Alle inzendingen over liefde

Stel je vragen erbij, wik mijn woorden. Ze zijn niet adequaat, kruimels, zandkorrels slechts van wat wil worden gezegd. En neem het tussenrijk mee, het wit waarin ze zijn gevangen, want geen verhaal kan bestaan als niet met zicht en gehoor een hart de dingen verbindt. Laat mij ook toe tot jouw stilten, lief, laat mij daar scheppend…

(voor Hannes van der Laan, zwerver (1949 - 1992)) Het land is verlaten en het monster roept hen die geen gevaar verwachten, alleen warmte, maar kou is wat rest. De ontembare wilde in de woeste nacht, een trage winterpijn, hoop, die nooit zal smelten, alhoewel de wereld staat niet stil, maar niemand zag hem toen de duisternis zijn wezen…

de tijd gaat vandaag heel traag, langzaam gaan de minuten voorbij, mijn hoofd zit vol met die ene vraag, wanneer kom je nu bij mij, auto's komen fietsers gaan, mensen lopen gehaast op straat, de tijd lijkt hier echt stil te staan, maar mij is het allemaal waard, daar ben jij dan, de liefde van mijn leven, eindelijk sluit ik mijn armen…

de zon wist witte randjes van de ruige vorst die de bloemen omgeven in een laatst overleven nog is er geen wind wel een tintelfrisse kou die van de dauw kristallen maakt met duizend twinkelingen alsof de tijd heeft stilgestaan ik wilde voor de bloemen gaan heb daarvan afgezien jou geroepen je kwam op blote voeten over het bevroren…

allitererende moeilijke woorden aaneengeregen in een gedicht veel lettergrepen, onbegrepen inhoudelijk onzin, compleet ontwricht symbolisch lijkt logisch uitbeelden maakt waar veel moeilijke woorden klinken soms raar metafysica, gaat iedere zin te boven metamorfose, voor herschepping gekozen metafoor, vergelijkingsbeeldspraak die blik…

er ontluikt een lotusbloem in haar gelaat tevens mond en hart buiten adembereik haar vrouwenogen zijn het venster op de buitenkant van mijn ziel, inwijkend als een zucht die nooit voorbijgaat diep inhalerend in gedachten te schikken die met ‘t verre water verstillen…

De dans Zij danste op haar muziek met haar fluwelen rok. Energiek en passioneel gaf zij haar talenten bloot. Wonderschoon en sensueel danste zij op haar tenen de magie van de muziek. Adrenaline kwam vrij elke stap die zij nu danste. Wat was zij mooi! Opeens was er een klik. Zij straalde van plezier. Ik kon mijn ogen niet van haar afhouden…

een vogel verdwijnt in het grijze hemeldak Morpheus vertrok voor het vroegste ochtendlicht vertel me liefste over de lichte stilte in je dromen leen me je slapende handen om je vaster vast te houden ik geef je mijn gesloten ogen liefste als de dag ons overmeestert…

Wat ik zie in jouw zwartbruine ogen een onontdekt mysterieus gebied verhuld in grenzeloos mededogen waarom was het dat je me in gedachten achterliet ik zal het achterhalen – althans blijven pogen het verwijderen van jouw verhuld verdriet hebben we elkaar beloften voorgelogen? En werd het wat werd verwacht net niet? hopelijk blijven we…

Wanneer mijn gevoel alles zeggen zou was dit papier geen noodzaak kon het gewoon makkelijk; even gauw hadden mijn gedachten niet deze moeilijke taak bleef de onrust achterwege sprak mijn hart de waarheid stopte deze niet halverwege kwam alles tot dat ene feit werd mijn verstand weer de baas kreeg deze weer vat op mijn leven veroverde het…

Ik droomde deze nacht over een strandbal, doorzichtig en met geel/oranje strepen, bekrast door een wild kind, maar lek kon het dit speels geluk niet steken. Met onze adem bliezen wij de strandbal rond, hij was niet meer te sturen. Het leven werd een zomerdag toen wij als door een wonder voorzichtig werden meegenomen.…

Jouw dijen fraai, je heupen zo elegant. Samen naakt, nerveus. Beiden vol verlangen. Onophoudelijk intens gekust. Toenadering heel intiem. De vrijheid delen van de liefde.…

't Zit soms diep verborgen bedekt met haat en pijn 't worstelt elke morgen met waarheid of met schijn 't Zit vol hoop te wachten op erkenning en op recht die het leed verzachten met de Liefde onderlegd 't Hart kan niet echt stralen door een wond die open ligt als 't recht niet valt te halen blijft vergeving onbelicht Trots zal…

ik ken de druppel heb hem mijn hele leven gebruikt steeds kleine beetjes huilde nooit voluit hij groeide niet mee prikte vaak achter mijn ogen meer stond ik dan niet toe boog voorover kuchte wat wendde mij af snoot mijn neus toen was het over ik had geen keus pas met jou werd het anders hij wilde erbij druppels groeiden vloeiden…

