Ronding
soms zie ik in je ogen
de schemerende einder
als grens van het heelal
waarachter woorden vallen
al mateloos matig in getal
traag verdampend in een
onzichtbare meander
en kennelijk onlogisch
slingerend rijgend;
de vlakke echo spiegelend
van wie dan ook of jij, de ander
op de schouw tikt de pendule
weer de herinnering uit jonge jaren
waar de ouderdom rustte
en ik toekomst deed vergaren
zo herhaalt zich
met de ziel in staar
op niet gespelde momenten
dat lente en winter
samenvallen in
een enkel tijdloos gebaar
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/julius_dreyfsandt_zu_schlamm
Schrijver: julius dreyfsandt zu schlamm, 24 februari 2014
Geplaatst in de categorie: psychologie