Alle inzendingen over tijd

't Is zondag en het regent wij drinken nu koffie van tien in plaats van negen is het zomeruur dan toch een zegen…

Als ik met iemand had willen nablijven, dan was het wel met jou geweest Dan was nablijven vast een feest geweest Maar je zat helaas niet in mijn klas Sterker nog, ik wist niet eens van je bestaan en Schat, ik wist ook niet waar je was.…

als het leven toch eens in serie geschakeld blijkt repeteerbaar in een volgende fase en zonder oordelen en straf ooit een hoger doel bereikt alle mensen zijn dan gelijk deel van die ontwikkeling op weg naar een gelukkig zijn delend in verdriet en pijn en niemand die mislukt kon ik maar reizen in de tijd mijn eindpunt achterhalen en…

dagen die zich afvragen waar gisteren is gebleven nachten die afwachten is morgen nog in leven een week geleden zeven dagen pijn de klok tikt alles weg het moet zo zijn…

in de bloei van je leven maak je jezelf tegen beter weten in wijs dat het altijd zo zal zijn... maar helaas wanneer de bloemblaadjes gaan verwelken en neer zullen dalen op de koude grond weet je het maar al te goed: de vergankelijkheid zit je 'je korte leven lang' op de hielen…

“geduld is een mooie deugd” is gemakkelijk te zeggen dan ondervinden. Het is wachten, maar ook hopen. Eén seconde lijkt soms een eeuwigheid.…

In de wieg van het leven leg ik mijn grootste schat. Ik zal het voeden met nemen en geven en wikkelen in deemoed totdat.…

de kleuren van de dagen worden getekend door de week de tekens van tijd zijn de gidsen door de maanden waarom gaan de jaren zo snel voorbij? tijd is een relatief begrip het is maar hoe je het opvat…

Al wat een mens beleeft is tijdelijk. Het nu zal nooit meer wederkeren. Is tijdelijkheid zelf ook tijdelijk? De tijd die zal het leren.…

Tijd heeft mij een te kek brilletje opgezet, mijn lief vindt het mooi, cool, ja passend bij mijn grijze haren, maar ik staar naar het scherm, naar de Chinese vaas, met de nu onscherpe rode en gouden figuren, mijn ogen dwalen onzeker door de kamer, het gemis aan scherpte doet me verdriet, vooral wanneer de wind uit het noorden blaast, met zijn…

Het licht Schijnt sober Op de grijze muren Van mijn luchtkasteel Verwarmt mij niet Doch omhelst mij In het vale licht Van een verlaten tombe Mijn ziel in duizend stukjes Groeit hier langzaam aaneen Maar laat niet na Mij telkens weer te steken Ik kan niet helen Het heeft geen zin Vooralsnog Is er geen hoop op een nieuw begin…

Twee oude vrienden Gedwongen Tot een ander bestaan De één koos voor het leven Zich bevindend In al zijn ware pracht De ander voor een einde Een stille reis Waar niemand op hem wacht Een tegenstelling zo immens groot De één koos voor de liefde De ander voor de dood…

Ik heb vannacht gedroomd dat je voor mij stond we dansten samen op de golven van de zee in een droom is alles mogelijk en donderbuien duren nooit zo lang wordt wakker lief we gaan ik wil met jou de zon op zien gaan…

in mijn kop ben ik nog jong maar mijn handen verraden groeven, aderen, vlekken een kille wind waait waar ooit de lente bloeide een warme mantel dient mij met liefde te bedekken nu weet ik de tijd nog even, dan ben ik er geweest valt er niets meer te rekken…

nacht schaf raad nu de woorden van dit vers zo tastbaar worden besloten ligt in deze zin waarin ik nog kind was in de vergane tijd van mijn geboortehuis wakend in de tijd zag ik stil op gebonden aan het heden sta ik en hoor verre gezangen ten prooi aan het honende gehuil eeuwen zijn spoorloos heen gegaan verloren in het kosmisch…

