Alle inzendingen over verdriet

mij rest nog........................ een verleden dat nadert, wat ongeboren tranen......... ik verstom, bevroren zoals ze zijn..........alsof de dood schatert en zonder waarde................als ijzer; verroest en krom zij zullen nimmer,................terwijl ik in het diepe graaf, gelijk met de zon,..............…

in een woordeloos verdriet zijn de tranen opgedroogd tot een woordeloos geheim de jaren vervagen alsof ze niet waren in de nevel van een mistig niets slechts de moeite verwoordt het verdriet van verloren vanzelfsprekendheid…

vanavond, vannacht vlinder ik weersta de walgelijke wanen van eerlijk echt en eenzaamzijn van sorry, somber, niet meer samen van nacht en morgen weet ik niet verdriet verergert vast mijn hopen ik voel me leeg, zo vol verdriet ontken die stomme samenlopen ik vloek, scheld god uit en ik huil roep, jij moet altijd bij ons blijven ik snuit…

Woorden zijn slechts woorden Gevoelloos en toch zo betekenisvol Woorden die vragen vormen Vragen als hoe en waarom Waarom moest jij heengaan Jij lief klein wezentje Zo jong en onbezorgd Genietend van het leven Het leven dat zo kort was Het moordende gevaar Maakte een abrupt einde aan het leven Het leven waar jij zo van genoot Je hebt…

Het laatste draadje in mijn kamer komt nog van mijn gordijn het is kennelijk blijven liggen op de grond in mijn domein Ik dacht dat ‘t licht mij nooit zou vinden dat duisternis buiten domineerde op de tast vond ik mijn spullen binnen zodat ik star blind lopen leerde Maar het duister werd te donker zonder zicht een zintuig minder ik…

de Dolle Mol is niet meer gesloten, dat wel, het systeem verdraagt geen klare kijkers die teveel kunnen bespreken met stemmen die kunnen tellen de koffie staat te verkleumen zonder warme mensenhanden het lot van elke geschonken kop in de krant van agitatie over frustratie en defenestratie - iets ging naar de mallemoer zo eindigt het…

Een man Vijf gewonden Een dode Enschede Verdriet Veel tranen voor de nabestaanden Waarom? Is de vraag Het gevaar komt steeds dichterbij We kijken de dood in de ogen Wat is het volgende drama?…

Als zij stil haar handen vouwt zelfs lucht zacht zucht en met haar rouwt lopen lijnen door haar leven gebroken groeven nooit vergeven is de dag daar van beschouwen zal zij weer haar handen vouwen…

soms kent mijn hoop slechts sporen in zuigend modder getrokken mij vergaat dan de moed het licht uit de nacht te lokken als de duivel mij overmant en ik niet kan dreggen in tranen van overvloed daar mijn verstaan is gestrand en ik mij onkundig weet de schaduwrijke overstroming te weerleggen…

Verdriet, hoewel gedeeld, alleen beleefd. Zwart, als een vacuum, leeg maar ‘t meest berucht in hoofd en lijf, verlicht slechts door een zucht, die druk, de pijn reeds lang voorbijgestreefd. De alcohol verlicht, maar toch ze heeft geen invloed op de snelheid van de tijd en elk moment blijkt steeds een helse strijd totdat mijn troeb’le geest…

Sneeuw valt uit een loodgrijze hemel vlokken knisperen bedekken wat is geweest joelende kinderstemmen overstemmen pijn verbergen een zoet verlangen voetsporen op een maagdelijk tapijt trekken een nieuw begin…

onder vrienden bij familie klussers in hun kloffie op radio en televisie openbare gelegenheden in de kerk tijdens gebeden zo maar bij een bakkie koffie op fietsen en krantenfoto’s in dagcafé’s cafetaria’s politie en vrachtauto’s chinezen en pizzeria’s op wegen bij stoplichten overal droeve gezichten alom nog door ieder getreurd de velden…

Kijkend naar een waas van herinneringen De paniek raast in mijn keel Tranen stromen door mijn lichaam Elk gevoel is er een teveel Eerst, eerder, nu en morgen Lijken verstrengeld tot een moment Onduidelijke lijnen in mijn hoofd Alle herinnering en gevoel gemengd Verloren in tijden die niet bestaan Duizend ogen draaien rond Ongelovig starend…

Gevangen in de kamer van mijn hoofd Met tralies voor de ruiten Wordt het laatste licht gedoofd Kon ik maar vluchten naar buiten De ruimte geheel leeg Koude lucht omklemt mijn hart Een bloedende traan die ik wegveeg Levend in een wereld apart Opgesloten in een gesticht Want die is niet goed snik Maar de pijn wordt niet verlicht Mijn grootste…

Nu mijn ziel op is en mijn hart zwak wordt alles anders alles is anders De woorden vallen stukken op de grond Ik weet nu niet meer waar ze bij hoorden Ik zoek naar dat ene naar datgene dat alles ineens compleet maken zal Het antwoord van dat rust in jouw woorden of ik voor altijd uiteen vallen zal…

naarmate de minuten wegtikken neemt de onrust gestadig toe tijd kort niet in de nacht duurt alleen maar langer terwijl angst de slaap verdrijft het wordt niet beter als de ochtend aanbreekt je onwetend naar het werk moet…

