag, zo voel je zwakte en dan weer kracht. Maar telkens word je je meer bewust van het gene je ervaart. En de werkelijkheid krijgt betekenis voor mij zo waar.…

onderhands zilt gevonden vingers dragen het, welgevormd nu naar mijn rug en heen- en teruggewreven dit leven voelt de geur van olie uit een paarse bloem gepuurd -zo zacht in eendracht met wat korrels aangebracht om mij, mijn huid, mezelf te laten kennen en zo draag ik, immer als een jas jouw liefde warm, weldadig in de pasvorm…

Verlokkingen zijn Er zat om vooral Oppervlakkig door Dit leven te gaan Maar ik ging De diepte in Zonder mijzelf Te verliezen in Donkerte en somber Zijn - doorleefd En door schade en Schande wijs geworden Kwam ik eruit Te voorschijn - Viel niet ten Slachtoffer aan De pijn van verdriet En verlies, dat hatelijke Gemis…