Zij omsluit hem met haar benen Laat hem rusten tegen zich aan Ze speelt met hem en hij met haar Gevoelens versmelten zich met elkaar Op het hoogtepunt ‘t is werkelijk waar komen ze gelijktijdig zoals heet te zijn het ideaal verhit en vermoeid klaar de cello en z’n bespeelster…

ik speel met licht op je gezicht laat schaduwen dansen in nog onbekende kansen altijd was er contrast dat alles tot zachte proporties bracht in dat vage schijnen konden er ongezien zaken verdwijnen nu uitgelicht laten liefde en pijnen hart en ziel verschijnen kon je gezicht dromen maar de realiteit geeft een andere kijk…

al is iedereen er op tegen, dat ik blijven wil bij jou, jij bent voor mij een zegen, oprecht en trouw, al waarschuwen ze van alle kanten om mij heen, dit is toch niets voor jou, dan nog laat ik jou echt niet alleen, want jij verdrijft in mij alle kou, al blijven al mijn kennissen weg, komt er niemand meer aan mijn deur, dat is dan jammer…

Je wilt nog even, heel even te vuur en te zwaard een prachtige kerstroos of klimop aan de zijgevel zijn. Ook aan het einde van dit jaar toasten en een krachtige afdronk samen ervaren als het nog kan verrekijker of het theekopje wezen. Duidelijk wel het werkwoord in een oudere volzin maar ook een roze blos op onze wangen zijn. Ik noem…

Vanuit het niets stond jij daar opnieuw, na zoveel jaar. Ik dacht terug aan onze eerste onschuldige zoen van toen maar wat konden we doen jij was mijn verboden liefde. Mijn eerste verliefdheid. In een tijd waarin wij nog niet voor onszelf mochten praten. Een onmogelijke tijd waarin wij elkaar hebben moeten verlaten. Nu, je bent terug…

Voor de een zal je hart blijvend kloppen, een ander probeert, maar bereikt dat niet. Ware gevoelens zijn niet te verstoppen, je moet wel blind zijn, als je die niet ziet. Er is veel schijn, veel pretenderen, zovelen waarbij de graagte niet duurt. Het blijft bij voor zichzelf begeren, het eigen gerief dat handelen stuurt. Liefde gedijt op…

ik draag je als een bloem in mijn hart in ‘t licht dicht bij U waar schaduwen van bomen zinken U die zon bloemen en de merel geschapen heeft en mij om troost te brengen met mijn verzen Uw muziek in mijn verzen…

Waar twee zich kussen voor de eerste maal, zweeft lang op dat plekje als een hemelstraal; lang geurt daar het mos; zwoel aêmt er de lucht, wen ieder twijgje als van weelde zucht. En de boom schiet vroeger in bot en blad, of een zomerse regen geregend had; luid schalt door de lovers der voog'len lied alsof 't feestdag ware, - en dat is 't toch…

zacht ben je bij mij gekomen in de flow van duizendschonen zij zomerbloeiden lang in een herfst die wij nooit zullen vergeten omdat zij kleuren deelden in de meest lieve stukjes van ons leven hun trossen waren kleine bosjes schoonheid hooggesteeld naar zon wij droomden liefde volmaakter dan de werkelijkheid rondom tot een geluid…

een boek zou ik kunnen schrijven, of zingen het hoogste lied, zo zou ik bekendheid kunnen krijgen, maar liefste dat hoeft van mij niet, oh ik zou liedjes kunnen schrijven, of gedichten misschien, dan zou ik echt heel veel geld kunnen krijgen, maar dan had ik jou waarschijnlijk nooit gezien, natuurlijk zou ik dat alles willen, maar zover…

jouw mooie blinkende ogen, verraden jouw nog mooiere ziel, alles in jou laat mij nog steeds geloven, de reden waarom ik voor jou viel, schat die ene dag in mijn leven, toen jij mij voor het eerst had gekust, heeft mij zoveel, ja zoveel kracht gegeven, het bracht mij innerlijke rust, de vrede in mijn hart, liefste die ik door jou had gekregen…

De lach op haar gezicht maakt het verplicht het leven te omarmen te vullen met oprechte charme De plicht bevrijdt Heeft tot inzicht geleid dat haar lach beschikt over het enige gezag dat valt te erkennen lichaam en geest verwennen oneindig lang Wees nooit meer bang Haar lach zal altijd klinken in je leven als de zuiverste noten ooit geschreven…

hoe langer wij samen te dichter wij staan hoe veel ook de dagen te meer er vergaan hoe lief is jouw lachen verdiend is je trots het zal altijd beklijven mijn liefde, mijn rots…

Jij mijn blakende morgenzon onsterfelijke glans over mijn leven de dag dat ik jouw liefde won werd de aarde mijn hemel. Jij viel als dauw op mijn hart waarvan ik de parels mocht proeven door jou mocht ik groeien als jong kiemend gras. Jij gaf mij de tinten om mij naar jouw beeld te kleuren en je nam mij mee naar de bron waar ons nieuw…

Ik wou dat ik vleugels had zoals vannacht in mijn droom waar ik achter vlinders vloog over uitgestrekte weilanden zoete honing van boven als dwalende regendruppels benevelen mij in liefde dansend onder een regenboog tot de zon mijn ogen opende. Ik wou dat ik jou was...…

als ik echt goed naar jou kijk, heel diep in jouw mooie ogen, voel ik mij met jou zo rijk, dat moet je van mij geloven, jij bent zo sexy en zo prachtig, als ik kijk naar jouw lichaam, en van binnen heel erg krachtig, toe verstop je niet meer voortaan, want ik zie in jou heel veel, een stille maar wijze vrouw, het innerlijke dat ik met…