Alle inzendingen over geweld

brandstichting voor de neus. bange buik en wijde ogen geraken verstrikt met elkaar. vuur dichtbij warmt het raam op. auto’s ploffen als kastanjes. onmacht dirigeert de flatbewoners geluiden keren in nachtgewaad langzaam tot rust elk vuurtong krimpt, sist een groot risico uit. bijvoorbeeld ik in rolstoel…

Vrede is maar een woord al zo vaak gehoord. Nog steeds is er oorlog en geweld waarbij een mensenleven niet meer telt. Wat zou de wereld mooier zijn als de mensen vreemdzaam zouden leven met elkaar. Geen strijd meer of verschil tussen blank en zwart, arm of rijk, ieder mens is toch gelijk! Vrede, is dus maar een woord al te vaak gehoord…

Jouw twee armen waarin ik me zo veilig voelde grepen me vast uit het niets Jouw twee handen die ik uit liefde en respect kuste stompten op m'n hoofd in om niets Jouw stem die me zo vaak gerust stelde schreeuwde dat ik op moest flikkeren Die ene avond veranderden drank & drugs jou in iets...…

een steen in een vijver of liever in een beek splijt water dat wijken moet kansloos als het is tegen zware materie en harde kracht de harde kracht die zoveel sterker is dan het broze klare water dan de spiegel van het leven waaronder en waarboven het ritselt en wemelt en buitelt van beweging van liefde van eten en gegeten worden op de…

vogelkijn vliedet de dood tegemoet het koekoeksjong kwam uit een groter ei en dacht daarbij ik trap je van het nest jij bent zo ontgoocheld dat heb ik uitgevogeld daarom ben ik beter dan de rest…

vastgenageld loopt bloed door open ogen het zwaard slaat botten kraken door macht ontkracht oren bonken de mond schreeuwt longen uit het lijf opengeklapte ribben ontketenen gevleugelde geest vlieg bloedarend het offer is gebracht…

de stormachtige wind doet buigen maar niet breken ze snelt voort haar voetstappen klinken hol in de stille straat buiten adem komt ze aan op haar bestemming waar het noodlot haar ontmoet ontlopen kan ze niet haar kreet gesmoord in het huilen van de wind…

Schreeuw naar de vissen opzij ik zwem hier de zeeën zijn van mij schiet op de vogels bloed in de lucht de hemel dat ben ik haat zaait de mens zwart op alle kleuren het licht donkert één waarheid slechts gewenst nuances ze verteren in de stank van haat…

Genegeerd, gekleineerd zonder veel woorden liefde doodgemaakt diep in mij, is mij vermoorden. Gedachten overlopend voel ik mij in mijn ziel bevrijd gedachtenindex staat voor hartverwarmende strijd. Dagelijks treft het, raakt vreemden heel bitter poëtisch vertekend gezicht, vals nostalgiegeglitter. Genegeerd, gekleineerd stil en zonder woorden…

vergeef mij dat ik even droomde en mijn gedachten wat liet zweven weg van alles om mij heen al duurde het maar even, even weg van het geweld van honger dorst maar vooral de kilte, vergeef mij dat ik even droomde en genoot van deze stilte.…

Elke dag zie je het Dat zinloos geweld levens verwoest Elke dag voel je Hoe de wereld In elkaar zit Elke dag hoor je Dat geschreeuw om Je heen voor hulp Maar elke dag lees je het Dat er weer iemand Vermoord is voor niets…

Ze stond te trillen op haar benen Haar oog kleurde langzaam blauw Collega’s probeerden haar moed in te spreken en haar te troosten. Maar dit had niet mogen gebeuren Het was haar eigen stomme schuld Ze was altijd lief en open naar haar groep patiënten. Ze had zoveel geduld. Nu was ze onvoorzichtig geweest en had het meisje de rug toegekeerd…

Glazig kijkt ze uit het raam, Waar de landschappen aan haar voorbij zoeven. Amper bewust van haar omgeving. Amper bewust van zichzelf. Duizenden gedachten, Vliegen door haar hoofd. Daar waar het voorheen zo veilig was, Is nu een plek van onheil. Ze durft er niet meer te zijn. Ze durft niet meer te zijn. Duizenden gedachten,…

Oostenrijk 2008 Zij bekijkt zich zelf in de spiegel ze weet niet wie ze is haar vaders geliefde? slachtoffer ? of schuldig… Het zal moeilijk worden daar buiten In haar huilt een kind…is zij dat ? Haar spiegelbeeld zegt niets. Is ze mooi ? Ziet ze er normaal uit? Wat is normaal…ooit in een grijs verleden heeft ze het geweten. Ze hoort…

terug naar mijn oude ik stik maar geen lucht geen blauw of rood geen lucht dood Voel het branden diep in mijn ziel machtig dan maar macht jullie macht maar? geweld is niet de weg of toch elf de helft nog niet verteld held manier ik geef maar krijg niet veel het kookpunt is bereikt de soldaat in oneindigheid als je voor me…

lippen bewegen spuwen vuur met de rug tegen de muur kleur je rood de drang om eerlijk te leven betaal je met de marteldood…

