Alle inzendingen over natuur

Scheen vannacht de maan even, wonnen bloeddorstige mijmeringen van wetenschappers. Eerst was er niks en toen ontplofte dat ook nog eens. Aan voorspellingen gaat het universum langzaam dood. Waarom moeilijk doen als het ook in zeven dagen kan? Mislukt in het beschrijven van betekenis schuilt realiteit even, bloedmooi…

De wind heeft mij gebracht Naar de plaats van de avondlanden. De zon spiegelt de zee rood En goud de witte stranden. Met mijn handen maak ik een gebaar, Mij niet bewust van elk gevaar; wenk ik In een poging om te beminnen de onstuimige Zilveren zeemeerminnen. De wind heeft mij gebracht naar het Land van de onmogelijke dromen. De Maan reflecteert…

Er drijft een blad in de vijver natuurlijk het is herfst je wordt zo herinnerd aan de vergankelijkheid voor alles is een tijd de zandloper loopt door de natuur is in ruste de dag komt dat de warmte van de zon alles wakker schudt zodat de bomen zich met bladeren tooien de bloemen zich vorstelijk tonen en de boer, hij zal de aardappels…

De zomer brengt ons bloemenpracht, de herfst vruchten om te oogsten, om na de winterstilte voor bezinning, in de lente met vernieuwde geestkracht, op te bloeien, mooier en sterker, als de vuurvogel uit zijn as. Wat niet meer groeit, vernieuwt, en bloeit weer op. Dat zijn de wetten van de natuur, de vier seizoenen, de wet van het…

In de eerste nacht nadat ik had gehoord dat hij ziek was schrok ik wakker. Het waaide buiten. Het waait, zei jij, die nog geen oog dicht had gedaan, en je glimlachte. Ik begreep het pas later. Wat er ook is, het zal de natuur een zorg zijn. Het waait, het waaide – buiten klonk de troost van de onverschilligheid. ------------…

de natuur heeft het palet met klassieke kleuren klaargezet wind veegt nonchalant wat bladeren van het doek kaalt takken tot een lichte hoek waar aarde somberde onder het zomers zware loof komen nu de jonge varens bloot het is geen tweederangs leven zij gaan deze herfst nog hun lentetintjes geven toch schraalt het weer en scherpen…

zonder ook maar één schaduw van wolken glijdt een zonbeglansde wereld naar zoet sensationele sfeer waarbij onbedeesde vlinders zich gretig verzwelgen in windstil geluk en toch ervaar ik het gegevene als emotioneel beladen omdat ik herfst reeds in mij draag afscheid nemen maakt de mens een beetje klein zelfs al reikt het verwachtende…

Het kleine, reine meer in Chaams bosrijk, omrand door lissen en tierig rietgras, geniet bescherming van moerasgewas, groeiend op stevig voelend oeverslijk. Trots, bedaard glijdt de spiegelgrage eik binnen zilver golvend, groen glanzend glas naar het eilandje, dat eens hoog bekroond was; dode bomen maken hier het leven rijk. Om het dorre…

de regen valt nu in het donker je ziet de regen niet je hoort de regen wat hoor je precies? een soort mengsel van geluiden de regen tikt op het aluminium van je balkonballustrade en daarachter daarachter eerder een soort ruisen van bladeren in de binnentuin je hoort een sterk geluid het moeten bladeren zijn waarop de regendruppels…

Zo ging zij in haar eentje wandelen in het bos, liep soms over het kale pad, soms ook op het groene mos. De stilte was aanstekelijk, paddestoelen overal, ze maakte kiekjes met haar mobiel, zodat ze later terugkijken zal De paadjes alleen voor haar, gedachten stonden stil, net zoals de bomen, die uittorenden boven haar bril. De zon kon er…

Na een lange winterslaap, pluk ik mijn beste dag van de boom zonder woorden en zie hoe die dag versmelt met de schoonheid van jouw zijn. Mijn liefde ontboezemt de bloesem van jouw sieraad en streelt de bladeren tot aan je rijpe knop. Ik wacht totdat de vlinders gaan komen en zuig dan jouw nectar in mijn gulzige mond. Het ochtenddauw glinstert op…

Lief beekje dat daar kronkelt, En zachtjes murm’lend vloeit, Zo aangenaam verdonkerd Door ’t lommer dat hier groeit! Ik zet mij onder de eiken Op ’t zwellend oevermos, Geen zorg kan mij bereiken Hier in dit zalig bos. Ik zie door 't windj' u strelen, Het krult uw oppervlak, 'k Hoor 't in de takjes spelen Van ’t groene schomm’lend…

Volle maan, bij het volle licht krijgt De nacht een helder gezicht. Wanneer mensen mijmeren over Het menselijk bestaan, ontstaat een Nieuw denken met een eigen gezicht. Volle maan, zijn volle omvang trekt Aan de aarde met volle kracht. Wanneer de wolven huilen en de Uilen onderwijzen, wordt de mens met Ontzag tot het mens zijn teruggebracht…

weer laat de natuur zijn teugels vieren om de ondraaglijke saaiheid van het leven te versieren de rivieren zijn geknecht hun speels meanderende bochten afgesneden en weer recht gelegd maar een stortvloed zal de vele dijken doen bezwijken water zal zijn overloop weer krijgen hagel gaat de oogsten stenigen terwijl storm bossen rooit en…

