Alle inzendingen over psychologie

Kijk terug op De ruim negentig Jaar van mijn bestaan ' k Overzie de wegen Waarlangs ik ben gegaan Zie de pieken en de Dalen, de mooie en De minder mooie verhalen - Soms was het wat, Soms helemaal niks En ' k zie dat Ik jegens allen In mijn leven Wel wat steken Heb laten vallen…

Mens je bent Nooit alleen Maar goed of kwaad Niet alleen maar Donker of licht - Het hele palet Aan kleuren draag Je in je mee, Niet alleen maar goed, Niet alleen maar slecht - De kampbeul zit In je, maar de Heilige evengoed In je verwerkt…

Gescheurd, Gevlekt, Bekrast Al toen mijn Leven spiksplinter Nieuw uit de Garage werd gereden - Altijd overschaduwd Door de kras uit Het ongeboren verleden…

Neergesabeld door Het eeuwige hier En nu, alleen Het moment dat Telt, dat een tel Later al weer Naaamloos vergaan Is in het universum Van vergankelijkheid - Zinloosheid die Muren bouwt van Ontoegankelijkheid - Mijn blik houd ik Gericht op wat komen Gaat, als alle Momenten van het Hier en nu zijn Samengesmolten…

Een doos vol vreemde wezens, die dolende gedachten zijn. Een hoofd vol ideeën, die niemands eigendom zijn. Houd die doos gesloten! In naam van de saaiheid. Als gebod van armoede. Open die brainbox! In naam van het avontuur, en het rijke leven.…

Door de natte mist Steeds meer ingesloten Druppels van zilveren Weefsel die mijn Grijze haren, mijn Levenswijze wenkbrauwen Tooien Die mij het gevoel Nog geven dat ik Leef, maar zo zeer Door kleiner wordende Ramen, en groter wordende Muren in een hoek gedwongen Dat ik zelfs mijn eigen Naam niet meer weet En dan zie jij…

Ze grijpt naar mijn venster wil meer dan alleen de ochtend strelen wil doorleven in een laatste maand van missen niet slechts spelen met het gevoel maar met de morgenvogels verschil maken een fluistering van aandacht een muze van verlangen een schildering zijn.…

duisternis het nachtlicht waakt wel, maar vergeet te schijnen snel verdwijnen binnen slaap een wijde gaap en dichte ogen mogen geen verklikker zien mijn huivering eet angst mijn hart de mooiste uren maar wat naar is, duurt het langst en ik ben bang…

Achtergelaten op Het strand van Voorbije liefde Neem ik gretig De zilte smaak Van dit zeewater op - Mijn lippen smaken Zilt als ik mijn Tong er langs beweeg Zout, of zilt, is Altijd nog beter En veel minder diep Dan de wrange smaak Van onze vergane liefde Die kansloos op De rotsen liep…

door leegte omarmd strompelend door een bos dat geen pad lijkt te hebben voelt het tapijt hoogpolig waaronder geheimen schuilgaan veert 't mos zachtjes terug paddenstoelen klimmen op tegen bomen, en verhalen over wat komen gaat ijverig zoekend naar licht verdicht het eerder dan dat bevrijding nabij is…

Ik hoop niet te krenken Met een toelichting op nadenken. Want nadenken is denken Over voordenken, Waarop je bent aan het doordenken. Hoe kun je het bedenken Om daar aandacht aan te schenken!…

Gewekt door de tijd, vliegt zij boven de zee Een oceaan van liefde Gevangen denkt zij, word ik vrij In kleur de dekens uitgetekend vraagt zij God om veel meer zon De ketens van haar onmacht zijn verdwenen Een sfeer van oprechtheid komt naderbij Drapeert de facto op kleur de teint van haar getijden slechts daar zij degene is die…

ik zou een vers willen schrijven over de ochtend, het ruisend geluid van winterkoude waarin mijn hart hangt misschien is het de eenzaamheid die in wezen niet verandert of de minnaar uit mijn dromen en ik van mezelve genoeg ik volg de banen, de wolken dieper, over het bleek, getralied gras dat als een bevroren pijn in de tijd ligt dit…

Te lang al, Eigenlijk al mijn Hele leven, Van kindsbeen aan, Ben ik weggezet Als een kind dat Er niet had moeten Zijn - Keihard heb ik Tegen die vooroordelen Geknokt met veel lof Als resultaat van hen Die ik lesgaf, Kinderen die in mij De waarheid herkenden, En kom ik er na Een leven lang vechten Achter dat ik niet…

Als de wereld Om mij heen Continue verandert - Verander ik mee Of ik wil of niet Dat lijkt op Het oog normaal Maar dat is Niet het hele verhaal, Want is het niet Eerder de leeftijd Die van ons Andere mensen maakt En ons van jeugdige Onbezonnenheid meeneemt Naar volwassenheid, Ons leert life events In bezonken wijsheid…

de zon ontvouwt zich en bevriest alle zorgen die deze morgen de kop op wilden steken zij kleurt ochtendgloren schoner, zodat dromen die al even lagen te slapen zich eindelijk kunnen ontpoppen de adem goed zichtbaar van wezens die uit liefde deze wereld betreden al was 't een eerste keer…