Ma nooit een kus warme hand troostende arm lief gebaar of lekker knus nooit een klein cadeautje interesse in mijn interesse geen liefde geven gevoel als weggebleven waar was je toen mijn eerste zoon geboren werd en waar ben jij nu heb ik daarom verdriet? niet neen! maar… doordat jij hebt beslist hetgeen ik heb gemist.…

Haar sjaal omarmt haar slanke nek beide handen lijden een eigen leven ogen kijken maar ontzien een nieuwe dag terwijl vlokjes sneeuw het zicht verbloemen vlucht gisteren ijzig langs haar gezicht…

Als ik in mijn kooitje zit en ik kijk in de lucht zie ik de andere vogels en sla een diepe zucht. De tralies zijn er altijd tussen hen en mij ik voel mij ongelukkig waarom ben ik niet vrij? Al was het maar een uurtje dat ik mijn vrijheid kreeg dan voelde mijn leven beter en niet zo erg leeg.…

ik was mijn brein liefdevol met water het zout bijt maar de vlekken ze blijven bestaan zijn de stempels pas echt blanco als de inkt op is of laten ze zelfs dan een voelbare indruk in je geest achter?…

Ver weg het is koud geen sterren meer in jouw blik kil als de wind die waait over het open land ik doe net alsof het niet zo is de Oosten wind niet snijdt in mijn huid dit is het dan kermis in de hel…

Als twee lieve ogen vragen: Help mij, want ik heb zo'n pijn Mag je dan, omdat je voelt dit is het einde, Egoïstisch zijn? Als je bij de dierenarts hoort: Dit komt nooit meer goed En hij krijgt steeds meer pijn Mag je dan, omdat je hem niet kan missen, Egoïstisch zijn? Als die twee trouwe ogen zich sluiten, voorgoed En je zonder hem naar…

Madame, wacht u alstublieft nog even de broospapieren ziel van deze vrouw is diep gezonken, ze kraakt plooiend, alternatief en monotoon kapot. Ik weet u ziet haar liggen, verstaat u me niet verkeerd zoals haar dood. Ze verbergt de gevallen stilte achter een bos bloemen. Haar tranen doen hen goed. Lange snikken rekken, trekken blaadjes los…

Als alles pijn doet en jij er niet bent om de pijn weg te kussen dan huil ik mezelf in slaap Als ik geen tranen meer heb en jij er niet bent om mij nieuwe te geven dan slaap ik niet Als ik niet meer slapen kan en jij er niet bent om mij warm te houden dan blijf ik op je wachten Als de stilte pijn doet en jij er niet bent om lieve…

Pijn, voel m'n hart, voel m'n tranen Breken bij het aanzien van een videoband Gevonden tussen stoffige paperassen Op de zolder, in de lappenmand Pijn, voel m'n zware ademen, voel de zenuwen Ongecontroleerd worden, net als m'n gevoel Bij het aangezicht van ons verleden Een in duigen gevallen warboel Pijn, voel de blik in je ogen…

Had hij haar ooit niet bezworen dat zij de enige was voor hem had hij haar toch niet bewezen dat zij de enige was voor hem Dat zij niet gezien had dat hij al maanden bij een ander in bed lag deed aan afzweren alles af. vond zij in haar zelfbeklag Ooit had hij haar toch bezworen dat zij alles voor hem was maar als alles niet genoeg was…

Januari baart schrille dagen schenkt fluisterdunne lichten luchten, wrang en jachtig waaien onheilsberichten tegen de heldere ruiten beslagen blijven mijn gedachten traag trek ik tekens van toen door het brakke vocht op het glas van vandaag waarop het vergezicht stokt druppels aan het vingerschrift zoeken een bedding naar een onbekende…

In trance blijf ik snijden Dikke druppels bloed vallen neer Ik wil verlost worden uit mijn lijden Het doet niet eens meer zeer Door mijn huid zie ik nu het bot Gefascineerd kijk ik uit naar de dood Rustig wacht ik af hoe ik wegrot Langzaam kleurt alles om mij rood…

Mijn tranen doen je niks zei je In mijn pijn geloof je niet Jij weet beter. Door geen enkel vuur ga jij voor mij Zelfs niet door een regen Jij weet beter. Jij hebt mij al losgelaten maar ik heb jou nog vast Jij weet nu eenmaal beter en ik ben slechts een fantast.…

Vaarwel klassieke eetkamer hoekbankje in zes kleuren rood Herinneringen te meer brengen mij in ademnood Vaarwel tweepersoons eiken bed witte luchtige deken Herinneringen te meer die wonden in mijn hart steken Vaarwel klavier en leren bankstel beiden in donkerbeige kleur Herinneringen te meer ik mis jouw klank en geur Vaarwel pitoreske…