Twaalf keer koekoek eentonige sfeer zij leest haar boek. Terwijl het gewicht traag beweegt naar omlaag gericht. Zwarte Woud nostalgie zwaartekracht rond middernacht.…

De herfst valt in, Mistnevels ontsieren het land En regen bedroeft mij. Ik kijk uit het raam En zie tomeloze somberheid. De kilheid bevangt me tot het bot. Ik loop buiten en lopenderwijs Dwalen mijn gedachten af naar zomerse streken Waar de druiven rijpen En honing vloeit. Ik keer terug in de realiteit En de sleur grijpt me bij de keel…

Geboren in de kou Geboren in oorlog Of Geboren in warmte Geboren in vrede Opgegroeid in armoede Opgegroeid op straat Of Opgegroeid in rijkdom Opgegroeid op school Overleden/weggegooid Overleden in de natuur Of Overleden/gecremeerd Overleden in stijl Kou of warmte Oorlog of vrede Armoede of rijkdom Op straat of op school Weggegooid…

de vele leestekens we tellen ze niet langer vertelden over ons samenzijn ze zijn vervaagd zoals de namen op een verweerde, vermoeide grafzerk van een vergeten rustplaats zo nu en dan probeert een van hen verbleekt en haperig onze levens te verlichten de vele leestekens ze tellen niet langer we zijn samen…

Even terug in de tijd, met gevoel, 'n herinnering, muziek of een woordspeling! Je denkt terug aan toen, aan vader, moeder of kind zijn, 'n foto van vroeger! Soms verlang ik terug naar die tijd, aan veiligheid en onbezonnen zijn, de wereld is anders...toch? Met weinig tevreden, spelletjes op straat, de aardappelboer, 'n kar met paard…

het is slechts een kwestie van tijd misschien wat uren dagen kan het duren of een paar weken maar het gaat gebeuren…

Iedere keer fluistert de zon ons weer in Dat de wereld weer gaat beginnen En dat ieder kind Weer de dag moet vinden Maar iedere keer hou ik verborgen Dat ik denk aan de zon van morgen…

uren tikken voort op een uurwerk zonder rust zelfs de minuten worden stilaan niet gesust. wijzers turen vol afgunst naar de secondes op de klok ze lopen met pure snelheid en plots komt in mij op we zijn gewoon de tijd kwijt.…

De tijd wordt geknipt twee wijzers snijden gedwee dag en nacht in twee…

geen dag ben ik onaangebroken begonnen de sluier van de nacht achtergelaten, opgelicht waanzinnig opnieuw knipperend naar de zon ik mag weer een dag…

komkommer en kwel tijden van niets slechts denken is iets dat troebelt me wel komkommer en kwel gebogen en gebukt onder het lijden dat mislukt rest nog slechts het verlaten van mijn vel…

loop heen en weer kan het water dan niets alleen? dacht de man die zijn jaren bij de sluis doorstond door zijn eb en vloed te tellen alléén de maan maakt mijn zure nachten zoet wees vol alsjeblieft aan halve heb ik niets anders loop ik er nog liever naar toe…

ben in de herfst van m'n leven hopelijk duurt 't nog even heb m'n balans eens opgemaakt en dat heeft me wel geraakt, geluk heb ik niet veel gekend maar 't maakt je wie je nu bent; teleurstellingen en verdriet, och wie kent ze niet? zou zo graag weer eens blij willen zijn is lang geleden maar was o zo fijn, leef m'n leven zoals 't komt…

"game is over" bij een tennisbaan in verval het onkruid hoog en het gravel haast verdwenen als bij een veteraan op laatste benen.. tennisbanen moeten leven kreunen onder slagen met ballen die om opslag vragen maar een baan zo ongelegen daar kan ik niet goed tegen…

Tijd hebben Hij had tijd zat, zei hij altijd, maar wat hij had was tot zijn spijt weglopend zand tussen de vingers van zijn hand. Niet hij had tijd, de tijd had hem, hoe ook verbeid, hij had geen stem. Zijn tijd vervloog, hij had geen rem, dat zat hem hoog, maar leerde hem te leven bij de dag, genieten van wat hij rondom zich zag…