Grotere vleugels kan ik niet voor jou verzinnen je vliegt een eind landinwaarts want je komt van de zee het leven kleurt zich hier uit het grauwe en grijze om liefde te geven aan jouw zweefkracht boven bos en bomen kleurrijke liefde altijd bij ons en niet alleen in dromen visualiseer ik jouw vliegen ver weg van mijn ratio om heen…

Ik droomde over jouw luchtruim liep door mijn verleden over jouw zand en ik weet nog hoe je dronken werd niet dat gelal, stoutmoedig doen maar zware vleugels, intens verdriet wijsheid die zich niet dromend verpakken liet er dansten rupsen op witte toetsen van de oude liedjespiano in het hotel aan de kust terwijl je rookte, dronk je jenever…

Een jaar precies Is het vandaag Dat we jou, het Sterretje in ons Gezin, moesten laten Gaan - zestien jaar Jong nog maar, Ten prooi gevallen Aan harteloze Pesters die zich Daag'lijks als hyena's Om je heen bewogen Cirkelende aasgieren Met jouw dood in hun Ogen - 4 september hebben We op Callantsoog je Verjaardag gevierd…

Beresterk dier, Edel en van Olympische statuur Staat in je stal Achter in ons oude Boerderijtje te Wachten tot ik Bij je kom Om je zoals Elke dag te Verzorgen en Je even dag Te zeggen - 'k Schrik als Ik je zie huilen Dikke tranen druipen Uit je rechteroog Ik raak van slag En haal mijn vader Erbij die niet Kan…

Ik heb dan nu Al de schreeuwerds Die mij in de Zestig jaren Van mijn leven Tot last zijn geweest Achter mij Gelaten - het is Het einde aan Gruwelijk lawaai Van ongekende domheid, Geen verkeer meer van Links, en al helemaal Niet meer van rechts De weg is vrij Helemaal leeg - Het enige dat Over blijft is Oorverdovende…

Laatst ontdekte ik een leugen In mijn werkgeheugen. Ik wist niet wat ik zag, Kon niet zien waar het aan lag, Ik kon me er ook niet op verheugen. De ontdekking van die leugen Zal mij nog lang heugen.…

Die dwars door Alle donker heen Licht geeft aan Mijn verduisterd Hart dat zichzelf Niet meer voelt, Die dwars door De snijdende kou De warmte geeft Waar ik van leef, Bent de vaste Rots waar ik op Bouw…

Daar lig je dan Stad van mijn Dromen die ik Liefhad en gehaat Heb, torenhoge Kerken met op De achtergrond Het cruiseschip Helemaal van deze Tijd - 'k rij Achter je langs Op nog geen kilometer Of twee en zie dat In de ruige wind van Deze morgen de Toppen van jonge berken Jouw contouren doen Vervagen - de paarden Hier…

Toen ik werd geboren Was ik al droog achter de oren De vroedvrouw die dat zag Schoot danig in de lach Daar zullen we later noch veel van horen. Maar droog of nat Mensen hebben altijd wat Als ze worden geboren.…

Opgeblazen sater Die duivels te Lachen staat Om mijn onmacht Om jou weerstand Te bieden - Buik klotsend Van vele liters Bier die zo goed Moesten smaken dat Er maar geen Einde aan leek Te komen - Brak van dronkenschap Brak van de kater Die gegarandeerd Volgt, later - Drie jaar geleden Nam ik voorgoed Afscheid van…

Val stil Stilte die In de ruimte Hoorbaar is Woorden zoek ik Om aan te geven Wat er in mij Omgaat, nu - Woorden die mijn Gevoel of misschien Juist wel mijn Gevoelloosheid Vertalen in Verstaanbare taal - Toch blijft het Stil om mij En jij die wacht Op wat ik zeggen Ga en er nu Alleen maar op Kan wachten - Mijn…

nu december zacht zijn witte kringen vorst verbindt, begint de advent van mijn laatste jaar als lang verguisde vrouw, die meerdaags zeven vloeken kent getekend door de lengte van erdoor gedrukte rouw mijn start zal anders zijn, gelouterd door slechts wie ik ben ik lief, verbeter en verblijd scheld alle grieven van dit leven kwijt en blijf…

Mijn ruimte is niet rond en er ontbreken hoeken er zijn geen levende wezens die iets achter mijn woorden zoeken meeuw van de zee mag ik jouw nieuwste ruimte zijn ongenaakbaar voor mijn eilanddroom geef mij maar wolken zonder zorgen misschien komt er een luchtbrug voor jou meeuw van de zee om te vliegen in herziene werkelijkheid je raakt…

Achter zomen Van honderden Meters vlierbes Weggedrukt in Een uithoek van Het dorp dat Misschien in jullie Ogen wel een gehucht Moet zijn geweest En voor mij voelde Als het einde Van de aarde Stond mijn eenzame Wieg, gezelschap Had ik alleen van Koeien en paarden Die mij anders dan Mensen woordeloos begrepen Want…