Hoe boombastisch zij steeds weer een hart in mijn stam kerven pijlsnel hun liefde verklaren de vreemdste namen voor mij bedenken met die van hen ernaast zouden mensen dan toch van bomen houden…

Hoe ze parmantig blijft staan en haar armen spreidt Kalm en in evenwicht Sterk en zacht Zonder een kloppend hart blijft ze in leven en wij mogen haar dankbaar zijn.…

pootjes bloot eendjes snateren over de wateren van de Kromme Rijn diffuus licht vocht in de lucht mensen genieten nog even volop nazomers genieten met een voorzichtig zonnetje op je kop fietsen fietsen allemaal fietsen en dan een klaphek hooo. met daarachter een bankje even strekken die benen en inwendig bedank je dit moois…

donder wentelt het mes op de wetsteen flikkert de wolk gedrenkt in voorgevoel van wat wordt voorgeschreven onder het soepel buigend lemmet keert een witte siddering runentekens heet staal ritst aan de donkere hemel voorteken dat de aarde moet lezen het brengt een kentering aan de lauwe adem van de avond het schrift scheurt…

Wolkenformaties stomen op over De Fantastische Oceaan de wind Zit erachter Hij is tegen saaiheid Wolken kennen geen afgunst En zijn niet verwaand. Ze bewegen en als zij een ziel hadden Zouden zij geroerd zijn En zo gaan zij voort Vinden altijd ruimte Zelfs als ze in botsing komen Met wat ze zelf verzinnen ----------------- uit: blog…

de bosrand staat nog vlammend in rood krijt bij het afscheid van de zomer waar groen al donker duistert draden elkaar kruisen tot herfstige huizen heeft zij de zon gekeerd op hete dagen hitte geweerd en verwezen naar trillende einders zij was de poort van het schaduwrijke bos het veilige oord voor schuilende dieren nu kaalt de…

De eeuwenoude notenboom staat Diepgeworteld, breedgeschouderd de takken uitgestrekt -als in aanbidding opgeheven handen - wuiven zacht op het ritme van de wind En iedere avond moest ik de trap op mijn angst tegemoet ik probeerde niet te kijken naar die wirwar van armen gehuld in een diepzwart gewaad ik rende tot ik trillend het…

We weten best dat we U niet, zomaar iets kunnen vragen. We begrijpen dat U ons niet, kunt antwoorden in onze taal. Goddelijk, zo noemen mensen Uw natuur. Laat ons dan maar luisteren naar de wind. Laat ons het onbegrijpelijk wonder zien. Laat ons maar verstomd staan als een kind.…

De herfst komt reeds op vrolijke voeten al schijnt de zon nu nog uitbundig; Er is al geel in de kruinen van de bomen en er vallen al bladeren, afgeleefd en klaar om de cyclus te herbeginnen. Nu begint weer het droevig beminnen van alle vergankelijkheid; er is geen ander bestaan dan dat sterft en weer leeft. Zingen we tegen beter- weten in…

Op het strand, vlak bij de zee Neem ik altijd weer wat schelpen mee Als souvenir van mijn lievelingsplek Is dat ook niet zo gek Ze hebben prachtige vormen en kleuren Eentje met ribbels, de ander glad en dan hun geuren Een mossel, die nog is gevuld Zeewier dat krult Oesters met hun grillige vormen En dan een heel aparte met paalwormen…

Ze kunnen niet blijven staan want de volle maan staat aan vurig dansend in het rond voeten zwevend van de grond Onder het genot van zwavelreuk volgt spreuk na spreuk na spreuk mollen, egels, padden dansen mee Daar danst ook een zwarte fee met haar stokje sterren strooiend zaait zij fraaie ronde patronen Ieder raakt orgastisch dronken…

nu jij wijl het nog zomert reeds winter meedraagt sterven laat horen telkens als jouw niet volgroeide vruchten te haastig de grond raken stel me gerust dat je doorgaat met leven beloof me in een nieuwe lente een rijke oogst ik mag je zo…

Wie over Spitsbergen leest, wordt geïnfecteerd. Wie er een voet aan wal zet, raakt besmet. Wie weer beelden ziet, krijgt heimwee. Naar ijsberen en ganzen. Naar onherbergzaamheid. Naar hoe de wereld begon. Naar het noorderlicht en, naar die nachtelijke zon. Het virus schudt ons wakker. Het virus schreeuwt ons toe. CARE FOR THE ARCTIC…

Bloemensymboliek, bloemenpracht. Een affiche vult zich met bloemenkracht. Een roos, het rood van de arbeidersmacht; De anjer kleurt de opstand die voor een Revolutie niet wacht. Maar de roos kan ook over liefde gaan; En de anjer zal in een bruidsboeket Zeker niet misstaan. Bij properheid En vlijt denkt men aan de Hollandse Natie die de tulp…

De geur van vers gemaaid gras doet me dronken even drinken van een aroma van nieuw, van groen, van hergeboorte en morgen, zomer. Hoe kan je dit vertolken in kreupele zinnen, in een scheef beeld dat maar niet recht geraakt, dat voorbij de woorden ademt. De sprietjes richten zich alweer op, en vertellen een nieuw verhaal.…

is er het ochtendrood ik pluk en pluk tot het klimmen van de zon mijn hoogtevrees beloont die klautert nu een slingerroos ik bloos de bloem een tintje lichter tot ze knakt verder dan mijn zien reikt haar hart zon legt schaduw bloot gebroken…