Het krijsen pijnt me na als de echoloods me dwingt om de dissonantie die telkens mij verstoort te laten rusten aan de tafel die zojuist ik had gekuist zodat mijn rijpe huid gekrast de herinneringen kon laten rijpen doch ik ecarteerde het bestek [ want ik zag mezelf als wapenbroeder] om mijn wezen te behoeden voor het partikel in mijn…

op zijn gemak zit hij - zijn krantje lezend - pagina’s legt hij krakend weg, nipt van zijn glaasje slaat de ogen op niet ziend het nieuws wel het kunstwerk aan zijn muur van die Japanner – pinguïn een kind doorzagend uit de wond stroomt bloed dat fraai kleurt bij zijn pers niet ziend het nieuws van de dag over die Duitser die…

De slag komt uit het niets naar voren een mes dwingt mij, ik weet mij verloren Ruwe handen trekken, naaktheid wordt onthuld Dan dringt het diep in mij vermoordt het wreed mijn onschuld Het flonkeren der sterren zie ik met mij sterven maanlicht dooft zwart wordt mij de nacht Door afgrijzen pijn angst bezwijk ik dankbaar Stinkend grauw…

Het raam stond open, niet gedraald snel een inbraak erin en eruit. De troep moest toch ergens worden gehaald liefst om te vullen toch, die spuit. Naar binnen was toch geen probleem vloog op 't bed af, naar de slapende man. Die werd wakker, schreeuwde 'ga heen' en met een klap, was ie verdwenen! een kort leven voor een…

wie zag haar staan in de flarden mist langs het tractorspoor op die koude vroege ochtend haar gelaat besmeurd haar kleren gescheurd haar ogen leeg en doods haar blik bijna levenloos de kwelling van het kwaad had zich verstopt in die nacht haar heimelijk opgewacht geschopt en verkracht haar vrouw-zijn ontmaagd haar dromen verjaagd…

blauw beent ze door het natte gras opgezette voeten verbloemen de gekleurde was hier en daar raapt ze wat leugens op en hangt ze aan de lijn te drogen ze nam het hecht in handen sloeg haar kruis tegen de grond de hamer lag onbewogen vuile vuisten slaan niet meer op tafel de afdruk van zijn mond…

ik kan niet meer tegen de pijn ik kan niet meer tegen dat gevoel niks, helemaal niks is meer fijn en niemand die snapt wat ik bedoel ik ben nu helemaal op jullie hebben me voor altijd geraakt ik was een bloem, nog in de knop jullie hebben dat kapot gemaakt waarom vraag ik me af wat had ik misdaan niemand verdient zo'n straf hadden…

De vriend van m'n moeder, Hij is wel een beetje gay. Lang, kaal en lelijk, Maar daar zit ik echt niet mee. Het probleem is dat hij kinderen slaat: Niet kindvriendelijk maar kinderhaat. Dat hoort niet in mijn leven Want ik wil naar de top streven. Dat kan niet met blauwe plekken En als hij aan m'n armen en kleren blijft trekken. Laat mij…

groen, graag zo de tuin gezien planten en poten zaden in rijen gegoten maar wel binnen de perken en jij, jij verfde mijn huis in dezelfde kleur je ging jezelf te buiten en haalde mij naar binnen…

genoeg van het kwaad in de mens die z’n schitterend nieuwe brein misbruikt en inzet als wapentuig- wekt Gaya, godin van de aarde een oer-organisme oud als ’t leven dat zich voedt met al het kwade- die gevoelens van zijn gastheer als ‘n virus genetisch manipuleert zo diens frustraties neutraliseert- die zich snel als ‘n virus voortplant…

Daar zit je dan, alleen in elkaar gedoken. Je bent nog zo klein en nu al gebroken. Er komen pijnlijke traantjes in je ogen. Nog zo onschuldig dat zou eigenlijk niet mogen. Maar hier thuis is het niet zo fijn. Altijd maar ruzie en dat doet je pijn. Papa die naar mama schreeuwt en andersom. Je snapt er niks van en dat vind je stom. Je…

Mijn lichaam ligt geboeid op het schavot. De beul, achter zijn leren masker, lacht nu ik ben onderworpen aan zijn macht. Mijn lijden schenkt hem een pervers genot. De massa, brullend in zijn haat en spot, een hydra, een veelkoppig monster, wacht in spanning op het marktplein. Het is nacht. Dan flitst het staal. Een sleutel in het slot. Wat…

Als ik ze zie, die kinderen daar Hun leven zo anders, het is zo naar Want als ik ze eens goed bekijk Vechtend voor hun koninkrijk Door het zand naar de brug Met wapens op hun tere rug Vol geladen om te raken Want die kinderen daar meemaken En niet veel ouder dan een jaar of tien In het leger en bovendien Zonder ouders want die zijn Neergeschoten…

oranje feestte fel in blauw toen de schaduw zich mateloos aan levens klampte langzaam verkleurde mijn gevoel in ongeloof en werd ik ziende blind toen een werkelijkheid met lijven smeet en traag de waarheid in mijn geheugen stampte de menigte bleek een machteloos kind…