Gekromde tijd

Het schip van de geest werd opgetrokken
uit de expansie achter glas, kleinschalige
gedachten opgetuigd en aangeland.

ontvouwt zich uit en in mij in de angst
voor het onbegrensde wat ginds betekent
ook voor hier en waar geen maat op staat.

perk de ruimte in tot eigen schaal los
van het allesomvattende uitspansel,
een gekromde uitspatting van de vergane tijd.

z’n hart, de binten gekraakt in het schuim
van de golven waar het zand van de wieg
naar het graf de horizon raakt tot het

moment van de eerste dageraad.

door de smalste opening waardoor het oudste
zonlicht schijnt, hoe kwam ik daar terecht en
wie ben ik om de goden te interpreteren?

Zie ook: http://www.pamapoems.nl

Schrijver: Pama, 28 februari 2014

pebmartenskpnmail.nl

gekromde tijd

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 4 stemmen 157