Netgedichten

netgedicht (nr. 59.048):

Kralingse Bos

Altijd waren er plannen
voor, ooit de geliefde Noorderplas
Een bos waar Rotterdam in zou ontspannen
de dagen dromend, in nieuw groen gras

een bos, zo sterk, dat het geluk kon dragen
vol warme uren zomerlicht
met herfstdruppels benevelde dagen
schommelen met ogen dicht

Brabants groen, warm ontvangen
bijgestaan door de brodeloze hand
zette zijn wortels onbevangen
vaster, omarmde de waterkant

Het Kralinger Hout offerde zijn bijna bomen,
eeuwig jong, maar die het meest oud,
waaronder menigeen uren droomden
op als Hongerwinters brandhout

Het bos, wezenloos en afgemat
ademde, huilde en rouwde nog
met Rotterdam, nu zonder hart
ontredderd door een oorlog

Puin door strijd, scherven verdriet,
kregen hun rustplaats in de plas
moedwillig verzopen, verloren gebied,
vormde land waar water was

Het geluk werd opnieuw gedragen
door kracht van herboren groen
Rotterdam genoot alle dagen,
liefkoosde elk seizoen

Dan dromerige muziek waarop vrijheden dansten
wilde bloemen in warrig haar
Bedwelmde natuur, drie dagen sjansen,
het antwoord op Woodstock was daar

Altijd zittend aan de waterkant
leer ik, een silhouet is nooit klaar
van een stad, zo recalcitrant
net als dit bos, onverzadigbaar